پرسش: در مجالس زنانۀ عزاداری، زنان مداحی و سخنرانی می‌کنند و صدای آن‌ها با بلندگو به گوش مردان رهگذر می‌رسد. آیا این عمل جایز است؟

پاسخ:

• مداحى زن، در جايى كه مى‌داند نامحرم صداى او را مى‌شنود اگر موجب جلب توجه و تهييج نامحرم و يا مفسده ديگرى‌ گردد، جايز نيست (مقام معظم رهبری، آيت الله فاضل).

• چنانچه با تلطیف و ترقیق صدا یا مدّ و ترجیع همراه است به گونه¬ای كه عادةً موجب تهييج شنونده می¬شود، لازم است از شنواندن صدا به نامحرم پرهیز گردد. (آیه الله سيستاني)

• درصورتی‌که نامحرم صدای آن‌ها را نشنود، مانعی ندارد (آیت‌الله صافی).

• در این مورد که نوشته اید، صداى خود را آهسته تر کند و یا بدون تکیه به صوت بخواند.( آیه الله مکارم)

پرسش:  برگزاری عزاداری سالار شهیدان چگونه است؟
پاسخ: بهترین شیوۀ عزاداری،

• تشکیل مجالس باشکوه،
•  ذکر اهداف مقدس حضرت امام‌حسین علیه السلام،
• تاریخچۀ واقعۀ کربلا و تحلیل اتفاقات آن است.

همچنین:

• تشکیل دسته‌های عزاداری باشکوه، توأم با شعارهای بیدارکننده و سازنده
• و پخش و استفاده از پلاکاردها یا شعارهای جالب و جذاب،
• جزوه‌ها و پوسترهای حساب‌شده و پرمحتوا و روشن‌کننده،

از اهداف عزاداری حضرت سیدالشهدا علیه السلام و مانند آن است.

(آيت‌الله مکارم، استفتائات جديد، ج‌۱، ص۱۶۴‌، سؤال۵۷۵. آيت‌الله فاضل، جامع المسائل فارسي، ج‌۱، ص۵۸۰‌.)

برخی کارهاست که پرداختن به آنها، مردم را به خدا و دین نزدیک می کند یکی از آن کارها همین عزاداریهای سنتی است که باعث تقرب بیشتر مردم به دین می شود . این که امام(ره) فرمودند عزاداری سنتی بکنید به خاطر همین تقریب است. در مجالس عزاداری نشستن ،روضه خواندن ،گریه کردن،به سر و سینه زدن و مواکب و دسته های عزا به راه انداختن،از اموری است که عواطف عمومی را نسبت به خاندان پیغمبر صلی الله علیه و آله، پر جوش میکندو بسیار خوب است.

(بیانات مقام معظم رهبری در جمع روحانیون استان کهگیلویه و بویر احمد در آستانه محرم 1373/3/13)

محبت به فرزندان امري دروني است كه خداوند آن را در دل والدين به وديعت نهاده است. اما آنچه در اين ميان مهم مي نمايد و آثار تربيتي در پي دارد ابراز آن است. اين امري اختياري است و والدين و مربيان مي توانند در پرتو آن زمينه تربيت صحيح را فراهم آورند.

چه بسيارند والديني كه در برابر فرزندان خود محبت فراوان دارند اما آن را ابراز نمي كنند در حالي كه محبت وقتي سازنده و تأثير گذار خواهد بود كه فرد مورد محبت از آن آگاهي يابد. امام حسين عليه السلام به عنوان الگوي تربيتي مطمئن و كامل محبت به فرزندان را از نيازهاي ضروري آنان دانسته، در قالبهاي گوناگون به ابراز آن مي پرداخت. گاه با در آغوش گرفتن و به سينه چسبانيدن خردسالان، زماني با بوسيدن آنان و گاه با به زبان آوردن كلمات شيرين و محبت آميز.

عبيداللّه بن عتبه چنين مي گويد:

«كنت عندالحسين بن علي عليهما السلام اذ دخل علي بن الحسين الاصغر فدعاه الحسين عليه السلام و ضمّه اليه ضمّاً و قبّل مابين عينيه ثم قال: بابي انت اطيب ريحُك و احسن خلقك…»(بحار، ج46، ص19)

«نزد حسين بن علي عليه السلام بودم كه علي بن حسين عليه السلام وارد شد. حسين عليه السلام (امام سجاد عليه السلام ) او را صدا زد، در آغوش گرفت و به سينه چسبانيد، ميان دو چشمش را بوسيد و سپس فرمود: پدرم به فدايت باد، چقدر خوشبو و زيبايي!»

هفت ماهه به دنيا آمد، لاغر اندام و ضعيف؛ تولدش روز سوم شعبان بود. او را غلامحسين نام نهادند. دوسال بيشتر نداشت كه خانواده اش او را به زيارت امام حسين عليه السلام بردند.

«غلامحسين افشردي» در سال 1359 ش. با نام مستعار «حسن باقري» در واحد اطلاعات سپاه پاسداران انقلاب اسلامي مشغول به خدمت شد. اقدامات پيگير و اساسي او در زمينه اطلاعات، به راه اندازي واحد اطلاعات، عمليات در ستاد عمليات جنوب منتهي شد. سر لشكر شهيد حاج حسن باقري، عاشق مولايش بود.آن روزها، در ايّام سوگواري امام حسين عليه السلام و درست قبل از عمليات محرّم، فرماندهان سپاه در «قرارگاه فتح» واقع در منطقه عين خوش، جلسه هماهنگي تشكيل داده بودند. حسين خرّازي، مهدي زين الدّين، مجيد بقايي و حسن باقري در جلسه حاضر بودند. پس از پايان جلسه، حاج حسن باقري با قدّ و قواره بلند ايستاد و با حزن و اندوه، مصائب كربلا را به زبان آورد. بعد، از روي كتابي كه در دست داشت، شروع به خواندن كرد.

وقتي به اين جمله حضرت قاسم رسيد: «شهادت از عسل براي من شيرين تر است.» ديگر نتوانست طاقت بياورد و خودش را كنترل كند. جمله ها را بريده بريده و با هق هق گريه ادا مي كرد. در همين حال با چفيه چشم هايش را پاك مي كرد. بقيه تحت تأثير قرار گرفته و با صداي بلند گريه مي كردند. او ديگر نتوانست ادامه بدهد. نشست روي زمين و هاي هاي گريه كرد. 

چشم بيدار حماسه، خاطراتي از سرلشكر شهيد حاج حسن باقري، ص 121.

شادی ارواح شهیدان  صـــلـــوات

در اين اواخر، «علي اصغر» به نورانيّت عجيبي دست يافته بود كه توصيف حالات معنوي ايشان، برايم مقدور نيست! حتي يك روز آن قدر احساس كردم چهره اش دگرگون شده و به اصطلاح عشق به شهادت در سيمايش نمود ظاهري پيدا كرده، كه چند بار چشم هايم را بستم و گشودم و در دلم گفتم: خدايا! پناه برتو!

او به من گفت: «من مي دانم اين دفعه شهيد خواهم شد. اگر عمليات در روز عاشورا باشد، در اين روز، اگر در شب عاشورا باشد، در اين شب و گرنه، در يكي از روزهاي ماه محرّم به شهادت مي رسم.»

اوّل محرّم سال 1362 بود كه براي آخرين بار به جبهه رفت و همان گونه كه خود پيش بيني كرده بود؛ در بيست و هشتم ماه محرّم به مولايش حسين عليه السلام پيوست. 

ما آن شقايقيم، ص 27.

شادی ارواح شهدا صــلـــــــوات