در ادامۀ پاسخ به شبهه ای که در پست قبل راجع به دفاع حضرت علی علیه السلام از خود درمورد اولویت وحق خلافت وامامت ایشان حدیث دیگری در کتاب الخصال مرحوم صدوق رحمت الله علیه وارد شده که درآن، حضرت در این زمینه با خلیفۀ اول، ابوبکر، احتجاج کرده وکسی جز خود را برای خلاقت شایسته نمیداند. این حدیث مانند روایت قبل بسیار شنیدنی وجانسوز است واوج مظلومیت حضرت را می رساند.

مشاهده ودانلود در فایل های پیوست:

يكي از شبهاتی كه وهابی ها دائم آن را مطرح می کنند ، اين است كه امام علی عليه السلام خودش را امام نمی دانسته است ، چرا شما شيعيان ، كاسه های داغ تر از آش شده ايد و ادعای امامت آن حضرت را می كنيد ؟ ونیز می گویند اگر حضرت علی نسبت به خلفاء سوء نيتی داشت يا قلباً از او ناراضی بود و او را غاصب حق خود می دانست ، همواره منتظر فرصتی برای اعاده حق خود می شد و برای غاصب حق خود از اين فرصت طلايی استفاده می كرد .

 بی شک مطرح كردن چنين شبهاتی ، نشانگر جهل و عدم آگاهی آن ها به روايات و سيره امير المؤمنين عليه السلام است . اگر آن ها به خودشان زحمت می دادند و كمي تحقيق می كردند ، هرگز چنين شبهه ای را مطرح نمی كردند .

امام علیه السلام برای اثبات امامت وخلافت خود مکرر با خلفاء ودیگران در این مورد احتجاج می کرد واز حق الهی خود دفاع می کرد.علاوه برآن بزرگوار، اصحاب گرامی ایشان همچون سلمان فارسی وابوذر نیز با آنان به احتجاج می پرداخت، اماآنچه مسلم است اینکه در بين وظائف و شؤونات امام و پيشواي منصوب و برگزيده از جانب خداوند، حفظ شريعت ونگاهبانی از حوزه دين از مهمترين وظايف او است كه اگر احساس كند، اصل و اساس دين در خطر است ، به هر صورت ممكن بايد از آن جلوگيری كند .

فایل زیر حدیث خواندنی طویل وبسیارتکان دهنده وجانسوزیست پیرامون احتجاج حضرت باپنج تن از اهل شورى ، پس از وفات عمر بن خطّاب  به نقل از مرحوم طبرسی رحمة الله (درکتاب احتجاج) که در آن حضرت علی علیه السلام نود ونه صفت وویژگی منحصر به فرد را برای براى اولويّت خود برشمرده اند که بدلیل اطاله متن ،آنرا در قالب pdfارائه می کنم.

پیشنهاد می کنم بی بهره نمانید.

مشاهده ودانلود در فایل پیوست      

شب قدر يك مقام است و نه يك شبِ تقويمی .

اين شب؛

اولاً : در بين شبهاي سال پنهان است، يعني بالاتر از آن اسـت كـه هـر ذهـن و ذكـري بتواند آن را درك كند .

ثانياً: حدّش، حدّي است كه براي درك آن تزكيه و بصيرت و تعالي نياز است و يك سال آمادگي مي خواهد.

مستحب است به اميد درك بهتر اين شب در ركعت اول نمازهاي واجب، سوره «قـدر را » بخوانيم.

اين شب به قدري ارزش دارد كـه يـك سـال بـه قلـب خـود القـاء ك مي نيم كه اين شب از هزار ماه بهتـر اسـت، تـا روح مـا دائمـاً متـذكر آن باشد، يعني عبادت در آن شب و درك آن شب بهتر از هشتاد سال زندگي و عبادتي است كه در آن هشتاد سال ، شب قدر نباشـد.

مقام لیلة القدری حضرت فاطمه(س)، اصغر طاهر زاده،ص54

امام محمد تقى عليه السلام فرمود:

اى‏ گروه‏ شيعه‏! با سوره «انا انزلناه» (با اهل سنت) مخاصمه و مباحثه كنيد تا پيروز شويد، به خدا كه آن سوره پس از پيغمبر حجت خداى تبارك و تعالى است بر مردم،  و آن سوره سرور دين شماست (بزرگترين دليل مذهب شماست) و نهايت دانش ماست (زيرا كاشف از شب قدر است و در آن شب مكنونات علمى براى ما هويدا مى ‏گردد)،

اى گروه شيعه با آيات‏ «حم وَ الْكِتابِ الْمُبِينِ؛ إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِي لَيْلَةٍ مُبارَكَةٍ إِنَّا كُنَّا مُنْذِرِينَ»(دخان/1-3)  ‏ مخاصمه كنيد، زيرا اين آيات بعد از پيغمبر صلّى اللَّه عليه و آله مخصوص واليان امر امامت است.

أصول الكافي / ترجمه مصطفوى ؛ ج‏1 ؛ ص364

امام على عليه السلام :

هر گاه تيمى و عدوى (ابو بكر و عمر) خدمت پيغمبر صلّى اللَّه عليه و آله بودند و آن حضرت سوره «انا انزلناه» را با خشوع و گريه تلاوت می فرمود، می گفتند: چقدر در اين سوره دلت می سوزد،

پيغمبر صلّى اللَّه عليه و آله می فرمود: براى آنچه چشمم (فرشتگان را در شب قدر) ديده و دلم (بيان هر امر محكم را در آن شب) فهميده و نيز براى آنچه دل اين شخص (على عليه السلام) پس از من در می يابد،

آنها می گفتند: مگر شما چه ديده ‏اى و او چه ميبيند؟

حضرت براى آنها روى خاك مينوشت‏ «تَنَزَّلُ الْمَلائِكَةُ وَ الرُّوحُ فِيها بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ كُلِّ أَمْرٍ»،

سپس مى‏ فرمود: پس از اينكه خداى عز و جل فرمايد «هر امرى» ديگر چيزى باقى می ماند؟

می گفتند: نه،

می فرمود: می دانيد آنكه هر امرى بر او نازل می‏ شود كيست؟

می گفتند: تو هستى اى رسول خدا،

می فرمود: آرى، اما شب قدر بعد از من هم می باشد؟

می گفتند: آرى، 

می فرمود: در شبهاى قدر پس از من هم آن امر نازل می‏ شود؟

می گفتند: آرى.

می فرمود: به چه كسى نازل می‏ شود؟

می گفتند: نميدانيم،

پيغمبر دست بر سر من می گذاشت و می فرمود: اگرنمی ‏دانيد، بدانيد، آن شخص پس از من اين مرد است،

سپس آن دو نفر شب قدر را بعد از رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله می شناختند، بواسطه هراس سختى كه در دل آنها مى ‏افتاد.

أصول الكافي / ترجمه مصطفوى، ج‏1، ص: 364

امام محمد تقى عليه السلام فرمود:

خداى- جل ذكره- شب قدر را در ابتداى خلقت دنيا آفريد و در آن شب نخستين پيغمبر و نخستين وصيى كه بايد باشد (آدم‏ و شيث‏) را آفريد [وجود آنها را مقدر ساخت‏] و حكم فرمود كه در هر سالى شبى باشد كه در آن شب، تفسير و بيان امور تا چنان شبى در سال آينده فرود آيد،

هر كه آن شب را انكار كند، علم خداى عز و جل را رد كرده، زيرا پيغمبران و رسولان و محدثان جز بوسيله حجتى كه درآن شب به آنها ميرسد با حجتى كه جبرئيل عليه السلام (در غير آن شب) براى آنها مى ‏آورد، قائم نشوند و بپا نايستند (زيرا برنامه رهبرى خلق و علم بدون اختلاف را در آن شب بدست مى ‏آورند)

أصول الكافي / ترجمه مصطفوى ؛ ج‏1؛ ص366