معني پيروزي اسلام به دست آن حضرت … وتمسخر مردم ، مؤمنين به غيبت را

هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَدِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ «توبه/33»

اوست كه پيامبرش را با هدايت و دين حق فرستاد ، تا آن را بر همه اديان پيروز گرداند ، هر چند مشركان خوش نداشته باشند

 حديث

( الإمام الحسين عليه السلام ) ” منا إثنا عشر مهديا ، أولهم أمير المؤمنين علي بن أبي طالب ، وآخرهم التاسع من ولدي ، وهو الإمام القائم بالحق ، يحيي الله به الأرض بعد موتها ، ويظهر به دين الحق على الدين كله ولو كره المشركون ، له غيبة يرتد فيها أقوام ويثبت فيها على الدين آخرون ، فيؤذون ويقال لهم : متى هذا الوعد إن كنتم صادقين ، أما إن الصابر في غيبته على الأذى والتكذيب بمنزلة المجاهد بالسيف بين يدي رسول الله صلى الله عليه وآله “

ربيع بن سعد ، از عبدالرحمان بن سليط ، از از امام حسين عليه السلام نقل كرده است كه فرمود : دوازده مهدى از ماست ، نخستين فرد آنان أمير مؤمنان على بن أبيطالب وآخرين آنان نهمين فرزند من است ، او امامى است كه به حق قيام مى كند ، خداوند زمين را بعد از مردنش بوسيلهء او زنده مى كند ، وبواسطهء او دين حق را بر همهء آئين ها غالب مى گرداند ، هرچند مشركان ناراحت باشند ، او غيبتى دارد كه برخى از او روى گردان شده وجمعى ديگر بر دين خود ثابت قدم مى مانند ايشان مورد اذيت قرار مى گيرند وبه آنان گفته مى شود : اگر راست مى گوئيد ، اين وعده چه زمانى تحقق مى يابد ؟ آگاه باشيد صبر كننده بر أذيت وتكذيب در غيبت او همانند كسى است كه با شمشيرش در كنار رسول خدا صلى الله عليه وآله جهاد كرده باشد.

* كمال الدين ، ج 1 ص 317

.

وَأَذَانٌ مِّنَ اللّهِ وَرَسُولِهِ إِلَى النَّاسِ يَوْمَ الْحَجِّ الأَكْبَرِ أَنَّ اللّهَ بَرِيءٌ مِّنَ الْمُشْرِكِينَ وَرَسُولُهُ فَإِن تُبْتُمْ فَهُوَ خَيْرٌ لَّكُمْ وَإِن تَوَلَّيْتُمْ فَاعْلَمُواْ أَنَّكُمْ غَيْرُ مُعْجِزِي اللّهِ وَبَشِّرِ الَّذِينَ كَفَرُواْ بِعَذَابٍ أَلِيمٍ «توبه/3»

و اين اعلامي است از سوى خدا و پيامبرش به همه مردم در روز حج اكبر كه : يقيناً خدا و پيامبرش از مشركان بيزارند [ و هيچ تعهدى نسبت به آنان ندارند ] پس [ اى مشركان ! ] اگر [ از پيمان شكنى و خيانت ] توبه كنيد [ و مسلمان شويد ] براى شما بهتر است و اگر روى [ از وفاى به پيمان و اسلام ] بگردانيد ، بدانيد كه شما عاجز كننده خدا نيستيد [ تا بتوانيد از دسترس قدرت او بيرون رويد ] و كسانى را كه كفر ورزيدند ، به عذابى دردناك مژده ده .

حديث

( الإمام الباقر عليه السلام ) ” خروج القائم وأذان دعوته إلى نفسه “

امام باقرعلیه السلام فرمودند: یعنی خروج قائم واعلامدعوتش به سوی خودش.

* :العياشي : ج 2 ص 76

.

وَالَّذِينَ آمَنُواْ مِن بَعْدُ وَهَاجَرُواْ وَجَاهَدُواْ مَعَكُمْ فَأُوْلَـئِكَ مِنكُمْ وَأُوْلُواْ الأَرْحَامِ بَعْضُهُمْ أَوْلَى بِبَعْضٍ فِي كِتَابِ اللّهِ إِنَّ اللّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ «انفال/75»

و آنان كه بعد [ از مؤمنان و نخستين مهاجران ] ايمان آوردند و هجرت كردند و همراه شما با دشمنان جنگيدند، از شمايند و خويشاوندان [بنابر آنچه نسبت به برنامه ارث] در كتاب خدا مقرّر شده از ديگران سزاوارترند يقيناً خدا به همه چيز داناست . 

( الإمام زين العابدين عليه السلام ) ” فينا نزلت هذه الآية : وأولوا الأرحام بعضهم أولى ببعض في كتاب الله ، وفينا نزلت هذه الآية : وجعلها كلمة باقية في عقبه ، والإمامة في عقب الحسين بن علي بن أبي طالب إلى يوم القيامة ، وإن للقائم منا غيبتين : إحداهما أطول من الأخرى ، أما الأولى فستة أيام ، أو ستة أشهر ، أو ستة سنين . وأما الأخرى فيطول أمدها حتى يرجع عن هذا الامر أكثر من يقول به ، فلا يثبت عليه إلا من قوي يقينه ، وصحت معرفته ، ولم يجد في نفسه حرجا مما قضينا ، وسلم لنا أهل البيت ” .

محمد بن قيس ، از ثابت ثمالى ، از امام زين العابدين عليه السلام نقل كرده كه فرمود :

اين آيه : “ واولوا الارحام بعضهم اولى ببعض في كتاب الله “ ( وخويشاوندان بعضى از آنها نسبت به بعضى سزاوارترند در كتاب خدا ) دربارهء ما نازل شده است و نيز اين آيه : ” وجعلها كلمة باقية في عقبه ” ( او كلمه توحيد را ، كلمهء پايدار در نسلهاى بعد از خود قرار داد ) در شأن ما فرود آمده و تا روز قيامت امامت در نسل حسين بن علي بن أبي طالب [ عليهما السلام ] است ، قائم ما [ عجل الله تعالى فرجه ] داراى دو غيبت است ، يكى از ديگرى طولانىتر است ، اولين غيبت شش روز يا شش ماه يا شش سال طول دارد ، ودومى آنقدر طولانى مى شود كه بيشتر معتقدان به آن از عقيده خود برمىگردند و بر اين عقيده مگر كسى كه يقين او قوى ، ومعرفتش صحيح باشد ، ثابت باقى نمىماند ، و او از آنچه كه ما واجب كنيم ، در نقش خود مشكلى ندارد ، و تسليم ما اهل بيت است

*  كمال الدين ،ج 1 ص 323

.

يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِندَ رَبِّي لاَ يُجَلِّيهَا لِوَقْتِهَا إِلاَّ هُوَ ثَقُلَتْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ لاَ تَأْتِيكُمْ إِلاَّ بَغْتَةً يَسْأَلُونَكَ كَأَنَّكَ حَفِيٌّ عَنْهَا

قُلْ إِنَّمَاعِلْمُهَا عِندَ اللّهِ وَلَـكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لاَ يَعْلَمُونَ «اعراف/187»

همواره درباره قيامت از تو مي پرسند كه وقوع آن چه وقت است ؟ بگو : دانش آن فقط نزد پروردگار من است ، غير او آن را در وقت معينش آشكار نمي كند [ تحملِ اين حادثه عظيم و هولناك ، ] بر آسمان ها و زمين سنگين و دشوار است ، جز به طور ناگهانى بر شما نمي آيد . آن گونه از تو مي پرسند كه گويا تو از وقت وقوعش به شدت كنجكاوى كرده اى [ و كاملاً از آن آگاهى ] ، بگو : دانش آن فقط نزد خداست ، ولى بيشتر مردم نمي دانند [ كه اين دانش ، مخصوص به خدا و فقط در اختيار اوست . ]

( النبي صلى الله عليه وآله ) ” مثله مثل الساعة التي لا يجليها لوقتها إلا هو ثقلت في السماوات والأرض لا تأتيكم إلا بغته “

عبدالسلام بن صالح هروى ، از دعبل خزاعى ، از پيامبر صلى الله عليه وآله نقل مى كند كه فرمود : مثال او [ مهدى عليه السلام ] مانند قيامت است كه هيچكس جز او ( نمى تواند ) وقت آن را آشكار سازد [ قيامتى كه ] در آسمانها وزمين سنگين است وجز بطور ناگهانى به سراغ شما نمى آيد.

*  كمال الدين : ج 2 ص372

.

قَالَ مُوسَى لِقَوْمِهِ اسْتَعِينُوا بِاللّهِ وَاصْبِرُواْ إِنَّ الأَرْضَ لِلّهِ يُورِثُهَا مَن يَشَاء مِنْ عِبَادِهِ وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ(اعراف/128)

موسى به قومش گفت : از خدا يارى بخواهيد ، و شكيبايى ورزيد ، يقيناً زمين در سيطره مالكيّت و فرمانروايى خداست ، آن را به هر كس از بندگانش كه بخواهد مي بخشد ، و سرانجام نيك ، براى پرهيزكاران است

( الإمام الصادق عليه السلام ) ” إن الأرض لله يورثها من يشاء من عباده ، قال فما كان لله فهو لرسوله ، وما كان لرسول الله فهو للامام بعد رسول الله صلى الله عليه وآله “

سفيان جريرى ، از ابو صادق ، از امام باقر عليه السلام نقل كرده است كه فرمود : دولت ما آخرين دولتهاست ، هيچ خاندانى نيست مگر اينكه قبل از ما دولتى داشته وحكومت كرده اند ، تا وقتى روش ما را در حكومت ديدند نتوانند بگويند : اگر ما هم حكومت داشتيم مانند اهل بيت [ پيامبر صلى الله عليه وآله ] حكومت مى كرديم ، واين قول خداوند است كه فرموده : ” والعاقبة للمتقين ” ( عاقبت از آن پرهيزكاران است )

* : العياشي : ج 2 ، ص 25 ، ح 65 

.

قَالَ قَدْ وَقَعَ عَلَيْكُم مِّن رَّبِّكُمْ رِجْسٌ وَغَضَبٌ أَتُجَادِلُونَنِي فِي أَسْمَاء سَمَّيْتُمُوهَا أَنتُمْ وَآبَآؤكُم مَّا نَزَّلَ اللّهُ بِهَا مِن سُلْطَانٍ فَانتَظِرُواْ إِنِّي مَعَكُم مِّنَ الْمُنتَظِرِينَ(اعراف/71)

گفت : يقيناً از سوى پروردگارتان بر شما عذاب و خشمي مقرّر شده ، آيا درباره نام هاى [ بى هويتى ] كه خود و پدرانتان بت ها را به آن ناميده ايد ، و خدا هيچ دليل و برهانى بر [ حقّانيّت ] آنان نازل نكرده با من مي ادله و ستيزه مي كنيد ؟ پس منتظر [ عذاب خدا ] باشيد و من هم با شما از منتظرانم

( الإمام الرضا عليه السلام ) ” ما أحسن الصبر وانتظار الفرج ، أما سمعت قول العبد الصالح ” انتظروا إني معكم من المنتظرين “

أحمد بن احمد ، از امام رضا ( ع ) روايت كرده وگفت شنيدم حضرت مى فرمود : صبر وانتظار فرج ، چقدر نكو وزيباست ، آيا سخن عبد صالح را نشنيدى كه فرمود : ” منتظر باشيد ، كه من هم با شما منتظرم “

* العياشي : ج 2 ص 20 ، ح 52

.