اگرچه دنيا گران بها شمرده می شود امّا پاداش خداوند، بلندپايه و گرامی تر است.
اگر بدن ها برای مرگ آفريده شده اند کشته شدن با شمشير در راه خدا، برتر است.
اگر روزی ها تقسيم و اندازه گيری شده اند بنا بر اين، حرص نورزيدن در کسب روزی، زيباتر است.
اگر نتيجه جمع کردن اموال در اين جهان، رها کردن آنهاست پس چرا انسان بر چيزی که رها می شود، بخل بورزد؟
بحار الأنوار: ج 44 ص 374 و ج 45 ص 49
حد آیت الکرسی
سوال: آیا آیت الکرسی که در نماز خوانده میشود بایست تا کجا ختم شود تا «وهو العلی العظیم» یا تا «هم فیها خالدون» ؟
جواب:
آیة الکرسی تا «و هو العلی العظیم» است ولی در موارد خاصّی مثل نماز لیلة الدفن، احتياط آن است كه تا «هم فيها خالدون» خوانده شود.
دلیل اینکه در بین ادعیه، از قبیل مناجات شعبانیه را بیشتر توصیه کرده اند چیست؟
اکثر ادعیه، مناجات، زیارات و دستورات اخلاقی برای توده مردم است که از راه علم عامل بشوند یعنی یک سلسله مطالبی را بفهمند بعد عمل کنند اما راه جذبه برای خواص است.
تقریبا در تمام ادعیه‌ای که در طول سال مطرح است دعایی مانند مناجات شعبانیه کم دیده میشود تا در آن به خداوند عرض کنیم خدایا توفیق بده که من به طرف تو سیر کنم، اول منادات داشته باشم چون از دور با تو سخن می‌گویم ندا داشته باشم بعد وقتی نزدیک شدم چون جای ندا نیست با تو مناجات کنم و از منادات به مناجات منتقل شوم و وقتی خیلی نزدیک شدم باید ساکت باشم تا شما از آن طرف حرف بزنید.
شما از آن طرف منادات ندارید چون نزدیک‌اید، لذا با من مناجات می‌کنید بعد عرض کنم خدایا شما مناجات کنید من آرام آرام گوش می‌کنم بعد شما یک جوری به من نگاه کنید که من صعقه بزنم و بیهوش شوم. این چنین مناجاتی در بین ادعیه و مناجات بسیار کم است چون افرادی که این راه را طی کنند بسیار کم اند. مردم یا بیراهه می‌روند یا اگر به راه بروند همان راه زهد و اخلاق و عبادات و اینها است. اما راه حارثه ابن مالک راه عملی و راه خاصی است او عبدی بود که خداوند قلب او را نورانی کرده بود و این برای همگان نیست.
حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی، درس تفسیر سورۀ زمر
در مكتب دين، انسان در برابر تمام لحظات زندگی مسؤول است و از اولين پرسش های بعد از مرگ اين است كه جوانی و عمرت را در چه راهی صرف كردی. اگر كسی كاهلی كرد يا كار سودمندی برای جاه طلبی و مقام خواهی انجام داد، نه به قصد تقرب به خدا، چنين انسانی مسؤول خواهد بود و كيفر خاص خويش را می يابد.
بالعکس اگردر مسیر درست گام بردارد چون حمران بن اعين خواهد شد که امام ششم (سلام الله عليه) در مورد وی فرمود: من و پدرم شفيع خوبی برای حمران بن اعين هستيم؛ زيرا دست او را می گيريم، رها نمی كنيم تا با ما وارد بهشت شود.
حمران بن اعين جوانی عادی بود كه از علما شد و به اين مقام رسيد. اين طور نيست كه انسان بگويد: رسيدن به مقام اوليا دشوار است. روز قيامت معلوم می شود كه راه باز بود و نرفتيم.
کتاب حكمت عبادات و انتظاربشرازدين،حضرت آيت الله العظمی جوادی آملی.
کشور یمن سابقه دیرینه ای دراسلام وتشیع دارد.یمن تنها کشوری است که مردمانش بدون جنگ و خونریزی و با رسیدن حضرت علیعلیه السلام به عنوان فرستاده ویژه پیامبر اکرم(ص) به اسلام گرویدند. البته قبل از آن، به اذان حاکم ایرانی یمن و بسیاری از ابناء (ایرانیان ساکن یمن) در ماجرای نامه نوشتن پیامبر (ص) به خسرو پرویز، اسلام آورده بودند.
پیامبر(ص) قبل از حضرت علی(ع)، خالد بن ولید و معاذ بن جبل را به یمن فرستاده بودند اما این دو موفق نشدند مردم را به اسلام جذب کنند؛ لذا پیامبر(ص) علی بن ابی طالب(ع) را به یمن فرستاد. ایشان افراد قبیله «حمدان» را که از بزرگ‌ترین قبایل یمن بودند، برای شنیدن نامه پیامبر اکرم(ص) دعوت نمود. عظمت گفتار پیامبر(ص) آنچنان قبیله حمدان را تحت تأثیر قرار داد که همه آنها در مدّت یک روز اسلام آوردند. پس از حمدان، قبایل مذحج و نخع نیز به دست حضرت علی (ع) اسلام آوردند. پس از ورود حضرت علی(ع) به یمن، اوّلین کسی که به واسطه آن حضرت اسلام آورد، زنی به نام ام‌سعید برزخیه است. این زن منزل خود را به صورت مسجد در آورد و آن را «مسجد علی» نامید که اکنون نیز مشهور و پابرجاست. واین محبت به اسلام وامیرالمومنین ع تا حال موجود است.
موید این سخن روایتی است که از حضرت علی بن ابی طالب علیه السلام وارد شده:
عَن عَلِيّ بْنِ أَبِي طالِبٍ (ع) قال: دَعَانِي رَسُولُ اللَّهِ (ص) فَوَجَّهَنِي إِلَى الْيَمَنِ لِأُصْلِحَ بَيْنَهُمْ
فَقُلْتُ يَا رَسُولَ اللَّهِ إِنَّهُم قَوْمٌ كَثِيرٌ وَ لَهُمْ سِنٌّ وَ أَنَا شَابٌّ حَدَثٌ
فَقَالَ يَا عَلِيُّ إِذَا صِرْتَ بِأَعلى عَقَبَةِ أَفِيقٍ فَنَادِ بِأَعْلَى صَوتكَ يَا شَجَريَا مَدَرُ يَا ثَرَى مُحَمَّد رَسُولُ اللَّه يُقرِئُكُمُ السَّلَامَ
قَالَ فَذَهَبْتُ فَلَمَّا صِرْتُ بِأَعْلَى الْعَقَبَةِ أَشْرَفْتُ عَلَى أَهْلِ الْيَمَنِ
فَإِذَا هُمْ بِأَسْرِهِمْ مُقْبِلُونَ نَحْوِي مُشْرِعُونَ رِمَاحَهُمْ مُسَوِّرُونَ أَسِنَّتَهُمْ مُتَنَكِّبُونَ قِسِيَّهُمْ شَاهِرُونَ سِلَاحَهُمْ
فَنَادَيْتُ بِأَعْلَى صَوْتِي يَا شَجَرُ يَا مَدَرُ يَا ثَرَى مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ يُقْرِئُكُمُ السَّلَامَ
قَالَ فَلَمْ يَبْقَ شَجَرَةٌ وَ لَا مَدَرَةٌ وَ لَا ثَرَى إِلَّا ارْتَجَّ بِصَوْتٍ وَاحِدٍ وَ عَلَى مُحَمَّدٍ رَسُولِ اللَّهِ وَ عَلَيْكَ السَّلَامُ
فَاضْطَرَبَتْ قَوَائِمُ الْقَوْمِ وَ ارْتَعَدَتْ رُكَبُهُمْ وَ وَقَعَ السِّلَاحُ مِنْ أَيْدِيهِمْ
وَ أَقْبَلُوا إِلَيَّ مُسْرِعِينَ فَأَصْلَحْتُ بَيْنَهُمْ وَ انْصَرَفْتُ .
از علی بن ابی طالب روایت است که فرمودند: روزی پیامبراکرم صلی الله علیه واله خواستند که حضرت علی علیه السلام را به یمن برای ماموریتی بفرستد که بین مردم آنجاصلح ودوستی برقرارکند.
حضرت ع می فرمایندکه به پیامبر ص عرض کردم:ای رسول خدا!جمعیت آن مردم بسیار است ودربین آنها کسانی هستندکه عمری از ایشان گذشته،درحالی که من جوانم.
پیامبرص فرمودند:نگران نباش،درنزدیکی یمن که به گردنه «افیق» رسیدی ،بایست وبا صدای بلندبگو:« ای درخت، ای کلوخ، ای زمین!محمد صلی الله علیه واله فرستاده خدابرشما درود فرستاده است.»توصیه پیامبررا به خاطرسپردم وبه سوی یمن حرکت کردم،ناگهان دیدم که آنهابا نیزه های برافراشته وکمانهای آماده به دست به سمت من حمله کردندومن بنا برتوصیه رسول خدا ص باصدای بلند فریادکشیدم: «ای درخت،ای کلوخ،ای زمین!محمدص فرستاده خدابرشما درود فرستاده است.»
دراین هنگام شنیدم که درخت وکلوخ وزمین همگی یکصدا به لرزه درآمده وگفتند:«برمحمدص فرستاده خدا وبرتو درود باد»
شنیدن این صدالرزه براندام یمنی ها انداخت وزانوهایشان سست شدوسلاح ازدست هایشان برزمین افتادوهمگی با سرعت به صورت آماده باش به سمت من آمدند ومن نیز در میانشان صلح ودوستی برقرارکرده وبه مدینه بازگشتم.
منبع:امالی شیخ صدوق رحمت الله،ص223
