اسماعيل بن سهل مى ‏گويد كه: به حضرت جواد الائمه عليه السّلام نامه‏ اى نوشتم كه چيزى به من بياموز كه اگر آن را بخوانم، در دنيا و آخرت با شما باشم، راوى مى‏ گويد: حضرت با دستخط مبارك خود- كه با آن آشنا بودم- مرقوم فرموده بود:

• سوره إِنَّا أَنْزَلْناهُ را بسيار تلاوت كن،
•  و لبهاى خود را به ذكر استغفار طراوت بخش.

 

امام جوادعلیه السلام،اين نوگل باغ ولايت و عصمت گرچه کوتاه عمر بود ولي رنگ و بويش مشام جانها را بهره مند ساخت . آثار فکري و رواياتي که از آن حضرت نقل شده و مسائلي را که آن امام پاسخ گفته و کلماتي که از آن حضرت بر جاي مانده ، تا ابد زينت بخش صفحات تاريخ اسلام است .

دوران عمر آن امام بزرگوار ۲۵سال و دوره امامتش ۱۷سال بوده است. معتصم عباسي از حضرت جواد (ع ) دعوت کرد که از مدينه به بغداد بيايد . امام جواد در ماه محرم سال ۲۲۰هجري به بغداد وارد شد . معتصم که عموي ام الفضل زوجه حضرت جواد بود ، با جعفر پسر مأمون و ام الفضل بر قتل آن حضرت همداستان شدند .

علت اين امر، اين انديشه شوم بود که مبادا خلافت از بني عباس به علويان منتقل شود . از اين جهت ، درصدد تحريک ام الفضل برآمدند و به وي گفتند تو دختر و برادرزاده خليفه هستي ، و احترامت از هر جهت لازم است و شوهر تو محمد بن علي الجواد ، مادر علي هادي فرزند خود را بر تو رجحان مي نهد . اين دو تن آن قدر وسوسه کردند تا ام الفضل - چنان که روش زنان نازاست - تحت تأثير حسادت قرار گرفت و در باطن از شوهر بزرگوار جوانش آزرده خاطر شد و به تحريک و تلقين معتصم و جعفر برادرش ، تسليم گرديد .

آنگاه اين دو فرد جنايتکار سمي کشنده در انگور وارد کردند و به خانه امام فرستاده تا سياه روي دو جهان ، ام الفضل ، آنها را به شوهرش بخوراند . ام الفضل طبق انگور را در برابر امام جواد (ع ) گذاشت ، و از انگورها تعريف و توصيف کرد و حضرت جواد (ع ) را به خوردن انگور وادار و در اين امر اصرار کرد . امام جواد (ع ) مقداري از آن انگور را تناول فرمود . چيزي نگذشت آثار سم را در وجود خود احساس فرمود و درد و رنج شديدي بر آن حضرت عارض گشت .

ام الفضل سيه کار با ديدن آن حالت دردناک در شوهر جوان ، پشيمان و گريان شد ، اما پشيماني سودي نداشت . حضرت جواد (ع ) فرمود : چرا گريه مي کني ؟ اکنون که مرا کشتي گريه تو سودي ندارد . بدان که خداوند متعال در اين چند روزه دنيا تو را به دردي مبتلا کند و به روزگاري بيفتي که نتواني از آن نجات بيابي .

امام نهم شيعيان حضرت جواد (علیه السلام ) در سال ۱۹۵هجري در مدينه ولادت يافت . نام نامي اش محمد معروف به جواد و تقي است .
القاب ديگري مانند : رضي و متقي نيز داشته ، ولي تقي از همه معروفتر مي باشد . مادر گرامي اش سبيکه يا خيزران است که اين دو نام در تاريخ زندگي آن حضرت ثبت است.
امام محمد تقي (ع ) هنگام وفات پدر ۸ ساله بود . پس از شهادت جانگداز حضرت رضا عليه السلام در اواخر ماه صفر سال ۲۰۳ه مقام امامت به فرزند ارجمندش حضرت جوادالأئمه (ع ) انتقال يافت.
مأمون خليفه عباسي که همچون ساير خلفاي بني عباس از پيشرفت معنوي و نفوذ باطني امامان معصوم و گسترش فضايل آنها در بين مردم هراس داشت ، سعي کرد ابن الرضا را تحت مراقبت خاص خويش قرار دهد.
 از اينجا بود که مأمون نخستين کاري که کرد ، دختر خويش ام الفضل را به ازدواج حضرت امام جواد (ع ) درآورد ، تا مراقبي دايمي و از درون خانه ، بر امام گمارده باشد .

   براى ايجاد ارتباط قلبى با امام زمان عجّل اللّه تعالى فرجه الشّريف به جز تكاليف شرعى و دينى چه اعمالى لازم است تا يقين حاصل شود، امام زمان عجّل اللّه تعالى فرجه الشّريف از رفتار و كردار ما رضايت دارد؟

اين امور براى ايجاد و تقويت پيوند معنوى با حضرت بايد مورد توجه قرار گيرد:

• الف) انجام دادن واجبات و ترك محرمات با نيت جلب رضايت حضرت؛
• ب) اهداى ثواب اعمال صالح و عبادات به ويژه كمك به يتيمان و فقرا به اهل بيت عليهم السّلام و همين‌طور اهداى ثواب كار خير به نرگس خاتون عليها السّلام، مادر امام زمان عجّل اللّه تعالى فرجه الشّريف؛
• ج) همواره به ياد حضرت باشيم تا حضرت نيز بيشتر به ما توجه فرمايند. اما براى اطلاع از رضايت حضرت، اگر هنگام مواجه شدن با دوراهى‌هاى عقل و هواى نفس و نيز امور دنيوى و اخروى، راهى را برگزيديم كه رضايت حضرت در آن است و به جاى توجه به رسم و رسوم و سخن ديگران، حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشّريف را در نظر گرفتيم، به شرط استقامت و استمرار در راه حق، قطعا بدانيم كه حضرت از ما رضايت دارد.

مهدویت: پرسش‌ها و پاسخ‌ها، صفحه 99

   چه كنيم كه وجود امام زمان عجّل اللّه تعالى فرجه الشّريف را در زندگى خود حس كنيم؟

   پرسش بسيار مهمى است و خوشا به حال كسى كه چنين دغدغه‌اى دارد و آرزوى او اين است كه امام زمان را در زندگى حس كند و پيوسته خود را در محضر او بداند. روشن است كه اگر آدمى به چنين نعمت بزرگى دست يابد، معناى واقعى زندگى را خواهد چشيد و هويت حقيقى خود را خواهد يافت. اما براى رسيدن به اين نقطه نورانى بايد كارهايى را انجام داد:

• ١. لازم است آگاهى و شناخت ما از حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشّريف كه امام و حجت خداست، عميق‌تر گردد. بسيارى گمان مى‌كنند كه غيبت حضرت به معناى نبودن ايشان در اين عالم است، حال آن‌كه غيبت او به معناى نهان‌زيستى اوست، وگرنه او در همين زمين ما زندگى مى‌كند. اگر امام را آن‌گونه كه بايد بشناسيم، خواهيم دانست كه او به زمان و مكان محدود نيست، بلكه به اذن الهى، زمان‌ها و مكان‌ها در اختيار اوست؛ پس شرق و غرب عالم پيوسته تحت تصرف او و زير نظر مبارك آن حضرت است. اگر او را واسطه فيض خدا و سبب همه نعمت‌هاى الهى بدانيم، درمى‌يابيم كه نه تنها ما و خاندان ما، كه همه عالم به بركت وجود او زنده‌اند و روزى مى‌خورند. پس حضور حضرتش در كنار هر نعمت كوچك و بزرگ مادى و معنوى و در دفع هر بلاى فردى و اجتماعى قابل لمس و مشاهده خواهد بود. اگر او را باب خدا و يگانه راه نجات بدانيم، در هر مشكل مادى و معنوى، و فردى و اجتماعى، او را واسطه درگاه حضرت حق قرار مى‌دهيم و بدين‌گونه، پيوسته زير خيمه لطف او قرار مى‌گيريم و وجود پرجودش را با همه وجود لمس مى‌كنيم. از اين دست معرفت‌ها و آگاهى‌ها بسيار است كه درك حضور حضرت او را نزديك و نزديك‌تر مى‌كند تا ما را كنار او و در چشم‌انداز نگاه پرمهر او مى‌نشاند؛ 

ادامه »