گروهي از اصحاب در محضر امام صادق(ع) نشسته بودند كه شروع به سخن كرد و چنين فرمود:

” خُراسانَ، خُراسانَ، سَجِسْتانَ، سَجِسْتانَ، كَأَني أَنْظُرُ إِلي أَهْلِهِما راكِبَيْنِ عَلَي الْجِمالِ، مُسْرِعينَ اِلي قُمْ":

“خراسان، خراسان، سجستان، سجستان، گوئي با چشم خود مي بينم كه اهل آنها بر اشتران خود سوارند و با شتاب به سوي قم در حركتند".

 امام صادق(ع) فرمود:

“إِنَ اللهَ إِخْتارَ مِنْ جَميعِ الْبِلادِ الْكُوفَهَ وَ قُمْ وَ تِفْليسَ":

“خداوند از ميان همه شهرها كوفه، قم و تفليس را برگزيد".

 امام صادق(ع) فرمود:

“قُمْ بَلَدُنا وَ بَلَدُ شيعَتِنا، مُطَهَرَهٌ مُقَدَسَهٌ":

“قم شهر ما و شهر شيعيان ماست، قم پاك و پاكيزه است".

تاريخ قم ص 95،99،98

امام صادق(ع) فرمود:

إِنَ اللهَ إِحْتَجَ بِالْكُوفَهِ عَلي سائِرِ الْبِلادِ،

وَ‌ بِالْمُؤْمِنينَ مِنْ أَهْلِها عَلي غَيْرِهِمْ مِنْ أَهْلِ الْبِلادِ،

وَ احْتَجَ بِبَلْدَهِ قُمْ عَلي سائِرِ الْبِلادِ،

وَ‌ بِأَهْلِها عَلي جَميعِ أَهْلِ الْمَشْرَقِ وَالْمَغْرِبِ مِنَ الْجِنِ وَ الْإِنْسِ.

وَ لَمْ يَدَعِ اللهُ قُمْ وَ‌ أَهْلَها مُسْتَضْعَفينَ، بَلْ وَفَقَهُمْ وَ أَيَدَهُمْ…":

“خداوند به وسيله كوفه بر ديگر شهرها، و به وسيله اهل ايمان از اهل كوفه بر اهل شهرها حجت را تمام كرد، و به وسيله قم بر همه شهرها، و به وسيله اهل قم بر همه‌ آدميان و پريان از اهل شرق و غرب حجت را تمام نمود.

خداوند هرگز قم و اهل قم را فرو نمي گذارد تا به ضعف كشيده شوند، بلكه آنها را تأييد مي كند و بر آنها توفيق مي دهد".

بحار ج 60ص218

.

امام صادق(ع) در ضمن حديثي مي فرمايند:

أَلا إِنَ حَرَمي وَ حَرَمَ وُلْدي مِنْ بَعْدي قُمْ":

“آگاه باشيد كه حرم من و حرم فرزندانم بعد از من “قــم”  مي باشد".

سفينه البحار،ج 2ص 447

همچنین عمران بن عبدالله قمي به خدمت امام صادق(ع) شرفياب شد، امام(ع) از او احوال پرسي كرد به او عطايا عنايت فرمود و اظهار شادماني نمود.

چون عمران از محضر امام(ع) برخاست يكي از اصحاب پرسيد: اين چه كسي بود كه همه محبت و عنايت فرموديد.

امام صادق(ع) فرمود:

“هذا مِنْ أَهْلِ الْبَيْتِ النُجَباءِ، ما أَرادَهُم جَبارٌ مِنَ الْجَبابِرَهِ إِلا قَصَمَهُ اللهُ":

“او از اهل بيت نجيبان است ـ منظورش اهل قم مي باشد ـ كه هرگز ستمگري به آنها اراده بدي نمي كند، جز اينكه خداوند او را نابود سازد".

بحار، ج 60ص 228

حضرت موسي بن جعفر(ع) فرمود:

“قُمْ عُشُ آلِ مُحَمَدٍ وَ مِأْوي شيعَتِهِمْ،

وَ لكِنْ سَيُهْلَكُ جَماعَهٌ مِنْ شَبابِهِمْ بِمَعْصِيَهِ الْأَعادي وَ كُلَ سُوءٍ":

“قم آشيانه آل محمد و پناه گاه شيعيان آنهاست، و لكن گروهي از جوانانشان هلاك مي شوند به سبب معصيت پدرانشان و تحقير و مسخره كردن بزرگان و پيشوايانشان.در عين حال خداوند شر دشمنان و هرگونه ناملايمات را از آنها دفع مي كند".

بحار،ج 60ص 214

امام صادق(ع) در پاسخ مردي كه در مورد حشر و نشر سؤال مي كرد فرمود:

مَحْشَرُ الناسِ كُلُهُمْ اِلي بَيْتِ الْمَقْدِسِ، اِلا بُقْعَهٌ بِأَرْضِ الْجَبَلِ، يُقالُ لَها"قُمْ”

فُإِنَهُمْ يُحاسَبُونَ في حُفَرِهِمْ، و يُحْشَرُونَ مِنْ حُفَرِهِمْ إِلَي الْجَنَهِ":

“حشر و نشر همه مردم از بيت المقدس است، مگر منطقه اي در سرزمين جبل، كه"قم” ناميده مي شود.

اهل قم در قبرهاي خود محاسبه مي شوند و مستقيماً از قبرهاي خود به طرف بهشت رهسپار مي شوند".

سپس فرمود:

“أَهْلُ قُمْ مَغْفُورٌ لَهُمْ":

“اهل قم بخشيده شده هستند".

راوي برخاست و گفت:

“اي فرزند پيامبر آنچه فرموديد اختصاص به اهل قم دارد؟".

فرمود:

نِعَمْ، وَ مَنْ يَقُولُ بِمَقالَتِهِمْ":

آري مخصوص اهل قم است و كساني كه با آنها هم عقيده باشند".

سفينه البحار،ج 2ص 445

.

امام هادي(ع) روايت مي كند كه رسول اكرم(ص) در شب معراج در آسمان چهارم گنبد بسيار زيبائي ديد و از جبرئيل(ع) پرسيد كه اين گنبد چيست؟

جبرئيل عرضه داشت:

“حَبيبي مُحَمَدُ، هذِهِ صُورَهُ مَدينَهٍ يُقالُ لَها “قُمْ”

يَجْتَمِعُ فيها عِبادُاللهِ الْمُؤْمِنُونَ،

يَنْتَظِرُونَ مُحَمَداً وَ شَفاعَتَهُ لِلْقِيامَهِ وَ الْحِسابِ،

يَجْري عَلَيْهِمُ الْغَمُ وَ الْهَمُ وَ الْأَحْزانُ وَالْمَكارِهُ":

“اي حبيب من محمد اين شكل شهري است كه"قم” ناميده مي شود، بندگان مؤمن خدا در آن گرد مي آيند، انتظار حضرت محمد و شفاعت آن حضرت را براي روز قيامت و روز حساب مي كشند، غمها، اندوه ها و انواع ناملايمات، سيل آسا بر آنها فرود مي آيد".

راوي از امام هادي(ع) پرسيد:"كي آنها انتظار فرج مي كشند؟” فرمود:

“اِذا ظَهَرَ الْماءُ عَلي وَجْهِ الْأَرْضِ":

“هنگامي كه آب بر روي زمين پديد آيد".( تاريخ قم ص 25)

محدث قمي پس از نقل اين روايت مي فرمايد:

“در دوران كودكي من اين نشانه تحقق يافت و آب در قم بر روي زمين پديد آمد، از سرداب ها و تنورها آب فوران مي كرد، خانه هاي فراواني آسيب ديد، حتي محله اي به نام عربستان ويران گرديد".(بحار،ج 60ص 207)