اندازه و كيفيت لباس

جامه‌اي كه انسان را مغرور و سرمست كند يا تكبر و خود برتر بيني آورد، ناپسند است. مقيد بودن به نوع خاصي از جامه نيز، اسارت آور است.

رسول خدا صلي الله عليه و آله هر گاه لباس تازه ميپوشيد، خدا را شكر و سپاس ميگفت و جامه قبلي را به مسكين ميداد.” كان من فعله اذا لبس الثوب الجديد حمدالله.”(همان، ص 36)

در روايت ديگري آمده است كه چون جامه نو به تن ميكرد، دعا ميكرد و ميفرمود: خدايي را سپاس كه بر تن من چيزي پوشاند تا پوشش من باشد و ميان مردم آراسته باشم. ( بحار، ج 16، ص 251)

جامه بلندي كه بر زمين كشيده شود، نشان تكبر است و در جاهليت، شيوه اشراف بوده است. رسول خدا صلي الله عليه و آله ضمن آن كه از پوشيدن آن گونه جامه‌ها نهي ميكرد، خود جامه‌اي ميپوشيد كه از نظر بلندي به قوزك پاهايش نميرسيد. “كانت ثيابه كلها مشمره فوق الكعبين.”(سنن النبي، ص 120)

اين در مورد جامه‌اي بود كه همچون لنگ به كمر ميبست. و جامه‌اي كه از رو ميپوشيد، تا نصف ساق پا ميرسيد.

جامه وي گاهي جامه‌اي كوچك‌تر از قطيفه (شمله) بود، يا جامه‌اي پشمين و راه راه با خطوط سياه و سفيد كه وقتي آن را به بر ميكرد، هيئت زيبايي مييافت.( همان، ص 125)

از نشانه‌هاي وارستگي آن حضرت در پوشيدن جامه و اين كه فخر خويش را به جامه و نوع آن نميدانست، اين است كه نقل شده هر نوع لباسي كه فراهم ميشد ميپوشيد، از لنگ و پيراهن يا جبه يا هر چيز ديگر.(همان، ص 120)

رسول اكرم به صحابي پارساي خود ابوذر غفاري فرمود:

اي ابوذر! من لباس خشن و سخت ميپوشم، روي زمين مينشينم، بر چهار پاي بي زين سوار ميشوم و كسي را در رديف خود سوار ميكنم. اينها از سنت‌هاي من است، هر كس از سنن من روي گردان شود، از من نيست.(سنن النبی 131)

لباس براي پوشاندن بدن و حفظ آن از سرما و گرما و آلودگي، و مايه آبرو و آراستگي انسان است. تبديل آن به وسيله تفاخر و تجمل، و ارزش را در كيفيت جامه دانستن، نوعي انحراف از فلسفه وجودي لباس است.

از اين رو “ساده پوشي” به عنوان يكي از مظاهر ساده زيستي و رهايي از تعلقات مادي است. پيامبر اكرم صلي‌الله عليه و آله که خداوند در قرآن کریم ،ایشان را به عنوان بهترین الگو برای بشر معرفی فرموده است، اين گونه به زندگي و دنيا مينگريست و اين گونه نيز ميزيست و هرگز ارزش را در لباس نميديد.

دراین پست وپست های بعدی به نمونه‌هايي از سيره حضرت رسول اكرم صلي الله عليه و آله در مورد پوشيدن جامه، جنس لباس، رنگ، اندازه و تعداد و نحوه پوشيدن پيراهن، كفش، كلاه، عمامه، ردا و… اشاره ميكنيم:

از نشانه‌هاي وارستگي آن حضرت در پوشيدن جامه و اين كه فخر خويش را به جامه و نوع آن نميدانست، اين است كه نقل شده هر نوع لباسي كه فراهم ميشد ميپوشيد، از لنگ و پيراهن يا جبه يا هر چيز ديگر.

جنس و رنگ لباس

رسول خدا صلي الله عليه و آله هم به سلامت و عافيت جسمي، هم به سادگي و هم به نوع سالم‌تر پارچه لباس توجه داشت. لباس پنبه‌اي مورد علاقه آن حضرت بود. حضرت علي عليه السلام ميفرمايد: ” لباس‌هاي پنبه‌اي بپوشيد، چرا كه آن، لباس پيامبر خداست.(سنن النبي، ص 126)

آن حضرت، هم لباس بُرد يماني ميپوشيد، هم جبه‌اي پشمين و خشن از پنبه و كتان. ( بحارالانوار، ج 16، ص 227)

ميفرمود: ” پنج چيز را تا زنده‌ام ترك نميكنم، … يكي هم پوشيدن لباس پشمي.” (مكارم الاخلاق، ص 115)

“سبز"، رنگ مورد پسند پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله براي لباس بود.(سنن النبي، ص 120)

البته بيشتر جامه‌هاي پيامبر سفيد بود و ميفرمود: لباس سفيد را بر زندگانتان بپوشانيد و مردگانتان را هم با پارچه سفيد كفن كنيد.(همان، ص120)

اما “سرخ"، رنگي بود كه پيامبر خدا صلي الله عليه و آله آن را براي لباس، نمي پسنديد.(همان، ص 133)

پيامبر خدا ملحفه‌اي داشت كه با زعفران رنگ‌ آميزي شده بود و گاهي تنها با پوشيدن همان، با مردم نماز ميخواند.(محجه البيضاء، ج 4، ص 141)

رسول خدا صلي الله عليه و آله نمونه اعلاي تميزي و آراستگي بود. در لباس پوشيدن نيز به اين نكته توجه داشت و در مورد نظافت جامه ميفرمود:"من اتخذ ثوبا فلينظفه.”(مكارم الاخلاق، ص 103)

لباس سفيد، خود به خود طوري است كه چرك و آلودگي زودتر در آن معلوم ميشود، و انسان مقيد به سنت نبوي نظافت، به شستن و تميز كردن آن روي ميآورد. به علاوه انبساط خاطر و باز شدن روحيه نيز از فوايد پوشيدن لباس روشن و سفيد است.