امام هادي(ع) فرمود:

“إِنَما سُمِيَتْ قُمْ بِهِ‌لِأَنَهُ لَما وَصَلَتِ السَفينَهُ إِلَيْها في طُوفانِ‌ نُوحٍ(ع) قامَتْ،

وَ‌ هِيَ قَطْعَهٌ مِنْ بَيْتِ‌ الْمَقْدِسِ":

“قم از اين جهت به نام"قم” ناميده شد كه كشتي حضرت نوح(ع) در زمان طوفان چون به آنجا رسيد بايستاد آنجا قطعه اي از بيت المقدس است".

تاريخ قم ص 96

هنگامي كه زكريا بن آدم از امام رضا(ع) رخصت طلبيد كه از قم كوچ كند، امام رضا(ع) فرمود:

“لاتَفْعَلْ، فَإِنَ أَهْلَ قُمْ يُدْفَعُ عَنْهُمْ بِكَ،

كَمايُدْفَعُ عَنْ أَهْلِ بَغْدادَ بِأَبيِ الْحَسَنِ الْكاظِمِ":

“اين كار را مكن، زيرا به سبب تو بلاها از قم دفع مي شود چنانكه به سبب ابوالحسن امام كاظم(ع) از اهل بغداد بلاها دفع مي شود".

تاريخ قم ص 278

امام رضا(ع) به"موسي بن جزرج” فرمود:

“آيا محلي را به نام"وراردهار” مي شناسي؟".

موسي گفت:"آري مي شناسم و من در آنجا دو قطعه زمين دارم".

امام(ع) فرمود:"آن را مواظب باشد و هرگز از دست مده” آنگاه سه بار فرمود:

“نِعْمَ الْمَوْضِعُ وَرارْدِهار":

“چه نيكو محلي است وراردهار".(بحار،ج 60ص 214)

مرحوم محدث قمي بعد از نقل اين حديث مي فرمايد:"وراردهار نام يكي از آبادي هاي قم است".(سفينه البحار،ج 2ص 446)

امام كاظم(ع) فرمود:

“رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ قُمْ يَدْعُو الناسَ إِلَي الْحَقِ، يَجْتَمِعُ مَعَهُ قَوْمٌ كَزُبُرِ الْحَديدِ،

لا تُزِلُهُمُ الرِياحُ الْعَواصِفُ، وَ لايَمَلُونَ مِنَ الْحَرْبِ، وَ لا يَجْبُنُونَ،

وَ عَلَي اللهِ يَتَوَكَلُونَ، وَالْعاقِبَهُ لِلْمُتَقينَ":

“مردي از اهل قم مردمان را به سوي حق فرا مي خواند، گروهي چون قطعات آهن دور او گرد آيند، تند بادها آنان را متزلزل نسازد، از جنگ ملول نشوند و به خود ترس راه ندهند، برخداوند توكل كنند و عاقبت از آنِ پرهيزكاران است".

تاريخ قم ص 100

از امام صادق(ع) در تفسير آيه شريفه:

(فَإِذا جاءَ وَعْدُ اُوليهُما، بَعَثْنا عَلَيْكُمْ عِباداً لَنا اُولي بَأْسٍ شَديدٍ،

فَجاسُوا خِلالَ الدِيارِ، وَ كانَ وَعْداً مَفْعُولاً):

“هنگامي كه وعده نخستين آنان فرا رسد، بندگاني را برانگيزيم كه صاحب نيروئي سخت هستند، پس در ميان شهرها بگردند، و اين وعده حتمي است“(اسراء/5)

روايت شده كه فرمود:

“منظور از وعده نخستين: هنگام خونخواهي امام حسين(ع) است،

و منظور از بندگان صاحب نيروي سخت: قومي هستند كه پيش ا زخروج حضرت قائم ـ عجل الله فرجه ـ‌ برمي خيزند

و هيچ خوني را از آل محمد(ع) فرو گذار نمي كنند".

“هُمْ وَ اللهِ أَهْلُ قُمْ”

“به خدا سوگند آنها همان اهل قم هستند".

تاريخ قم ص 100

اميرمومنان در يكي از خطب ملاحم كه بعد از جنگ جمل در بصره ايراد نمود، فرمود:

“يَخْرُجُ الْحَسَنِيُ صاحِبُ طَبَرِسْتانَ مَعَ جَمٍ كَثيرٍ مِنْ خَيْلِهِ وَ رَجِلِهِ،

حَتي يَأْتِيَ نيسابُورَ، فَيَفْتَحُها وَ يُقَسِمُ أَمْوالَها،

ثُمَ يَأْتي بِاِصْبَهانَ، ثُمَ اِلي قُمْ، فَيَقَعُ بَيْنَهُ وَ بَيْنَ أَهْلِ قُمْ وَقْعَهً عَظيمهٌ،

يُقْتَلُ فيها خَلْقٌ كَثيرٌ، فَيَنْهَزِِمُ اَهْلُ قُمْ، فَيَنْهَبُ الْحَسَنِيُ أَمْوالَهُمْ،

وَ يَسْبي ذَراريهمْ وَ نِساءَهُمْ وَ يُخْرِبُ دُورَهُمْ":

“سيد حسني صاحب طبرستان با گروه فراواني از پياده و سوار خروج مي كند، وارد نيشابور شده، آن را فتح مي كند و اموالش را تقسيم مي نمايد، سپس به سوي اصفهان و قم عزيمت مي كند، ميان او و اهل قم نبرد سختي روي مي دهد كه در آن جمع كثيري كشته مي شوند، پس اهل قم شكست مي خورند، سيد حسني اموالشان را غارت مي كند، زنان و كودكانشان را برده مي گيرد و خانه هايشان را ويران مي سازد.

پس اهل قم به كوهي به نام:"وراردهار” پناه مي برند، پس حسني چهل روز در شهر آنها اقامت مي كند و 20 نفر از آنها را مي كشد و دو نفرشان را بر دار مي زند، سپس از آنجا كوچ مي كند".

بحار ج 60ص217