خداوند در قرآن کریم می فرماید:

الْخَبِيثاتُ لِلْخَبِيثِينَ وَ الْخَبِيثُونَ لِلْخَبِيثاتِ وَ الطَّيِّباتُ لِلطَّيِّبِينَ وَ الطَّيِّبُونَ لِلطَّيِّبات‏…(نور/26)

زنان ناپاك از آن مردان ناپاكند، و مردان ناپاك نيز به زنان ناپاك تعلّق دارند و زنان پاك از آن مردان پاك، و مردان پاك از آن زنان پاكند…  .

حال در اينجا سؤالى مطرح است و آن اينكه در طول تاريخ يا در محيط زندگى خود گاه مواردى را مى ‏بينيم كه با اين قانون هماهنگ نيست، به عنوان مثال در خود قرآن آمده است كه همسر نوح و همسر لوط زنان بدى بودند و به آنها خيانت كردند (سوره تحريم آيه 10) و در مقابل، همسر فرعون از زنان با ايمان و پاكدامنى بود كه گرفتار چنگال آن طاغوت بى ايمان گشته بود (سوره تحريم آيه 11).
در مورد پيشوايان بزرگ اسلام نيز كم و بيش نمونه‏ هايى از اين قبيل ديده شده است كه تاريخ اسلام گواه آن مى ‏باشدو با اين كه قرآن فرموده زنان خوب برای مردان خوب و بالعكس چرا درباره امام حسن علیه السلام و امام جوادعلیه السلام چنين نشد؟

در اينكه منظور از” خبيثات” و” خبيثين” و همچنين” طيبات” و” طيبين” در آيه مورد بحث كيست؟ مفسران بيانات مختلفى دارند:
1- گاه گفته شده منظور سخنان ناپاك و تهمت و افترا و دروغ است كه تعلق به افراد آلوده دارد و به عكس سخنان پاك از آن مردان پاك و با تقوا است، و” از كوزه همان برون تراود كه در او است".

2- گاه گفته مى‏ شود” خبيثات” به معنى” سيئات” و مطلق اعمال بد و كارهاى ناپسند است كه برنامه مردان ناپاك است و به عكس” حسنات” تعلق به پاكان دارد.

3-” خبيثات” و” خبيثون” اشاره به زنان و مردان آلوده دامان است، به عكس” طيبات” و” طيبون” كه به زنان و مردان پاكدامن اشاره مى ‏كند و ظاهرا منظور از آيه همين است، زيرا قرائنى در دست است كه معنى اخير را تاييد مى ‏كند. (رک:تفسیرنمونه)

در پاسخ علاوه بر اينكه هر قانون كلى استثناهايى دارد بايد به دو نكته توجه داشت:

1- بنابرتفسیرآیه، منظور اصلى از” خباثت” همان آلودگى به اعمال منافى عفت است و” طيب” بودن نقطه مقابل آن مى ‏باشد، به اين ترتيب پاسخ سؤال روشن مى ‏شود، زيرا هيچيك از همسران پيامبران و امامان به طور قطع انحراف و آلودگى جنسى نداشتند، و منظور از خيانت در داستان نوح و لوط جاسوسى كردن به نفع كفار است نه خيانت ناموسى.
اصولا اين عيب از عيوب تنفر آميز محسوب مى ‏شود و مى ‏دانيم محيط زندگى شخصى پيامبران بايد از اوصافى كه موجب نفرت مردم است پاك باشد تا هدف نبوت كه جذب مردم به آئين خدا است عقيم نماند.

2- از اين گذشته همسران پيامبران و امامان در آغاز كار حتى كافر و بى ايمان هم نبودند و گاه بعد از نبوت به گمراهى كشيده مى ‏شدند كه مسلما آنها نيز روابط خود را مانند سابق با آنها ادامه نمى‏ دادند، همانگونه كه همسر فرعون در آغاز كه با فرعون ازدواج كرد به موسى ايمان نياورده بود، اصولا موسى هنوز متولد نشده بود، بعدا كه موسى مبعوث شد ايمان آورد و چاره ‏اى جز ادامه زندگى توام با مبارزه نداشت مبارزه ‏اى كه سرانجامش شهادت اين زن با ايمان بود.

تفسير نمونه، ج‏14، ص: 425