ثُمَّ أَنزَلَ عَلَيْكُم مِّن بَعْدِ الْغَمِّ أَمَنَةً نُّعَاسًا يَغْشَي طَآئِفَةً مِّنكُمْ وَطَآئِفَةٌ قَدْ أَهَمَّتْهُمْ أَنفُسُهُمْ يَظُنُّونَ بِاللّهِ غَيْرَ الْحَقِّ ظَنَّ الْجَاهِلِيَّةِ يَقُولُونَ هَل لَّنَا مِنَ الأَمْرِ مِن شَيْءٍ قُلْ إِنَّ الأَمْرَ كُلَّهُ لِلَّهِ يُخْفُونَ فِي أَنفُسِهِم مَّا لاَ يُبْدُونَ لَكَ يَقُولُونَ لَوْ كَانَ لَنَا مِنَ الأَمْرِ شَيْءٌ مَّا قُتِلْنَا هَاهُنَا قُل لَّوْ كُنتُمْ فِي بُيُوتِكُمْ لَبَرَزَ الَّذِينَ كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقَتْلُ إِلَي مَضَاجِعِهِمْ وَلِيَبْتَلِيَ اللّهُ مَا فِي صُدُورِكُمْ وَلِيُمَحَّصَ مَا فِي قُلُوبِكُمْ وَاللّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ(آل عمران /154)

سپس بدنبال اين غم و اندوه، آرامشي بر شما فرستاد. اين آرامش، بصورت خواب سبكي بودكه (در شب بعد از حادثه احد،) گروهي از شما را فرا گرفت اماگروه ديگري در فكر جان خويش بودند (و خواب به چشمانشان نرفت.) آنها گمانهاي نادرستي -همچون گمانهاي دوران جاهليت- درباره خدا داشتند و مي‏گفتند: «آيا چيزي از پيروزي نصيب ما مي‏شود؟!» بگو:همه كارها (و پيروزيها) به دست خداست!» آنها در دل خود، چيزي را پنهان مي‏دارند كه
براي تو آشكار نمي‏سازند مي‏گويند: «اگر ما سهمي از پيروزي داشتيم، در اين جا كشته نمي‏شديم!» بگو: «اگر هم در خانه‏ هاي خود بوديد، آنهايي كه كشته ‏شدن بر آنها مقرر شده بود،قطعا به سوي آرامگاه‏هاي خود، بيرون مي‏ آمدند (و آنها را به قتل مي‏رساندند). و اينها براي اين
است كه خداوند، آنچه در سينه‏ هايتان پنهان داريد، بيازمايد و آنچه را در دلهاي شما (ازايمان) است، خالص گرداند و خداوند از آنچه در درون سينه‏ هاست، با خبر است. 

تفسیر:

گروههايى از مؤمنان جنّ به محضر امام حسين عليه السّلام آمدند و عرض كردند:

«اى مولاى ما! ما از شيعيان و ياران تو هستيم، آنچه را بخواهى به ما فرمان بده اگر در همين جا باشى و به ما دستور نابودى همه دشمنانت را بدهى، ما قبل از اينكه از اينجا حركت كنى، آن را اجرا مى ‏كنيم.»

امام حسين عليه السّلام براى آنها دعاى خير كرد، و به آنها فرمود:

«آيا قرآن را كه به جدّم رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله و سلم نازل شده نخوانده‏ ايد كه مى ‏فرمايد:

قُلْ لَوْ كُنْتُمْ فِي بُيُوتِكُمْ لَبَرَزَ الَّذِينَ كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقَتْلُ إِلى‏ مَضاجِعِهِمْ،

بگو اگر هم در خانه‏ هايتان بوديد، آنهايى كه كشته شدن بر آنها مقرّر شده بود، قطعا به سوى آرامگاههاى خود بيرون مى ‏آمدند.

اگر من در وطن خود بمانم اين مردم واژگون شده به وسيله چه كسى آزمايش مى ‏گردند، و چگونه آنها امتحان مى‏ شوند، و چه كسى در قبر من سكونت گزيند؟ با اينكه خداوند هنگام «دحو الارض» (كشيده شدن و گستردگى زمين) آن قبر را براى من برگزيده است، و آن قبر را و پناهگاه شيعيان و دوستان ما نموده است، خداوند اعمال و نمازهاى آنها را بپذيرد و دعاهاى آنها را اجابت كند، و شيعيان ما در آنجا در دنيا و آخرت امن و آسايش يابند.

غم نامه كربلا / ترجمه اللهوف على قتلى الطفوف‏
نويسنده: ابن طاووس، على بن موسى- محمدى اشتهاردى، محمد، ص91