اميرالمؤمنين عليه السّلام روزى فرمود: چه چيزى شقى ترين شما را مانع است كه بيايد و مرا بكشد؟ خدايا من از اينها زده شدم و اينها از من زده شده اند، آنها را از من راحت كن و مرا از اينها راحت نما.
اصحاب گفتند: يا اميرالمؤمنين چه كسى محاسن شما را از خون سر شما رنگين مى كند بگو تا قبيله او را نابود كنيم ،

حضرت فرمود: در اين هنگام غير از قاتلم ديگرى را خواهيد كشت .

 بحار، ج 42، ص 196.

ابو درداء روايت مي كند كه : شبي اميرالمؤ منين عليه السّلام را ديدم كه از مردمان كناره گرفته و در مكان خلوتي مشغول مناجات با پروردگار است و مي فرمود:

بار الها! چه بسيار گناهاني كه با بردباري از عقوبتش درگذشتي و چه بسيار جرائمي كه به كرم و بزرگواريت آن را آشكار نساختي ، بار الها! گر چه عمرم در نافرماني تو طي شد و گناهانم بسيار گشت ولي آرزويم تنها غفران و آمرزش تو است ، و آه اگر در نامه عملم …

ناگاه ديدم صدا خاموش شد. گفتم ، حتماً حضرت را خواب برده ، رفتم تا آن حضرت را بيدار كنم چون ايشان را حركت دادم ديدم همچون چوب خشك شده اي است . گفتم : اِنّا لِلّه وَ اِنّا اِلَيْهِ راجِعُون اميرالمؤ منين از دنيا رفت . به خانه آن حضرت رفتم ، و فاطمه عليهاالسّلام را از اين امر آگاه ساختم . فرمود: اين حالتي است كه از ترس خدا هر شب بر او عارض ‍ مي شود. پس اندكي آب به چهره اش پاشيدم ، به هوش آمد به من نگريست در حالي كه من مي گريستم ، فرمود: چه چيز باعث گريه تو شد، اي ابو درداء؟! گفتم : آنچه را كه مي بينم شما به خود روا مي داري ، فرمود: اي ابو درداء! پس حالت چگونه خواهد بود اگر مرا ببيني در حاليكه به حساب فرا خوانده شده ام .

ابو درداء مي گويد: بخدا سوگند كه من چنين حالتي را از احدي از اصحاب رسول خداصلّي اللّه عليه و آله نديدم.

نماز خوبان ، علی احمد پور ترکمانی

در خبر است از ضرار (كه) گفت : به نزديك معاويه بودم .

مرا گفت :از صفت علی، ما را بگوی .

گفتم : مرا از اين معاف داری؟

گفت : نه .

گفتم : به خدای كه بی خوابی اش بسيار بود و خوابش اندك . همه اوقات شب و روز كتاب خدای می خواندی، حجابش نبودی و به خوش عيشی مشغول نشدی . به خدای كه وی را ديدم در ميانه شب كه به محراب ايستاده بود و برخود می پيچيد چون مار گزيده يتململ تململ السليم و يبكي بكاء الحزين و می گفت : ای دنيا خود را بر من عرضه می داری يا به من تشوق می نمايی ؟ سخت دور افتاده ای ! مرا با تو هيچ رغبت نيست و بر تو هيچ حاجتم نيست ، تو را سه طلاق داده ام كه با توام هيچ رجوع نباشد و می گفت : آه ! آه ! از درشتی راه و دوری سفر و اندكی زاد.

معاويه بگريست و گفت : بس يا ضرار! به خدای سوگند كه چنين بود علی بن ابی طالب ، امامت و وصيت و عترت پاك ، وی را بود و بيعت فتح و بيعت رضوان وی را بود. دوست خدای و رسول بود،حق با او بود و او با حق.

داستان عارفان ، کاظم مقدم

اميرالمؤمنين عليه السّلام در نامه اى كه در پاسخ نامه معاويه نگاشت و نكات بسيارى را توضيح داد از جمله فرمود:
اى معاويه ، زكرياى پيامبر با اره بريده شد، سر حضرت يحيى عليه السّلام را قوم او بريدند در حالى كه آن دو (مردم را) به خدا دعوت مى كردند و اين از بى ارزشى دنياست .

اى معاويه ، پيامبر صلى الله عليه و آله وسلم به من خبر داد كه امتش ‍ محاسن مرا از خون سرم رنگين خواهند نمود، من شهيد مى شوم و تو بعد از من زمام امور را به دست مى گيرى و تو ناجوانمردانه پسرم حسن را به وسيله زهر مى كشى و پسرت يزيد كه لعنت خدا بر او باد پسرم حسين را مى كشد و اين كار را پسر زنازاده از طرف او عهده دار مى شود.
حكومت اين امت را بعد از تو هفت نفر از فرزندان ابوالعاص و مروان بن حكم و پنج نفر از فرزندانش به دست مى گيرند كه كامل كننده دوازده پيشوائى است كه پيامبر صلى الله عليه و آله وسلم در خواب آنان را ديد كه از منبرش به دنبال هم چون ميمونها بالا و پائين مى جهند و امت او را از دين خدا به عقب برمى گردانند و آنان داراى شديدترين عذاب در قيامت هستند.
بزودى خداوند خلافت را به وسيله پرچمهاى سياهى كه از طرف شرق مى آيد. از آنان خارج كرده و آنان را به وسيله اينها خوار مى نمايد و زير هر سنگى باشند آنان را به قتل مى رساند و در آخر نامه حضرت فرمود:
بدان اى معاويه ، بخدا قسم ، با اينكه مى دانم تو از اين نامه سودى نمى برى و خشنود مى شوى كه خبر دادم تو و پسرت حكومت را بدست مى گيريد، با اين حال اين نامه را برايت نوشتم كه چرا كه آخرت براى تو مهم نيست و به آن كافر هستى .
ولى به زودى پشيمان مى شوى همانطور كه آنان كه اين حكومت را براى تو پايه گذارى كردند و تو را بر ما مسلط نمودند پشيمان شدند ولى زمانى پشيمان شدند كه پشيمانى براى آنها سودى نداشت .
از جمله امورى كه باعث شد براى تو نامه بنويسم اين بود كه به نويسنده ام دستور دادم اين نامه را براى شيعيان و رؤ ساى اصحابم نسخه بردارى كند به اميد آنكه خداوند به وسيله اين نامه آنان را نفعى دهد، يا يكى از آنان كه نزد تو هستند آن را بخواند و خداوند به وسيله اين نامه و به وسيله ما او را از گمراهى به هدايت و از ظلم تو و اصحابت و فتنه آنان خارج كند و نيز دوست داشتم حجت را بر تو تمام كنم .
معاويه در جواب نامه حضرت نوشت : اى ابوالحسن گوارايت باد كه آخرت را مالك مى شوى و گوارايمان باد كه دنيا را مالك مى شويم.

سليم بن قيس ، ص 197

بانوئى بنام ام موسى كه يكى از دختران حضرت امير عليه السّلام را نگهدارى مى كرد گويد: شنيدم حضرت، به دخترش ام كلثوم مى فرمود: دختر فكر مى كنم من در ميان شما اندكى خواهم بود؟ ام كلثوم گفت : چطور بابا؟ حضرت فرمود: من پيامبر خدا صلى الله عليه و آله وسلم را در خواب ديدم كه غبار از صورت من پاك مى كرد و مى فرمود:
يا على بر عهده تو چيزى نيست ، وظايف خود را انجام دادى ، سه روز از اين جريان نگذشت كه حضرت مورد ضربت قرار گرفت ، ام كلثوم فرياد زد و ناله نمود، حضرت فرمود: دخترم چنين نكن همانا من پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله وسلم را مى بينم كه با دست به من اشاره نموده مى فرمايد: يا على بشتاب و به جانب ما بيا، آنچه نزد ماست براى تو بهتر است .

 الارشاد، ص 18.

در آخرين رمضان عمر اميرالمؤمنين عليه السّلام حضرتش شبى را نزد فرزندش حسن عليه السّلام و شبى را نزد فرزند ديگرش حسين عليه السّلام و شبى را نزد (دامادش كه شوهر حضرت زينب عليهما السلام بود) عبدالله بن جعفر افطار مى كرد و در هر شب از سه لقمه بيشتر نمى خورد، يكى از فرزندانش حسن يا حسين عليهم السلام در اين مورد سؤ ال كردند (كه چرا بيشتر غذا تناول نمى فرمائى ؟)

فرمود:مى خواهم فرمان پروردگارم در حالى بيايد كه من گرسنه باشم سپس ‍ فرمود: يكى دو شبى بيش نيست .

 الارشاد، ص 310.