سلام  رقیه جان!
تو را چه بنامم، كه ناب تر از شبنم هاي صبح گاه بر گلبرگ تاريخ نشسته اي.

تو را چه بسرايم كه آوازه بركت و كرامتت، موج وار، همه دل ها را به تلاطم در آورده است.

تو را چه بنامم كه بيش از سر بهار در آغوش بابا، طعم زندگي را نچشيدي و مانند او، غريبانه از غربت اين غريبستان خاكي بار سفر بستي.

پس سلام بر تو،

سلام برتو، روزي كه به عالم خاكي گام نهادي

و روزي كه به افلاك پر كشيدي.