قم در عصر ظهور
اميرمومنان در يكي از خطب ملاحم كه بعد از جنگ جمل در بصره ايراد نمود، فرمود:
“يَخْرُجُ الْحَسَنِيُ صاحِبُ طَبَرِسْتانَ مَعَ جَمٍ كَثيرٍ مِنْ خَيْلِهِ وَ رَجِلِهِ،
حَتي يَأْتِيَ نيسابُورَ، فَيَفْتَحُها وَ يُقَسِمُ أَمْوالَها،
ثُمَ يَأْتي بِاِصْبَهانَ، ثُمَ اِلي قُمْ، فَيَقَعُ بَيْنَهُ وَ بَيْنَ أَهْلِ قُمْ وَقْعَهً عَظيمهٌ،
يُقْتَلُ فيها خَلْقٌ كَثيرٌ، فَيَنْهَزِِمُ اَهْلُ قُمْ، فَيَنْهَبُ الْحَسَنِيُ أَمْوالَهُمْ،
وَ يَسْبي ذَراريهمْ وَ نِساءَهُمْ وَ يُخْرِبُ دُورَهُمْ":
“سيد حسني صاحب طبرستان با گروه فراواني از پياده و سوار خروج مي كند، وارد نيشابور شده، آن را فتح مي كند و اموالش را تقسيم مي نمايد، سپس به سوي اصفهان و قم عزيمت مي كند، ميان او و اهل قم نبرد سختي روي مي دهد كه در آن جمع كثيري كشته مي شوند، پس اهل قم شكست مي خورند، سيد حسني اموالشان را غارت مي كند، زنان و كودكانشان را برده مي گيرد و خانه هايشان را ويران مي سازد.
پس اهل قم به كوهي به نام:"وراردهار” پناه مي برند، پس حسني چهل روز در شهر آنها اقامت مي كند و 20 نفر از آنها را مي كشد و دو نفرشان را بر دار مي زند، سپس از آنجا كوچ مي كند".
بحار ج 60ص217