حضرت امير عليه السّلام فرمود: اى مردم ماه رمضان كه بهترين ماههاست آمد، آسياى حكومت در اين ماه به چرخش خواهد آمد، آگاه باشيد شما امسال در يك صف حج مى كنيد و علامت اين مطلب اين است كه من ميان شما نيستم .
ياران حضرت متوجه مى شدند كه حضرت خبر رحلت خود را مى دهد.

 الارشاد،ص 310

اميرالمؤمنين عليه السّلام در يك سخنرانى كه در آخر عمر شريف خود ايراد فرمود: به خدا قسم از آن هنگام كه خداوند، محمد صلى الله عليه و آله وسلم را به پيامبرى برانگيخت تا به امروز راحتى نديده ام و الحمدلله .
به خدا سوگند در كودكى در هراس بودم و چون بزرگ شدم مشغول جهاد گرديدم ، با مشركين مى جنگيدم و با منافقين دشمنى مى ورزيدم تا اينكه خداوند پيامبرش را برد و آن مصيبت بزرگ رخ داد و من همواره نگران آن بودم كه كار به گونه اى شود كه نتوانم تحمل كنم ولى بحمدلله جز خير نديدم .
به خدا سوگند از كودكى شمشير مى زدم تا اينكه به پيرى رسيدم ، و آنچه مرا در اين حالاتم به شكيبائى وادار مى كند اين است كه همه آنها در راه خدا و رسول اوست . و من اميدوارم كه آسايش من سريع و نزديك باشد زيرا اسباب آن را مى بينم . پس از اين سخنان اندكى نگذشت كه حضرت به شهادت رسيد.

الارشاد، ص 275

اصبغ بن نباته گويد: از حضرت على عليه السّلام جمله اى قبل از شهادت شنيدم كه مى فرمود:

اى بنى عبدالمطلب هر كه اينجا هست نزديك من آيد، هيچكس را جز قاتلم نكشيد، بدانيد كه مبادا فردا شمشيرهاى خون را بر روى مردم بكشيد و بگوئيد: اميرالمؤمنين عليه السّلام كشته شد!

مناقب آل ابى طالب ، ج 2، ص 271

شيخ مفيد رضوان الله عليه مى فرمايد: روايات به طور متواتر شده است كه حضرت به رحلت خود خبر داد و اينكه از دنيا با شهادت مى رود به وسيله ضربتى كه بر سر او فرود آمده و محاسن او با خون سرش رنگين مى شود.
از جمله فرمود: بخدا سوگند اين وضع (محاسن ) با اين موضع (سر) رنگين مى شود و دست را بر سر و محاسن خود گذاشت .
و همچنين فرمود: چرا نمى آيد شقى ترين اين امت كه محاسن را از بالاى آن به خون رنگين كند.
و يا مى فرمود: بخدا سوگند اين - اشاره به محاسن - از بالا رنگين مى شود، چه چيز مانع است شقى ترين امت را كه اين را از بالاى آن به خون رنگين كند.

ارشاد، 310

امام باقر علیه السلام در پاسخ مردی که  عرض كرد: بفرمائيد به من اينكه فرمودى در باره شب قدر و فرود آمدن فرشته‏ ها و روح در آن شب بر اوصياء، آيا امر و دستورى براى آنها مى ‏آورند كه رسول خدا (ص) آن را نمى ‏دانست يا امر و دستورى مى ‏آورند كه رسول خدا (ص) آن را مى‏ دانست، با آنكه شما خود مى‏ دانيد كه رسول خدا (ص) وفات كرد و چيزى نبود كه بداند جز آنكه همه را على (ع) حفظ كرده بود و در دل داشت؟ فرمود:

چون رسول خدا (ص) را به معراج بردند فرود نيامد تا خدا جل ذكره به او آموخت علم هر چه بود و هر چه خواهد بود و بيشتر اين علم و دانش او كلى و اجمالى بود كه تفسير و شرحش در شب قدر مى ‏آمد و همچنين على بن ابى طالب (ع) كليات علوم را مى ‏دانست و شرح و تفسير آن در شب قدر براى او مى ‏آمد چنانچه نسبت به رسول خدا (ص) هم چنين بود.

 

 

 

 

اصول کافی، ترجمه کمره ای ،ج 2، ص277

امام باقر (علیه السلام) فرمود: فضل ايمان مؤمنى كه «إِنَّا أَنْزَلْناهُ» را بفهمد و باور كند و آن را براى كسى كه در درجه ايمان او نيست تفسير كند چون فضل انسان است بر بهائم، به راستى خداى عز و جل بوسيله مؤمنان بَدان از منكران آن در دنيا كه وسيله كمال عذاب آخرت است و خدا مى ‏داند كه توبه نكنند دفاع كند چنانچه دفاع كند بوسيله مجاهدان از آنها كه دست از جهاد بدارند، و من در اين زمان جز حج و عمره و خوش همسايگى ومجاورت اهل علم و كسب فقه ،جهادى واجب ندانم.

اصول کافی،ترجمه کمره ای، ج2، ص2758