امام حسن عسکری(ع) فرمودند:

«جُرْأَةُ الْوَلَدِ عَلي والِدِهِ في صِغَرِهِ تَدْعُوا إِلَي الْعُقُوقِ في كِبَرِهِ.»

جرأت و دليري فرزند بر پدرش در كوچكي، سبب عاقّ و نارضايتي پدر در بزرگي مي شود.

ونیز در مورد تلاش برای رزق مقدّرفرمودند:

«لا يَشْغَلْكَ رِزْقٌ مَضْمُونٌ عَنْ عَمَل مَفْرُوض.»:
رزق و روزيِ ضمانت شده، تو را از كار واجب باز ندارد.

ودر مورد حق گرایی فرمودند:

«ما تَرَكَ الْحَقَّ عَزيزٌ إِلاّ ذَلَّ، وَلا أَخَذَ بِهِ ذَليلٌ إِلاّ عَزَّ.»:
هيچ عزيزي حقّ را رها نكند، مگر آن كه ذليل گردد و هيچ ذليلي به حقّ نياويزد، مگر آن كه عزيز شود.

تحف العقول، ص489

امام عسکری(ع) فرمودند:

«مَنْ آنـَسَ بِاللّهِ إِسْتَوْحَشَ مِنَ النّاسِ.»:
كسي كه با خدا مأنوس باشد، از مردم گريزان گردد.
(مسند الامام العسكري، ص287)

حال ،شايد برخي از خوانندگان برايشان سؤال (شبهه) پيش بيايد كه چه طورممكن است كسي باايمان باشد وازمردم گريزان ، اگراين طوربود پيامبر بايد مردم گريزترين آدم روي زمين مي شد.

اين سؤال به طور تفصيل توسط علامه محمودي در كتاب « نهج السعادة في مستدرك نهج البلاغة »پاسخ داده شده است. وي در ذيل روايت امام عسكري عليه السلام كه فرمودند «منْ آنـَسَ بِاللّهِ إِسْتَوْحَشَ مِنَ النّاسِ.»:كسي كه با خدا مأنوس باشد، از مردم گريزان گردد. مي گويد: بحث انزوا و دوري و وحشت از مردم، ناظر به مجالس باطل، صرف اوقات در لهو و لعب، غفلت، جهالت و غيبت و كارهاي حرام ديگر است . ايشان كلامي از ابن ميثم بحراني شارح نهج البلاغه در اين باره مي آورد كه سودمند است. نهج السعادة في مستدرك نهج البلاغة ج 8 ص 107

«إِنَّكُمْ في آجال مَنْقُوصَة وَ أَيّام مَعْدُودَة وَ الْمَوْتُ يَأْتي بَغْتَةً، مَنْ يَزْرَعْ خَيْرًا يَحْصِدُ غِبْطَةً وَ مَنْ يَزْرَعْ شَرًّا يَحْصِدُ نِدامَةً، لِكُلِّ زارِع ما زَرَعَ لا يُسْبَقُ بَطيءٌ بِحَظِّهِ، وَ لا يُدْرِكُ حَريصٌ ما لَمْ يُقَدَّرُ لَهُ، مَنْ أُعْطِيَ خَيْرًا فَاللّهُ أَعْطاهُ، وَ مَنْ وُقِيَ شَرًّا فَاللّهُ وَقاهُ.»

امام عسکری(ع):

• شما عمر كاهنده و روزهاي برشمرده اي داريد، و مرگ به ناگهان مي آيد،
•  هر كس تخم خيري بكارد به خوشي بِدْرَوَد،
• و هر كس تخم شرّي بكارد به پشيماني بِدْرَوَد.
• هر كه هر چه بكارد همان براي اوست.
•  كُندكار را بهره از دست نرود
• و آزمند آنچه را مقدرّش نيست در نيابد،
•  هر كه به خيري رسد خدايش داده، 
• و هر كه از شرّي رهد خدايش رهانده.

امام عسکری(ع):

«شيعَتُنا الْفِئَـةُ النّاجِيَةُ وَالْفِرْقَةُ الزّاكِيَةُ صارُوا لَنا رادِئًا وَصَوْنًا وَ عَلَي الظَّلَمَةِ أَلَبًّا وَ عَوْنًا سَيَفْجُرُ لَهُمْ يَنابيعُ الْحَيَوانِ بَعْدَ لَظْيِ مُجْتَمَعِ النِّيرانِ أَمامَ الرَّوْضَةِ.»

پيروان ما،

• گروه هاي نجات يابنده 
• و فرقه هاي پاكي هستند كهحافظان [آيين] مايند،
• و ايشان در مقابل ستمكاران، سپر و كمك كار ما [هستند].
•  به زودي چشمه هاي حيات [منجيِ بشريّت] بعد از گدازه توده هاي آتش! پيش از ظهور براي آنان خواهد جوشيد.

امام عسکری(ع):

«دَعْ مَنْ ذَهَبَ يَمينًا وَ شِمالاً، فَإِنَّ الرّاعِيَ يَجْمَعُ غَنَمَهُ جَمْعَها بِأَهْوَنِ سَعْي وَ إِيّاكَ وَ الاِْذاعَةَ وَ طَلَبَ الرِّياسَةِ، فَإِنَّهُما يَدْعُوانِ إِلَي الْهَلَكَةِ.»

 

• آن كه را به راست و چپ رود واگذار! به راستي چوپان، گوسفندانش را به كمتر تلاشي گِرد آوَرَد.
•  مبادا اسرار را فاش كرده و سخن پراكني كني
• و در پي رياست باشي، زيرا اين دو، آدمي را به هلاكت مي كشانند.

بحارالانوار-جلد75-صحفه372

«أَوْرَعُ النّاسِ مَنْ وَقَفَ عِنْدَ الشُّبْهَةِ،

أَعْبَدُ النّاسِ مَنْ أَقامَ عَلَي الْفَرائِضِ

أَزْهَدُ النّاسِ مَنْ تَرَكَ الْحَرامَ،

أَشَدُّ النّاسِ اجْتَهادًا مَنْ تَرَكَ الذُّنُوبَ.»

امام عسکری(ع) فرمودند:

• پارساترين مردم كسي است كه در هنگام شبهه توقّف كند.
•  عابدترين مردم كسي است كه واجبات را انجام دهد.
•  زاهدترين مردم كسي است كه حرام را ترك نمايد.
• كوشنده ترين مردم كسي است كه گناهان را رها سازد.

(تحف العقول ، ص 489)