ابن حجر عسقلاني از علماي مشهور اهل سنت، ولادت پيامبر اكرم صلي الله عليه وآله را از نعمت هاي بزرگ الهي دانسته و در عبارت صريح و روشن، جشن ولادت آن حضرت را از مصاديق شكر نعمت محسوب مي نمايد.

   نكته مهم در سخنان وي اين كه فتواي خود را در جواز جشن مولودي، مستند به روايت صحيح نموده كه در آن رسول خدا صلي الله عليه وآ ْله عمل جشن يهوديان را براي شكر گذاري غرق شدن فرعون و نجات حضرت موسي تقرير كرده است. ابن حجر از اين روايت صحيح نتيجه مي گيرد كه اگر به قصد شكر گذاري، اين گونه مراسم برگزار شود، جايز است.
متن فتواي ايشان به نقل سيوطي اين است:

از شيخ الاسلام حافظ زمان، ابو الفضل احمد بن حجر در باره جشن ولادت پيامبر سؤال شد و پاسخ ايشان اين است:

اصل جشن ولادت، امر جديدي است كه از گذشتگان صالح در قرن سوم نقل نشده است؛ اما در عين حال، مشتمل بر خوبي و بديها است؛ پس اگر كسي كار خوبش را انجام دهد و از كار بدش دوري كند، عملش بدعت نيكوست.

ايشان بعد از اين فتوا، سخنان خود را مستند به روايت صحيح مي نمايد و مي گويد:

براي من روشن شده است كه جشن مولود، ريشه در اصل ثابتي دارد كه در صحيحين ثابت شده و آن اين كه رسول خدا صلي الله عليه وآله در مدينه تشريف آورند، يهوديان در روز عاشورا روزه مي گرفتند، حضرت دليل آن را از آنان سؤال نمود. آنها گفتند: اين روزي است كه خداوند فرعون را غرق نمود و موسي را نجات داد، ما براي انجام شكر خدا اين روز را روزه مي گيريم.

ابن حجر مي گويد:

از اين روايت استفاده مي شود كه انجام شكر خدا بر آنچه كه خداوند در يك روز معين بر انسان منت نهاد، همانند: اعطاء نعمت و يا دفع عقوبت، لازم است. اين شكر بر نعمت الهي در هر سال و در اين روز معين بر مي گردد. و شكر گذاري براي خدا با انواع عبادت همانند: سجده كردن، روزه گرفتن، صدقه دادن، تلاوت قرآن حاصل مي شود. و چه نعمتي بزرگتر از نعمت وجود پيامبر رحمت در اين روز است؟ بنابراين، اين روز سزاوار شكر گذاري است تا با داستان نجات حضرت موسي در روز عاشورا مطابقت كند.
اما اعمالي كه در اين روز انجام مي شود بايد مصداق شكر خداوند باشد. همانند: تلاوت قرآن، اطعام كردن، صدقه دادن، مديح سرايي در مقام نبوت، و چيزي كه دلهاي انسان را به سوي انجام خير و عمل آخرت سوق مي دهد. …

السيوطي، ، الحاوي للفتاوي في الفقه وعلوم التفسير والحديث والاصول والنحو والاعراب وسائر الفنون، ج1، ص 188

   با جستجو و دقت در كلمات و فتاواي علماي اهل سنت روشن مي شود كه آنها جشن ولادت آن حضرت را جايز دانسته و از دائره بدعتي كه مورد نظر وهابيان مي باشد خارج مي دانند و براي آن ثواب و پاداشهايي را ذكر كرده اند كه با بدعت نمي سازد.
   سخنان آنها در اين موضوع فراوان است و همه آ نها دليل برگزاري مراسم جشن را ، بزرگداشت مقام پيامبر، عرض ارادت و انجام شكر نعمت وجود آن حضرت مي دانند. از جملۀ آنها «جلال الدین سیوطی» است. 

سيوطي از علماي فقه و تفسير اهل سنت، بدعت را به بدعت بد وبدعت خوب تقسیم کرده، جشن ميلاد رسول خدا صلي الله عليه وآ له را بدعت حسنه و داراي پاداش و ثواب مي داندومی گوید:

در مورد اعمالي كه در ميلاد پيامبر در ماه ربيع الاول انجام مي شود سؤال شده كه آن از نظر شرع چيست و آيا امر پسنديده است يا ناپسند؟ وآيا كساني كه آن را انجام دهد پاداش دارد يا خير؟

پاسخ: اصل كارهايي كه در مولودي انجام مي شود (همانند: جمع شدن مردم، قرائت قرآن، روايت اخبار در باره آن حضرت، وجريان ولادت ومعجزات ايشان و صرف طعام و برگشت آنها به خانه بدون اين كه چيزي بر اين موارد افزوده شود) از بدعت هاي حسنه است، هركه آن را انجام دهد، ثواب داده مي شود؛ زيرا اين كارها بزرگداشت پيامبر صلي الله عليه وآله و اظهار شادماني وبشارت به ولادت آن حضرت است.
الحاوي للفتاوي، ج 1، ص 181