عبدالله بن عبيد انباري گويد: به امام صادق (ع) عرضه داشتم : فدايت شوم ، همه ساله وسايل تشرف به حج برايم فراهم نمي شود.

فرمود: «چون قصد حج نمودي و اسباب برايت فراهم نگشت ، به زيارت قبر حسين (ع) برو، كه يك حج برايت نوشته مي شود و چون قصد عمره نمودي و وسايل مهيا نشد ، عزم زيارت قبر حسين (ع) نما، كه يك عمره برايت منظور مي شود»

منتخب كامل الزيارات , ابن قولويه , ص 306

عبدالله بن هلال به امام صادق (ع) عرض كرد: فدايت شوم، كمترين نصيبي كه زائر امام حسين (ع) دارد، چيست ؟

فرمود: «اي عبد الله، كمترين چيزي كه براي او مي باشد، اين است كه خداوند او و خانواده اش را حفظ مي كند تا وي را به سوي خانواده اش باز گرداند، و چون روز قيامت فرا رسد، خداوند حافظ او مي باشد» . 

منتخب كامل الزيارات , ص 247

معاوية بن وهب از امام صادق (ع) نقل نموده كه فرمود:

«اي معاويه، زيارت قبر حسين (ع) را از روي ترس وامگذار ، زيرا هر كه آن را ترك كند ، چنان دچار حسرت مي شود كه آرزو نمايد قبرش نزد او باشد . آيا دوست نداري كه خداوند تو را در زمره كساني به حساب آورد كه رسول خدا (ص) و علي و فاطمه و امامان معصوم (ع) برايش دعا مي كنند؟» 

و نيز فرمود: «همانا فاطمه (س) دختر محمد (ص) نزد زائران قبر فرزندش حسين (ع) حضور يافته و براي گناهانشان طلب آمرزش مي كند». 

منتخب كامل الزيارات , ابن قولويه , ص 199 و204

امام صادق (ع) فرمود:

«اگر مردم مي دانستند كه چقدر خير و بركت در زيارت امام حسين (ع) وجود دارد ، براي زيارت كردنش با يكديگر مقاتله مي كردند، و هر آينه اموالشان را براي رفتن به زيارتش مي فروختند» (منتخب كامل الزيارات , ابن قولويه , ص 87)

و امام باقر (ع) فرمود:

«اگر مردم مي دانستند كه زيارت قبر شريف حسين (ع) چه مقدار فضيلت و بركت دارد، از شوق زيارت جان مي سپردند و نفسهايشان از شدت حسرت بند مي آمد» (سفينة البحار, محدث قمى , ج 1 ص 565).

امام صادق (ع) فرمود: «هر كس به زيارت قبر حسين (ع) برود در حالي كه عارف به حق او باشد، خداوند نام او را در اعلي عليين مي نويسد» .

وسائل الشيعه , شيخ حر عاملى , ج 10 ص 324

زيارت مرقد شريف امام حسين (ع) مانند ساير ائمه ، به مردمان و زيارت كنندگانش ، نوعي آرامش و اطمينان مي بخشد .

در اين عصر كه انسان را موجودي مضطرب مي نامند، و پيوسته دست به گريبان با پديده هايي چون ترديد، ناكامي، تشويش، ترس و ناسازگاري با محيط و زندگي ماشيني و محروميت و جنگ و حتي كنار نيامدن بإ؛–ّّ خود است، و هر روز شاهد كاهشها و فرسايشها است و نمي تواند از اضطراب در امان بماند ، اين زيارت مرقد مردان خدا و پيشوايان دين است كه به انسان آرامش خاطر مي دهد.

در زيارت، يك نوع كشش و نياز الزام آوري انسان را وا مي دارد كه فشارها و فريادهاي دروني را از راهي خارج كند .

زائر آن مرقد شريف در پرتو دعا و گفتگو با پاكان و استمداد از ارواح پاك مقربان درگاه الهي، نيرو گرفته و نابسامانيها را با توسل بدانها برخود هموار مي سازند ، و خستگي ها و فشارهاي وارد بر روان ، و نيز اضطرابها و يأسها را از خودمي زدايند و به آرامش و اطميناني براي ادامه زندگي دست مي يابند.