6-ذات عرق
دوشنبه، 14 ذی حجه
ملاقات با بشربن غالب(مردی از قبیلۀ بنی اسد)
امام از مردم کوفه سوال فرمود واو پاسخ داد:دلها با شما وشمشیرها با بنی امیّه است…

راوی این حدیث نقل می کند: من حج به جاآوردم ، پس همراهان خود را رها کرده وبه تنهایی به راه خود ادامه دادم .در بین راه ناگهان چشمم به چادرها وخیمه هایی افتاد، به طرف آن رفتم وچون نزدیک شدم پرسیدم: این خیمه ها از کیست؟
گفتند :از حسین(ع)
گفتم: فرزند علی وزهرا علیهما السلام؟
گفتند: آری.
از خیمۀ آن حضرت سوال کردم، آن را به من نشان دادند ومن به جانب آن خیمه رفتم. امام را مشاهده کردم که بر درب خیمه تکیه نموده در حالی که نوشته ای قرائت می کرد. سلام کردم، امام پاسخ داد. گفتم:یابن رسول الله! پدر ومادرم به فدایت، چه امری باعث شده که در این سرزمین خشک فرود آمدی؟
فرمودند:من از بیم این جماعت (بنی امیه) در این مکان منزل نمودم واینها نامه های مردم کوفه است، ولی همین صاحبان نامه ها مرا خواهند کشت، وچون چنین کنند هر فعل حرام ونکوهیده ای را بدون بیم از عذاب الهی انجام دهند ودر این حال خدا کسی را به سوی آنها خواهد فرستادوآنها را از دم تیغ خواهد گذرانیدوبه خاک مذلّت خواهد کشاند به طوری که ذلیل تر از قوم اَمَه(سبا) شوند.

4-وادی العقیق
شنبه، 12 ذی حجه، ورود به چهارمین منزل به نام وادی العقیق.

• عون ومحمد ، فرزندان عبدالله بن جعفر طیّار خدمت امام رسیده وبا خود نامه ای از پدرشان برای امام آوردند که در آن درخواست شده بود حضرت، از رفتن به کوفه منصرف شده وبه مکه باز گردد.

• عبدالله بن جعفر نزد حاکم مکه(عمروبن سعید) رفته وبرای حضرت امان نامه ای گرفته وبه همراه برادر عمرو به ملاقات امام در ذات عرق آمدند وامان نامه را برای امام قرائت کرد.

• امام (ع) از مراجعت به مکه امتناع ورزیده وفرمودند: رسول خدا(ص) را در خواب دیدم که مرا فرمان دا تا به حرکت خود ادامه دهم ومن چیزی را که رسول خدا فرمان داده، انجام خواهم داد.

• امام، جواب نامه را نوشته وعبدالله به همراه یحیی بن سعید از امام جدا گشته در حالی که دوفرزندش(عون ومحمد) نزد امام ماندندوعبدالله به فرزندانش سفارش کرد تا در ملازمت امام باشند .

5-وادی الصفراء
یک شنبه، 13 ذی حجه

3-الصِّفاح

سومین منزل امام «الصّفاح» بود.در این منزل ،فرزدق شاعر به ملاقات امام شتافت وعرض کرد:«هرچه از خدا می خواهید،خداوند به شما عطا کند.
امام رو به او کرد وفرمود:برای من از مردم عراق صحبت کن.
فرزدق گفت: از مرد آگاهی سوال فرمودی،دلهای مردم با شماست وشمشیرهای آنان با بنی امیّه! وقضا از آسمان فرود آیدوهرچه خدا خواهد همان شود.
امام فرمود: راست گفتی،کارها همه با خداست وهرروز او را مشیّتی است.اگر قضای الهی بر وفق مراد باشد، ما اورا بر نعمتهایش سپاسگزاریم وبرای ادای شکر از او توفیق می خواهیم واگر قضای الهی میان ما وآرزوهایمان جدایی افکند، عمل کسی که خالصانه وسرچشمۀ آن تقوا باشد،در نزد خدا فراموش نمی شود.

الا… اي محرم!

تو آن خشم خونين خلق خدايي كه از حنجر سرخ و پاك شهيدان برون زد.

تو بغض گلوي تمام ستمديدگاني كه در كربلا ، نيمروزي به يكباره تركيد.

تو خون دل و ديده روزگاري كه با خنجر كينه توز ستم، بر زمين ريخت .

تو خون خدايي كه با خاك آميخت.

تو شبرنگ سرخي، كه در سال هاي سياهي درخشيد.

الا …. اي محرم!

تو خشم گره خورده سالياني، تو آتشفشاني، تو بر ظلم دشمن گواهي. تو بر شور ايمان پاكان نشاني.

تو هفتاد آيه، تو هفتاد سوره ، تو هفتاد رمز حياتي،

تو پيغام فرياد سرخ زماني.

تو موجي ز درياي عصيان و خشمي كه افتان و خيزان رسيده است بر ساحل روزگاران.

الا …. اي محرم!

تو فجري، تو نصري ، تويي «ليلة القدر» مردم .

تو رعدي ، تو برقي، تو طوفان طفي، تويي غرش تندر كوهساران!

الا … اي محرم!

تو يادآور عشق و خون و حماسه.

تو دانشگه بي نظير جهاد و شهادت.

تويي مظهر « ثار» و « ايثار» ياران.

الا… اي محرم!

به هنگام و هنگامه هجرت كاروان شهيدان .

تو آن راهبان روانبخش و مهمان نوازي كه در پاي ره پوي آزادگان لاله ارغوان مي فشاني.

الا … اي محرم!

به چشم و دل قهرمانان و آزاد مردان كه همواره بر ضد بيداد، قامت كشيدند و در صفحه سرخ تاريخ ، زيباترين نقش جاويد را آفريدند.

تو آن آشناي كهن ياد و دشمن ستيزي كه همواره در يادشاني.

جواد محدثی

الســـــــلام اي ماه ماتم السلام
سوخته جان هاي عالم السلام

كــارواني ســــــوز و غم آورده اي
پشـــــت ما از غصه خم آورده اي

اشـــك و انــــــدوه والم آورده اي
دين حق شد از تو محكم السلام

كودك شش ماهـه داري همسفر
كـــاروان دارت چو ماهي جلوه گر

كيســت اين زن پر شكوه و پر ز فًر
بــــر زنــــي اينان مكرم السـلام

شـــــــعله در جــان جهان انداختي
زلـــــــــــزله بر آســمان انداخـتي

غلـــــــغله در عرشــــيان انداختي
ديو از نام تـو پر غـــــــم الســلام

آفـــــــــــتابي در شب تار جـــهان
الگــــوي مـــــــردان بيدار جــهان

خوشترين نقشــي به طومار جهان
با حقــيقت يارو محرم الســـــلام

آمــدي تا غنــــــچه ها پرپر شود
پاره حـــــلقوم علي اصــغر شود

دشت گلـــــــگون از تن اكـبر شود
پاشي هر سو گرد ماتم السلام

آمــــدي در دشــــــت سرخ نينوا
قتلـــــگاه نســــل پاك مصطفي

تا شــرر خيزد ز قلــــــب خيمه ها
آمدي غم، خير مقــــدم السلام

اي فداي دســـت از پيـــــــكر جدا
اي فداي كام خشك سر جــدا

جـــان فداي طفـــــــل از مادر جدا
اي شــــهيدان معظم الســلام

مـــــــاه ايثـــــــار و فداكاري توئي
مـــــاه خواري ستـــمكاري توئي

عامل هـــــــر شور و بيداري توئي
زخم جان را داده مرهم الســلام

شاعر: دكتر سنگري

امام در طی مسیر مکه تا کربلا بیش از بیست منزل را پشت سرگذاردند ودر این منازل ملاقاتهای در خور توجهی داشتندکه به برخی از آن اشاره خواهد شد:

1- منزل الابطح

اولین منزل پس از حرکت امام از مکه ،ابطح است. این منزل بین مکه ومنا قرارگرفته است. امام حسین علیه السلام در این منزل با یزیدبن ثبیط بصری ملاقات کرد.

2- التنعیم
منزل دوم ،تنعیم است.امام علیه السلام چون به اینجا رسید،قافله ای را مشاهده کرد که از یمن می آمدند.
از اهل آن قافله شترانی را برای اثاثیۀ خود ویارانش اجاره نمود وبه آنها گفت:هرکس می خواهد همراه ما شود،ما کرایۀ اورا می پردازیم وصحبت او را نیکو خواهیم داشت، وکسی که قصد دارد در اثنای راه از ما جدا شود ما کرایۀ اورا به اندازه ای که طیّ طریق نموده، خواهیم داد؛ پس گروهی با ایشان همسفر شدند وگروهی جدا گشته وبه راه خود ادامه دادند.

منبع این منازل: قصۀ کربلا، علی نظری منفرد؛