اين سئوالى است كه اغلب كسانى كه نام اين كتاب را مى‌شنوند به نظرشان مى‌رسد. مخصوصا وقتى‌كه گفته مى‌شود، : الغدير مشتمل بر بيست مجلّد است! در انديشه فرو رفته و با تكرار كلمۀ(غدير. . . ؟ !) يك خاطرۀ تاريخى روشنى را در مقابل خود مجسم نموده و با خود مى‌گويند: غدير. . ؟ .

غدير همان بركه و گودال آبى است كه در سرزمين موسوم به (خم) نزديك (جحفه) قرار دارد و پيغمبر اسلام صلّى اللّه عليه و آله هنگام بازگشت از حجة الوداع در آنجا بر حسب امر خدا و نزول آيۀ شريفه: يا أَيُّهَا اَلرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ. . . مردم را متوقف ساخت و پس از اداى فريضۀ ظهر و ايراد خطبۀ مفصّل و حساس، امير المؤمنين على بن ابى طالب صلوات اللّه و سلامه عليه را طلبيد و بازوى او را گرفت و او را بلند نمود و با صداى رسا فرمود: الا من كنت مولاه فهذا على مولاه. اللّهم وال من والاه و عاد من عاداه. . . . !

خوب. اين داستان غدير. يك داستان و واقعۀ مسلّم و غير قابل انكار. . . ولى ديگر چه؟ ! . . مگر غير از اين چه مطالبى مربوط باين واقعه هست كه بيست مجلّد كتاب! ! هر جلدى شامل چهار صد الى پانصد صفحه! يعنى هشت الى ده هزار صفحه پيرامون آن نوشته شود؟ ! ! روى همين زمينه بعضى از خواص و علمآء نيز پس از اين تصور. نسبت به اين كتاب از روى حدس و تخمين و قياس قضاوت مى‌كنند و بعضى از آنان كه افكارشان آلوده به پاره از انگيزه‌هاى گوناگون است تشبث به موضوع تقريب بين المذاهب و لزوم مسالمت با بيگانه و اقارب شده (عاميانه-يا-مغرضانه! !) اين كتاب را منافى با اصول و مبانى اتحاد و اتّفاق و احيانا موجب مزيد اختلاف و كينه‌اندوزى و نفاق مى‌پندارند! ! بدون اينكه آن را مطالعه و يا لا اقلّ قسمتى از آن را مورد بررسى قرار دهند! ! «الغدير» با موضوعاتى كه در آن مورد بررسى قرار گرفته يك شاهكار مهمّ و بى‌نظيرى است كه به منظور نماياندن حق و دفاع از آن در اين عصر درخشان جلوه نموده است. و اتّحاد واقعى بين تمام فرق مسلمان در اين كتاب پايه‌گذارى شده است.

الغدیر (ترجمه، ویرایش قدیم)  1، صفحه 95-96