گروهي از اصحاب در محضر امام صادق(ع) نشسته بودند كه شروع به سخن كرد و چنين فرمود:

” خُراسانَ، خُراسانَ، سَجِسْتانَ، سَجِسْتانَ، كَأَني أَنْظُرُ إِلي أَهْلِهِما راكِبَيْنِ عَلَي الْجِمالِ، مُسْرِعينَ اِلي قُمْ":

“خراسان، خراسان، سجستان، سجستان، گوئي با چشم خود مي بينم كه اهل آنها بر اشتران خود سوارند و با شتاب به سوي قم در حركتند".

 امام صادق(ع) فرمود:

“إِنَ اللهَ إِخْتارَ مِنْ جَميعِ الْبِلادِ الْكُوفَهَ وَ قُمْ وَ تِفْليسَ":

“خداوند از ميان همه شهرها كوفه، قم و تفليس را برگزيد".

 امام صادق(ع) فرمود:

“قُمْ بَلَدُنا وَ بَلَدُ شيعَتِنا، مُطَهَرَهٌ مُقَدَسَهٌ":

“قم شهر ما و شهر شيعيان ماست، قم پاك و پاكيزه است".

تاريخ قم ص 95،99،98

امام صادق(ع) فرمود:

إِنَ اللهَ إِحْتَجَ بِالْكُوفَهِ عَلي سائِرِ الْبِلادِ،

وَ‌ بِالْمُؤْمِنينَ مِنْ أَهْلِها عَلي غَيْرِهِمْ مِنْ أَهْلِ الْبِلادِ،

وَ احْتَجَ بِبَلْدَهِ قُمْ عَلي سائِرِ الْبِلادِ،

وَ‌ بِأَهْلِها عَلي جَميعِ أَهْلِ الْمَشْرَقِ وَالْمَغْرِبِ مِنَ الْجِنِ وَ الْإِنْسِ.

وَ لَمْ يَدَعِ اللهُ قُمْ وَ‌ أَهْلَها مُسْتَضْعَفينَ، بَلْ وَفَقَهُمْ وَ أَيَدَهُمْ…":

“خداوند به وسيله كوفه بر ديگر شهرها، و به وسيله اهل ايمان از اهل كوفه بر اهل شهرها حجت را تمام كرد، و به وسيله قم بر همه شهرها، و به وسيله اهل قم بر همه‌ آدميان و پريان از اهل شرق و غرب حجت را تمام نمود.

خداوند هرگز قم و اهل قم را فرو نمي گذارد تا به ضعف كشيده شوند، بلكه آنها را تأييد مي كند و بر آنها توفيق مي دهد".

بحار ج 60ص218

.

امام صادق(ع) در ضمن حديثي مي فرمايند:

أَلا إِنَ حَرَمي وَ حَرَمَ وُلْدي مِنْ بَعْدي قُمْ":

“آگاه باشيد كه حرم من و حرم فرزندانم بعد از من “قــم”  مي باشد".

سفينه البحار،ج 2ص 447

همچنین عمران بن عبدالله قمي به خدمت امام صادق(ع) شرفياب شد، امام(ع) از او احوال پرسي كرد به او عطايا عنايت فرمود و اظهار شادماني نمود.

چون عمران از محضر امام(ع) برخاست يكي از اصحاب پرسيد: اين چه كسي بود كه همه محبت و عنايت فرموديد.

امام صادق(ع) فرمود:

“هذا مِنْ أَهْلِ الْبَيْتِ النُجَباءِ، ما أَرادَهُم جَبارٌ مِنَ الْجَبابِرَهِ إِلا قَصَمَهُ اللهُ":

“او از اهل بيت نجيبان است ـ منظورش اهل قم مي باشد ـ كه هرگز ستمگري به آنها اراده بدي نمي كند، جز اينكه خداوند او را نابود سازد".

بحار، ج 60ص 228

امام صادق(ع) در پاسخ مردي كه در مورد حشر و نشر سؤال مي كرد فرمود:

مَحْشَرُ الناسِ كُلُهُمْ اِلي بَيْتِ الْمَقْدِسِ، اِلا بُقْعَهٌ بِأَرْضِ الْجَبَلِ، يُقالُ لَها"قُمْ”

فُإِنَهُمْ يُحاسَبُونَ في حُفَرِهِمْ، و يُحْشَرُونَ مِنْ حُفَرِهِمْ إِلَي الْجَنَهِ":

“حشر و نشر همه مردم از بيت المقدس است، مگر منطقه اي در سرزمين جبل، كه"قم” ناميده مي شود.

اهل قم در قبرهاي خود محاسبه مي شوند و مستقيماً از قبرهاي خود به طرف بهشت رهسپار مي شوند".

سپس فرمود:

“أَهْلُ قُمْ مَغْفُورٌ لَهُمْ":

“اهل قم بخشيده شده هستند".

راوي برخاست و گفت:

“اي فرزند پيامبر آنچه فرموديد اختصاص به اهل قم دارد؟".

فرمود:

نِعَمْ، وَ مَنْ يَقُولُ بِمَقالَتِهِمْ":

آري مخصوص اهل قم است و كساني كه با آنها هم عقيده باشند".

سفينه البحار،ج 2ص 445

.

گروهي از اصحاب در محضر امام صادق(ع) بودند، از فتنه هاي بني عباس سخن به ميان آمد، اصحاب عرض كردند كه در آن زمان به كجا بايد پناه برد؟‌ فرمود:

إِلَي الْكُوفَهِ وَ‌حَواليها وَ إِلي قُمْ وَ‌ نَواحيها":

به سوي كوفه و اطراف آن و به سوي قم و اطراف آن"،

سپس فرمود:

“في قُمْ شيعَتُنا وَ مَوالينا، وَ تَكْثُرُ فيهَا الْعِمارَهُ، وَ يَقْصُدُهَا الناسُ، وَيَجْتَمِعُونَ فيها حَتي يَكُونَ الْجُمْرُ بَيْنَ بَلْدَتِهِمْ":

“دوستان و شيعيان ما در قم هستند، در قم عمارت و ساختمان بسيار شود، مردم از همه جا به سوي قم سرازير مي شوند و در آنجا اجتماع مي كنند، تا جائي كه “جُمر” * در ميان شهر قرار مي گيرد".

بحار،ج 60ص 215

*"جُمْر” از مزارع قم بود و از نهر مزرعه كميدان مشروب مي شدو سپس مستقل گرديد. و در نزديكي خاك فرج قرار دارد.

.

امام صادق(ع) فرمود:

“إذا فُقِدَ الْأَمْنُ مِنَ الْعِبادِ، وَ رَكِبَ الناسُ عَلَي الْخُيُولِ،

وَ‌ اعْتَزَلُوا النِساءَ وَ الطيبَ، فَالْهَرَبُ الْهَرَبُ عَنْ جِوارِهِمْ":

“هنگامي كه مردم امنيت را از دست دادند، بر اسب ها تاختند و از زن ها و عطريات روي برتافتند، از مجاورت آنها دور شويد و از آنان بگريزيد".

راوي پرسيد: جانم به فدايت، در آن زمان به كدام سو بايد گريخت؟ فرمود:

“إِلَي الْكُوفَهِ وَ‌ نَواحيها، اَوْ إِلي قُمْ وَ‌ نَواحيها، فَإِنَ الْبَلاءَ مَدْفُوعٌ عَنْهُما":

“به سوي كوفه و اطراف آن، و يا به سوي قم و اطراف آن، كه بلا از آن دو دفع شده است".

تاريخ قم ص 97 و بحارج60ص214

.