صبّاح المزنى از امام صادق (ع) نقل مى‌كند كه فرمود:

پيامبر (ص) يك صد و بيست مرتبه به آسمان عروج كرد

و هيچ مرتبه‌اى نبود مگر اينكه خداوند متعال در آن او را به ولايت على (ع) و پيشوايان (ع) توصيه كرد

پيش از آنكه او را به واجبات توصيه مى‌فرمايد.

الخصال (ترجمۀ جعفری) - 2، صفحه

انس مى‌گويد: آن شب كه پيامبر (ص) به معراج رفت، پنجاه نماز واجب شد سپس كاستى يافت تا به پنج نماز رسيد، سپس ندا شد:

اى محمد! سخن نزد من تغيير نمى‌يابد، تو را در مقابل اين پنج تا پنجاه تا مى‌دهم.

أبو الحسن ازدى از امام صادق (ع) نقل مى‌كند كه فرمود:

چون خداوند به پيامبرش تخفيف داد تا پنج نماز شد، به او وحى كرد كه:

اى محمد. پنج تا در برابر پنجاه تا.

_{الخصال (ترجمۀ جعفری) 1، صفحه 393}

 خداوند به پيامبرى از پيامبرانش در آن‌ها به پنج چيز مختلف فرمان داد

ابو صلت هروى مى‌گويد: از امام رضا (ع) شنيدم كه مى‌فرمود: خداوند به يكى از پيامبرانش وحى كرد كه چون صبح كردى اولين چيزى را كه با آن برخورد نمودى بخور و دومى را پنهان كن و سومى را بپذير و چهارمى را نااميد مكن و از پنجمى فرار كن.

گفت چون صبح كرد و به راه افتاد با كوه سياه بزرگى رو به رو شد و ايستاد و گفت: پروردگارم به من دستور داده كه آن را بخورم و متحير ماند. سپس با خود گفت: پروردگارم مرا به چيزى كه توانايى ندارم فرمان نمى‌دهد، پس به سوى آن رفت تا بخورد. هر چه به آن نزديك شد آن كوچك‌تر شد و وقتى به آن رسيد آن را لقمه‌اى يافت و خورد و ديد كه آن گواراترين چيزى بود كه تا به حال خورده است.

سپس به راه افتاد. با تشتى رو به رو شد و گفت: پروردگارم به من فرمان داده كه آن را پنهان سازم پس حفره‌اى كند و آن را داخل آن قرار داد و رويش خاك ريخت و به راه خود ادامه داد ولى ديد كه تشت بيرون آمد و با خود گفت: من آنچه را كه پروردگارم فرمان داده بود انجام دادم و به راه افتاد،

ناگهان پرنده‌اى را ديد كه بازى به دنبال آن است، پرنده در اطراف او دور زد و او گفت: كه پروردگارم فرمان داده كه آن را بپذيرم، پس آستين خود را باز كرد و پرنده وارد آن شد، باز به او گفت: شكارم را گرفتى و من چند روز است كه به دنبال آن هستم، او با خود گفت كه پروردگارم به من فرمان داده كه من اين را مأيوس نكنم پس قطعه‌اى از ران خود را بريد و به آن انداخت، سپس رفت و ناگهان گوشت مردار گنديدۀ كرم افتاده‌اى را ديد با خود گفت: پروردگارم به
من فرمان داده كه از اين بگريزم پس از آن گريخت و برگشت.

در خواب ديد كه به او گفته مى‌شود: تو آنچه را كه به آن مأمور بودى انجام دادى، آيا مى‌دانى كه اين‌ها براى چه بود؟ گفت: نه، به او گفته شد آن كوه غضب بود، وقتى بنده‌اى غضب مى‌كند خودش را نمى‌بيند و از شدت غضب ارزش خود را نمى‌داند پس چون خودش را حفظ كند و ارزش خود را بداند و خشم او فروكش كند، سرانجام آن همان لقمۀ گوارايى مى‌شود كه تو خوردى.

و اما تشت، آن همان عمل صالح است كه وقتى بنده آن را پنهان كند خداوند راضى نمى‌شود مگر اينكه آن را آشكار سازد تا آن بنده را با آن زينت بخشد و ثواب آخرت را نيز براى او ذخيره كند.

و اما پرنده، كسى است كه نصيحتى به تو مى‌گويد، پس آن را با نصيحتش بپذير.

و اما باز، مردى است كه حاجتى به تو دارد او را نوميد مكن.

و اما گوشت گنديده غيبت است، از آن فرار كن.

الخصال (ترجمۀ جعفری) 1، صفحه 389

پنج چيز در ميزان عمل چه سنگين هستند
ابو سالم، چوپان پيامبر خدا (ص) نقل مى‌كند كه از پيامبر شنيدم كه فرمود:پنج چيز در ميزان عمل چقدر سنگين هستند:

• سبحان اللّه 
• و الحمد لله
• و لا اله الاّ اللّه 
• و اللّه اكبر
•  و فرزند صالح كه از مسلمانى بميرد و او صبر كند و به حساب خدا بگذارد.

الخصال (ترجمۀ جعفری) - 1، صفحه 389

درقیامت نوبت حساب کردن مثقال ذره هاست، درشت ها که حساب کردن ندارند

مثقال ذره که میگویند، یعنی همان چندلحظه ای که بوی عطر تو تمام مردی را به هم میریزد.

مثقال ذره که میگویند، یعنی همان چندلحظه ای که با ناز و عشوه برای نامحرمی میخندی ولی فکرش ساعت ها درگیر همان یک لبخند است.

مثقال ذره که میگویند، یعنی همان چند لحظه ای که حواست به حجابت نیست و جوانی نیز در آن حوالی است.

مثقال ذره حساب و کتاب زمانی است که در پایان صحبت هایت با نامحرم از روی ادب جانم و قربانت میپرانی و رابطه ای را به همین اندازه سرد میکنی.

مثقال ذره یعنی همان چند لحظه ای که با فروشنده صمیمی میشوی. قدر این ها پیش ما خیلی کوچک است و به حساب نمی ایند

مثقال ذره که میگویند همین هاست…

همین کارهای کوچکی که مثل ضربه اول دومینو خیلی کوچک است، اما انتهایش را روزی که پرده ها کنار رفت خواهیم دید

بدن سالم 2 تن از فرزندان امام جعفر صادق عليه السلام -پس از گذشت بيش از 1000 سال از فوتشان- در بقيع دفن شده است.

يكي از آنان، اسماعيل بن جعفر است كه قبر وي پيش از درب اصلي فعليِ قبرستان بقيع بوده است. به هنگام ايجاد خيابان ابوذر - كه امتداد آن به بقيع رسيد - مجبور به نقل جسد علي و جعفر شدند كه به هنگام خاك برداري، قبر وي ويران شد و جسد سالم وي يافت شد كه به درون قبرستان بقيع منتقل و در ضلع شرقي شهداي حره، دفن شد. علامت قبر وي، پس از مدتي توسط وهابيان برداشته شد.

علي بن جعفر عريضي، فرزند ديگر امام صادق عليه السلام است كه تا دوره امام جواد عليه السلام زنده بود. قبر وي در عريض - يكي از روستاهاي اطراف مدينه منوره و نزديك به منطقه احد - قرار داشت كه چند سال پيش، عوامل مزدور وهابيت، اقدام به تخريب قبر وي نمودند؛ ولي -بنا به شهادت برخي از موثقين مثل حجت الاسلام والمسلمين شيخ حسن راضي از علماي احساء وحجت الاسلام والمسلمين شيخ حسين رضواني مسئول وقت دفتر نماينگي بعثه مقام معظم رهبري در مدينه- با جسد سالم وي مواجه شدند كه با انتقال جسد مطهر وي به قبرستان بقيع، نزديك قبور اهل بيت دفن گرديد.

^{_{موسسه حضرت ولی عصرعج}}