از امام صادق(ع) در مورد بلاد جبل پرسيدند، فرمود:
“إِنَ فيها مَوْضِعاً يُقالُ لَهُ:"بَحْرٌ” وَ يُسَمي بِقُمْ، وَ هُوَ مَعْدِنُ شيعَتِنا":
“در آنجا محلي است كه به آن دريا(احتمالاً درياچه قم مي باشد)مي گويند و به نام “قم” خوانده مي شود، آنجا مركز شيعيان ما مي باشد".
تاريخ قم ص 94
جمعی از مردم قم به محضر امام رضا(ع) رسيدند، امام(ع) پس از آنكه آنها را مورد عنايت قرار دادند فرمودند:
“مَرْحَباً بِكُمْ وَ أَهْلاً، فَأَنْتُمْ شيعَتُنا حَقاً،
فَسَيَأْتي عَلَيْكُمْ يَوْمٌ تَزُورُونَ فيهِ تُرْبَتي بِطُوسٍ،
أَلا فَمَنْ زارَني وَ هُوَ عَلي غُسْلٍ، خَرَجَ مِنْ ذُنُوبِهِ كَيَوْمٍ وَلَدَتْهُ اُمُهُ":
“خوش آمديد، شما شيعيان حقيقی ما هستيد، روي فرا مي رسد كه قبر مرا در طوس زيارت مي كنيد. آگاه باشيد كسي كه با غسل مرا زيارت كند از گناهان بيرون مي رود، مانند روزي كه از مادر متولد شده است".
عيون الأخبار،ج 2ص 264
امام هادي(ع) فرمود:
“أَهْلُ قُمْ وَ أَهْلُ آبَهَ مَغْفُورٌ لَهُمْ لِزِيارَتِهِمْ لِجَدي عَلِيِ بْنِ مُوسَي الرِضا(ع) بِطُوسٍ،
أَلا وَ مَنْ زارَهُ فَأَصابَهُ في طَريقِهِ قَطْرَهٌ مِنَ السماءِ، حَرَمَ اللهُ جَسَدَهُ عَلَي النارِ":
“اهل قم و اهل آبه به سبب زيارت جدم علي بن موسي الرضا(ع) ـ در طوس ـ آمرزيده شده هستند.
آگاه باشيد، هر كس او را زيارت كند و در راه زيارت آن حضرت يك قطره باران به او برسد، خداوند جسدش را بر آتش جهنم حرام مي سازد".(
عيون الأخبار،ج 2ص 264
امام حسن عسكري(ع) در ضمن نامه اي خطاب به اهل"قم” و"آبه” مي نويسد:
“فَلَمْ تَزَلْ نِيَتُنا مُسْتَحْكَمَهً، وَ نُفُوسُنا اِلي طيبِ آرائِكُمْ ساكِنَهً،
وَ الْقَرابَهُ الْواشِجَهُ بَيْنَنا وَ بَيْنَكُمْ قَوِيَهً.
وَصِيَهٌ اُوصِيَ بِهِ اَسْلافُنا وَ اَسْلافُكُمْ، وَ عَهْدٌ عهد إِلي شُبانِنا وَ مَشايِخِكُمْ":
“همواره نيت ما استوار بود و دلهاي ما به نيك انديشي شما مطمئن بود و آن قرابتي كه بين ما و شما ريشه دوانيده، مستحكم بود.
و اين وصيتي است كه نياكان ما و شما به آن توصيه شده بودند، و پيماني است كه ميان جوانان ما و پيران شما مقرر گشته بود".
مناقب ابن شهر آشوب،ج 4ص 425
اهالي قم درنزد ائمه اطهار(ع) بسيار مورد تكريم واحترام بودند و در مواقع فراواني اين معني تجلي كرده است، از جمله به هنگام ولادت حضرت بقيه الله که مخفي نگهداشتن آن بسيار مهم بود و خاندان امامت توانست ولادت آن مهرتابان را حتي از برادرِ امام حسن عسكري(ع) پوشيده بدارد، ولي امام حسن عسكري(ع) بلافاصله بعد از تولد آن كعبه مقصود شخصاً به احمد بن اسحاق در قم نامه مي نويسد و در ضمن آن مرقوم مي فرمايد:
“اي احمد بن اسحاق، خداوند به ما پسري عطا فرمود، كه خواستيم شما را از اين خبر مسرت بخش آگاه سازيم، تا در سرور و شادي ما شريك باشيد".
آنگاه دستور مي دهند كه اين راز را از مردم مخفي بدارد ولي در ميان دوستان و شيعيان خاص نشر دهد.
كمال الدين شیخ صدوق (ره)ص 434
در محضر امام كاظم(ع) صحبت از قم و اهل قم، و گرايش آنها به حضرت بقيه الله ارواحنا فداه شد، امام كاظم(ع) بر آنها رحمت فرستاد و سپس فرمود:
“إِنَ لِلْجَنَهِ ثَمانِيَهَ أَبْوابٍ، وَ واحِدٌ مِنْها لِأَهْلِ قُمْ،
وَ هُمْ خِيارُ شيعَتِنا مِنْ بَيْنِ سائِرِ الْبِلادِ،
خَمَرَ اللهُ تَعالي وَ لايَتَنا في طينَتِهِمْ":
- “براي بهشت هشت در است، يكي از آنها از آنِ اهل قم است،
- آنها برگزيده هاي شيعيان ما در ميان همه بلاد هستند،
- خداوند ولايت ما را با آب و گِل آنها آميخته است".
تاريخ قم ص 100
