علامه طباطبایی فرمودند:

«مرحوم قاضی اول دستوری که می دادند، ذکر یونسی بود و دیگر، مسبحات است که هر شب تلاوت شود .

فرمودند: در خبر مسبحات خمس است که سوره اعلی را ندارد و ما این حدیث را به مرحوم قاضی عرضه داشتیم و ایشان با وجود این، سخت مصر بودند که مسبحات قرائت شود . زیرا خودش هم چیزهایی می دانست که از استادان سینه به سینه اخذ کرده بود .»

_{(حسن، حسن زاده آملی، هزار و یک نکته، قم، مرکز نشر فرهنگی رجاء، چاپ دوم، 1356، صص 5- 6) .}

علامه طباطبایی می فرماید:

«اکثر افرادی که موفق به نفی خواطر شده و توانسته اند ذهن خود را پاک و صاف نموده و از خواطر مصفا کنند و بالاخره سلطان معرفت برای آنان طلوع نموده است، در یکی از این دو حال بوده است:

• اول: در حین تلاوت قرآن مجید و التفات به خواننده آن، که چه کسی در حقیقت قاری قرآن است و در آن وقت برای آنان منکشف می شده است که قاری قرآن خداست - جل جلاله . 

• دوم: از راه توسل به حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام، زیرا آن حضرت را برای رفع حجاب و موانع طریق نسبت به سالکین راه خدا عنایتی عظیم است .

_{(محمد حسین حسینی طهرانی، رساله لب اللباب، تهران، انتشارات حکمت، ص 159) .}

با توجه به نزدیک شدن ایام ماه مبارک رمضان وآغاز رسالت مبلغین عزیز مناسب است تا بدانیم چگونه تبلیغی دردستوراسلام ،یک تبلیغ ایده آل ومؤثربوده وفقیه ودانشمند فهمیده چه کسی است.؟ تا ان شاءالله در راستای  آن عمل کنیم.

اشخاصی که از روی مدارک متقن، دستورات و معارف الهی را فهميده و مي‏خواهند آنها را به مردم برسانند وظيفه‏ ی خطيری به عهده دارند. زيرا بايد با بيداری و هشياری کامل، اندازه فهم و درک مردم را در نظر بگيرند و پايه‏ ی تبليغات مذهبی خود را بر اساس صحيح و شايسته ‏ای قرار دهند، بايد ميان آنها رسا و سخنان آنان برای هر شنونده‏ ای جالب و دلپسند باشد.
هرگاه بخواهند مهربانی و يا خشم خداوند را به مردم تذکر دهند، مواظب باشند از افراط و تفريط دوری کنند نه اينکه تنها مردم را به لطف خدا و بهشت سرگرم کنند تا در پيروی از دستورات خدا مسامحه کرده و اعتماد به کرم او نمايند و نه با عذاب الهی و جهنم مردم را چنان تهديد کنند که به کلی نااميد شوند، بلکه بايد تعادل بين دو جنبه فوق را حفظ کرده و افراد را هميشه در بيم و اميد نگهداری کنند. با اين کيفيت، اميد مي‏رود که مردم از تبليغات مذهبی بهره کامل برده و موعظه مبلغين در اعماق قلوب آنان جايگزين شود.

علي عليه‏ السلام فرمود:
الفقيه کل الفقيه من لم يقنط الناس من رحمه الله، و لم يويسهم من روح الله، و لم يومنهم من مکر الله.
دانشمند کاملا فهميده، کسی است که مردم را از رحمت و لطف خدا مايوس نگرداند وآنها را از مجازات خداوند نيز ايمن نسازد.

_{کتاب«الهام ازگفتارعلی»،سيد محمد تقي حکيم ،صفحه 70، 71)}

نرسيين مى گويد:

اگر على اين گوينده با عظمت، امروز در كوفه بر منبر قرار مىگرفت شما مسلمانان مى ديديد كه مسجد كوفه با همه وسعت خود از اجتماع مردم مغرب زمين براى استفاده از درياى خروشان على موج مى زد.

واشنگتن ارونيك آمريكائى مى گويد:

على از برجسته ترين خانواده هاى نژاد عرب يعنى قريش بود. او داراى سه خصلت بزرگ، شجاعت، فصاحت، و سخاوت بود، روح دلير و شجاع او بود كه او را شايسته عنوان (شير خدا) نمود، لقبى را كه پيغمبر به او عطا فرمود.

کرامات العلویه،علی میرخلف زاده،131

فؤاد جرداق مسيحى مى گويد:

     هرگاه دشواريهاى زندگى به من رو مى آورد واز رنج روزگار آزرده مى شوم

  به آستان على عليه السلام از اندوه خود پناه مى برم زيرا او پناهگاه هر ماتمى است،

   او بر ستمكاران همچون رعدو برشكست خوردگان ياورى دلسوز و مشفق است.

کرامات العلویه،علی میرخلف زاده،ص129

   شيخ ابو تراب نهاوندى نقل كرده: خدمت شيخ طه عرب كه مرجع تقليد بود آمدند و گفتند: يك جوانى از دنيا رفته، بيائيد به جنازه اش نماز بخوانيد، آقا به راه افتاد كه برجنازه او نماز بخواند، بعضى ها گفتند: اين جوان گنهكار است و همه از معصيتهاى او خبر دارند، آنقدر سعايت كردند كه آقا از خواندن نماز بر جنازه جوان معصيت پيشه پشيمان شد و شخص ديگرى نماز خواند و دفنش كردند.
   صبح فردا كه شاگردان براى درس آمدند، فرمود: جوان را كجا دفن كردند، گفتند در فلان قبرستان، فرمود: برويم من مىخواهم به قبرش نماز بخوانم، گفتند شما به خودش نماز نخوانديد حالا به قبرش مىخواهيد بخوانيد، گفت ديشب خوابش را ديدم چه جائى و چه مقامى داشت گفتم به من گفته بودند كه تو آدم بدى هستى چطور اينجا را به تو داده اند؟
   گفت: وقت مرگ رختخوابم يك پارچه آتش شد، آب غسلم آتش بود، عذابم مىكردند. دو ملك مرا مىكشاندند و مىبردند به جائى كه عذاب كنند، در راه كه مىبردند سه نفر سوار مىرفتند يكى گفت: اينها را مىشناسى گفتم: نه، گفت آنكه پيشاپيش همه مىرود آقا اميرالمؤمنين عليه السلام است آن دو نفر يكى آقا امام حسين عليه السلام و يكى حضرت ابوالفضل عليه السلام است من فرياد زدم يا على يا اميرالمؤمنين جواب نداد، گفتم آقا نمى گويم از من شفاعت كن ولى يك سؤال از شما دارم، حضرت ايستاد عرض كردم آقا اينجا كه مرا مىبرند عذاب كنند، همه ناصبى و از دشمنان شما هستند، اگر يك ناصبى به من بگويد تو اينهمه يا على يا على گفتى از على چه استفاده ديدى من چه بگويم شما يك جواب به ما بدهيد من به دشمنان شما بگويم.
حضرت على اميرالمؤمنين عليه السلام فرمود: راست مىگويد او را برگردانيد، برگرداندند و اين مقام را به من دادند و از گناهم گذشتند.