باز شدن درهای آسمان
از محمد بن حجاره روایت شده است که گفت: گله آهویی بر امام حسن علیه السلام گذشت و آن حضرت بر آنها صیحه ای زد، همگی لبیک گفتند تا از مقابل آن حضرت گذشتند. گفتیم: ای پسر پیامبر! این معجزه ای بود راجع به وحوش، راجع به امر آسمانها نیز معجزه به ما بنمایان.
پس آن حضرت به آسمان اشاره کرد، درها باز شدند و نوری پیدا شد که به خانه های مدینه احاطه پیدا کرد و زلزله ای ایجاد کرد که نزدیک بود خانه ها خراب شوند، پس گفتیم: آن را برگردان، ای پسر پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم!.
قال علیه السلام:
نحن الأولون و الآخرون و نحن الآمرون، و نحن النور، ننور الروحانیین بنور الله، و نروحهم بروحه، فینا مسکنه، و الینا معدنه، الآخر منا کالأول، و الأول منا کالآخر .
(اولین و آخرین هم ما هستیم. دستور دهنده ماییم و ما نوریم. روحانیان را به نور خدا روشن کنیم و با روح خدا که در ما سکونت دارد و سرچشمه ی آن از ماست، روحمندشان میکنیم. آخرین ما همانند نخستین است و نخستین ما همانند آخرین است.)
دلایل الامامة، ص 168، ح 13 / 82.
مسند الامام المجتبی علیهالسلام ص 114، ح 12.
مدینة المعاجز، ج 3، ص 236، ح 19 / 857.