یادگارکربلا
کلام گهربار
امام سجاد عليه السلام فرمود:
هركس دارای چهار خصلت باشد، ايمانش كامل، گناهانش بخشوده خواهد بود، و در حالتی خداوند را ملاقات می كند كه از او راضی و خوشنود است:
- خصلت خود نگهداري و تقواي الهي به طوري كه به تواند بدون توقّع و چشم داشتي، نسبت به مردم خدمت نمايد.
- راست گويي و صداقت نسبت به مردم در تمام موارد زندگي.
- حيا و پاكدامنی نسبت به تمام زشتی هاي شرعي و عرفي.
- خوش اخلاقي و خوش برخوردي با نزديكان و خانواده خود.
نــــاگفته هایی از سرداب حضرت عباس علیه السلام
وقتي به قبر مطهر حضرت در سرداب رسيديم، من دست خود را به داخل آبي بردم كه بر روي قبر مطهر حضرت ايستاده بود و جرعه اي از اين آب نوشيدم، تا ارتفاع حدود 10 سانت بر روي قبر مطهر حضرت آب ايستاده بود و به تمام مقدسات قسم تا آن لحظه از عمرم آبي گواراتر و زلال تر از اين آب نديده و ننوشيده بودم.
بناي حرم حضرت اباالفضل العباس(ع) از همان ابتدا بر روي اين سرداب و آب بنا شده و اين امر تأثيري بر روي استحكام حرم حضرت نداشته است؛ بسياري از كم و كيف اين امر روشن نيست كه اين موضوع چيزي جز معجزه نمي تواند باشد.
عليرضا فداكار، معاون ستاد بازسازي عتبات عاليات در گفتگو با فارس با اشاره به سفر چند سال پيش خود به عتبات پس از سقوط صدام و زيارت سرداب حرم حضرت اباالفضل العباس(ع) اظهار داشت: بنده در سال 82 و تقريبا 6 ماه پس از سقوط صدام به سرداب حرم حضرت مشرف شدم.
وي افزود: علت اينكه برخي از حرم هاي مطهر ائمه(ع) داراي سرداب هستند به اين خاطر است كه به مرور زمان، زمين هاي اطراف حرم به خاطر ساخت و سازها، گذر زمان، وزش باد و شرايط جوي از سطح حرم بالاتر آمده است و به اين دليل سرداب ايجاد شده است به طور مثال در نجف اشرف علت اينكه حرم حضرت اميرالمؤمنين (ع) سرداب ندارد به اين خاطر است كه حرم حضرت در بالاترين نقطه شهر واقع شده اما در كربلاي معلي، حرم حضرت سيدالشهدا و حرم حضرت اباالفضل العباس(ع) در گودي واقع شده است.
فداكار خاطرنشان كرد: اما سرداب حرم حضرت اباالفضل العباس(ع) حدودا 4 متر پايين تر از سطح حرم قرار دارد و ما به اتفاق شيخ مهدي كربلايي، امام جمعه حرم امام حسين (ع) به اين سرداب مطهر وارد شديم و در واقع تا پيش از اين تاريخ، سرداب حرم حضرت كاملا قفل بود و كسي اجازه ورود به آن را نداشت.
معاون ستاد بازسازي عتبات عاليات يادآور شد: در سرداب حرم حضرت اباالفضل(ع) چيزهايي ديدم كه برايم آن روز را بعنوان شيرين ترين و زيباترين روز طول عمرم رقم زد.
فداكار در توضيح مشخصات سرداب حرم حضرت اباالفضل العباس(ع) گفت:
پس از آنكه از صحن حرم وارد رواق مي شويد در ادامه شما وارد محدوده گنبد خانه مي شويد كه مي توان همين رواق ها را در قسمت سرداب نيز در نظر گرفت كه با عرض 1.5 متر در 2 متر به صورت گنبدي پوشانده شده و قسمت پايين پاي حضرت مسيري دارد كه وارد محوطه گنبد خانه در قسمت سرداب مي شود.
معاون ستاد بازسازي عتبات عاليات افزود: در داخل سرداب وقتي به قسمت زير گنبدخانه رسيديم، بخشي بود كه تا ارتفاع كمر به داخل آب رفتيم؛ در واقع محوطه داخل سرداب حرم حضرت تا ارتفاع حدود يك متر و 10 سانت در آب قرار دارد و اين قسمت از سرداب به گونه اي ساخته شده كه يك نفر بيشتر نمي تواند از آن عبور كند.
وي ادامه داد: پس از ورود به اين قسمت از سرداب، شيخ مهدي كربلايي در جلو حركت مي كرد و من پشت سر او تا كه به قبر مطهر حضرت اباالفضل العباس(ع) رسيديم.
وقتي به قبر مطهر حضرت در سرداب رسيديم، من دست خود را به داخل آبي بردم كه بر روي قبر مطهر حضرت ايستاده بود و جرعه اي از اين آب نوشيدم، تا ارتفاع حدود 10 سانت بر روي قبر مطهر حضرت آب ايستاده بود و به تمام مقدسات قسم تا آن لحظه از عمرم آبي گواراتر و زلال تر از اين آب نديده و ننوشيده بودم.
در آن لحظاتي كه در داخل سرداب حرم حضرت اباالفضل العباس(ع) در حركت بوديم كسي متوجه حال خود نبود و و با حركتمان، آب موج برمي داشت؛ در آن لحظات اين احساس به من دست داد كه اين آب در اطراف قبر به حضرت اباالفضل(ع) التماس مي كند و اگر روزي پرده ها كنار رود، حقايق بزرگي مشخص مي شود، بواسطه اين آب بود كه حضرت اباالفضل العباس(ع) ساقي طفلان عطشان حرم در كربلا نااميد شد و تصور مي كنم كه خداوند اينگونه مقدر كرده اين آب بايد براي ساليان سال همين طور دور قبر مطهر حضرت عباس (ع) دور بزند و در آن لحظه تنها چيزي كه از ذهنمان مي گذشت اين بود كه آب در حال التماس كردن به حضرت است.
فداكار با بيان اين نكته كه در زماني كه به داخل سرداب حرم حضرت اباالفضل(ع) رفته بودم زمستان بود، گفت:
البته ممكن است كه در فصل تابستان يا زمستان مقداري از سطح آب داخل سرداب تغيير كند و زمانيكه در داخل سرداب حركت مي كنيم آب به ارتعاش درمي آيد و اين تصور ايجاد مي شود كه آب در حال حركت است اما در واقع اين آب ساكن است و طبق قانون طبيعت اگر آب براي مدت كوتاهي در جايي راكد و ساكن باقي بماند، سبزه مي زند و طعم و بو مي گيرد و امكان استفاده از آن نيست اما آب سرداب حرم حضرت اباالفضل العباس(ع) زلال ترين، شفاف ترين و گواراترين آب اين عالم است.
سرداب حرم حضرت اباالفضل العباس (ع) به حرم امام حسين(ع) راه ندارد و در گذشته حرم حضرت سيدالشهدا(ع) داراي سرداب بوده كه به مرور زمان اين سرداب پر شده است، در حال حاضر مجددا سرداب حرم حضرت اباالفضل العباس(ع) از قسمت گنبدخانه بسته شده و ديگر كسي حق ورود به اين سرداب را ندارد؛ در گذشته آب سرداب حرم حضرت اباالفضل(ع) براي تبرك در اختيار زائران قرار مي گرفت اما هم اكنون اين كار نيز متوقف شده است.
معاون اجرايي ستاد بازسازي عتبات عاليات خاطرنشان كرد:
زماني اين مسئله مطرح شده بود كه آب سرداب حرم حضرت اباالفضل(ع) را به خاطر احتمال زياني كه مي تواند براي بناي حرم داشته باشد قطع و خشك كنند اما اين احتمال مطرح شد كه اگر اين آب قطع شود لايه اي كه خشك مي شود ترك برمي دارد و شايد همين عامل باعث شود كه رواق هاي حرم نيز ترك بخورند و بناي ساختمان حرم حضرت با اين آب سازگار شده است و به اين دليل بود كه چنين كاري انجام نشد.
وي با اشاره به قرار گرفتن بناي حرم حضرت اباالفضل العباس بر روي اين سرداب و آبي كه هميشه در سرداب حضرت وجود دارد، خاطرنشان كرد:
قطعا ساختمان و بنايي كه بر روي آب بنا شده باشد پس از گذشت مدت زماني تخريب مي شود و از بين مي رود اما بناي حرم حضرت اباالفضل العباس(ع) از همان ابتدا بر روي اين سرداب و آب بنا شده و اين امر تأثيري بر روي استحكام حرم حضرت نداشته است؛ بسياري از كم و كيف اين امر روشن نيست كه اين موضوع چيزي جز معجزه نمي تواند باشد.
منبع:موسسه تحقیقاتی حضرت ولی عصر عج
اعیـــــــادشعبانیه مبــــــــارک
حضرت عــبــاس ع اســــــــوه ی رشادت وشجاعت
آنگونه كه از منابع تاريخي بر مي آيد حضرت عباس(عليه السلام) داراي ورزيدگي اندام و تناسب اعضايي بوده كه بيانگر توان جسمي بالاي او بوده است كه تا اندازه اي از ويژگي هاي ارثي او بوده است. چرا كه هم پدر او از ابرپهلوانان عرب به شمار مي رفته و هم خاندان مادري او گرُد ميدان بوده اند. مادر او ام البنين، از خانواده شجاع و دلاور بود.
از ديگر دلايل اين قدرت جسمي، افزودن بر فرآيند ارثي، اين بوده كه او از كودكي با ورزش و چالاكي انس داشت. ورزش و كار در مزرعه و آموزش هاي نظامي دست به دست هم داد و از عباس (عليه السلام)، جواني نيرومند و شجاع ساخت.
نقل شده است که:
روزي اميرمؤمنان حضرت علي(عليه السلام) در مسجد نشسته بود و مردم را پند مي داد. مردي اعرابي وارد مسجد شد. سلام كرد و صندوقي را كه همراه داشت، بر زمين گذاشت و به حضرت گفت: «اي پيشواي من! پيش كشي براي شما آورده ام.» آنگاه صندوقچه را گشود و شمشيري آب ديده و منحصر به فرد را از آن بيرون آورد و به حضرت تقديم كرد.
در همين هنگام، حضرت عباس (عليه السلام) كه نوجواني رشيد بود، وارد شد و پس از سلام، با ادب در گوشه اي ايستاد. نگاهش در برق شمشير گره خورد. حضرت علي(عليه السلام) متوجه علاقه و شگفت زدگي عباس شد و از او پرسيد: «پسرم دوست داري اين شمشير براي تو باشد؟» عباس، با شادي پاسخ داد: «آري، پدر!» حضرت، برخاست و با دست خود، شمشير را بر بلنداي قامت استوار او حمايل كرد. سپس به برازندگي شمشير بر اندام رشيد و تناور فرزندش نگريست و اشك بر محاسن سفيدش جاري شد. حاضران پرسيدند: «يا اميرالمؤمنين! چرا گريه مي كنيد؟» حضرت فرمودند: «روزي را مي بينم كه او با اين شمشير، نفس دشمن را در سينه حبس مي كند و بي امان بر آنان مي تازد و سرانجام به شهادت مي رسد.»
(مولد العباس بن علي عليه السلام، ناصری، محمدعلی، ص 61.)
درخشش او در جنگ هاي گوناگون به ويژه كربلا، يادآور نبردهاي پيروزمندانه حضرت علي(عليه السلام) بود. او با سه تن از شجاعانِ دشمن، قهرمانانه مي جنگد و هر سه را به هلاكت مي رساند. نخستين آنان كه دو زره نفوذناپذير پوشيده، كلاه خودي بزرگ بر سر نهاده و نيزه اي بلند در دست گرفته بود وقتي به ميدان آمد، نيزه اش را به حمايل سينه حضرت فرود كرد. حضرت عباس(عليه السلام) سرِ نيزه او را گرفت و پيچانيد و از دستش بيرون آورد و او را با نيزه خودش هلاك كرد.
(كبريت الاحمر، محمدباقر البيرجندی، ص 387.)
واين رشادت كسی است كه هم اعتقاد قوی دارد و هم تسليم ولی و امام خود است.