رسول خدا صلي الله عليه وآله، به قبرستان بقيع مي رفت و مشغول دعا مي شد و براي مردگان، طلب رحمت و آمرزش مي كرد. علاوه بر اين، وي در شامِ هر پنج شنبه، به همراه عده اي از مردم، به بقيع مي رفت. از اين رو، فقيهان ما، فتواي مستحب بودن زيارت قبور را داده اند. علاوه به اين، گاهي پيامبر، آخر شب به تنهايي به بقيع مي رفت و براي اهل بقيع، دعا مي كرد.

جالب اينجاست كه جايگاه ايستادن رسول خدا صلي الله عليه وآله در بقيع، كنار قبور فعلي ائمه بقيع بوده است.

جعفر خالد بن عوسجي، نقل مي كند كه شبي در گوشه خانه عقيل بن ابيطالب، مشغول دعا بودم كه امام صادق عليه السلام از كنارم عبور كرد و مي خواست به سمت عريض برود كه فرمود: اين جايي كه ايستاده اي، جايگاه شبانه رسول خدا صلي الله عليه وآله در بقيع بوده است و مي دانيم كه اهل بيت عليهم السلام، در خانه عقيل، به خاك سپرده شدند.

همچنين در برخي روايات، از حضور رسول خدا صلي الله عليه وآله، در شب نيمه شعبان در بقيع و نيز از سجود رسول خدا صلي الله عليه وآله در بقيع ، نماز رسول خدا صلي الله عليه وآله در بقيع، خواندن نماز باران در بقيع و دعاي آن حضرت در آن جا مطالبي نقل شده است. سلمان فارسي نيز مهر نبوت رسول خدا را در قبرستان بقيع ديد. برخي روايات نيز از زبان رسول خدا صلي الله عليه وآله در قبرستان بقيع نقل شده است كه برخي از آنها در فضيلت اميرمؤمنان علي عليه السلام و امام مهدي عليه السلام است. كه تفصيل آن را در كتاب (بقيع الغرقد في دراسه شامله) آورده ايم.

_{موسسه حضرت ولی عصرعج}

   شاید این سوال پیش آید که آغاز ایجاد قبور در قبرستان بقیع از چه زمانی بود؟ قبل از زمان پیامبر صلی الله علیه واله یا بعد؟ واینکه اولین کسی که در آنجا دفن شد چه کسی بود؟

   ابورافع مي گويد: رسول خدا صلي الله عليه وآله در صدد تهيه مكاني براي دفن ياران خود بود و جاهاي مختلفي را در اطراف مدينه ملاحظه كرد تا آن كه به بقيع الغرقد رسيد و فرمود: به من دستور داده شده كه اين مكان را قرار دهم.

   از برخي روايات، استفاده مي شود كه اولين كسي كه در بقيع دفن شد، عثمان بن مظعون بود؛ همان گونه كه از حضرت اميرمؤمنان علي عليه السلام روايت شده كه اولين كسي كه در بقيع دفن شده، عثمان بن مظعون و پس از او، ابراهيم، پسر پيامبر بود. از برخي روايات نيز فهميده مي شود كه اولين كسي كه در بقيع دفن شد، اسعد بن زرارة بود. او به هنگام ساخت مسجد النبي، از دنيا رفت. ممكن است گفته شود كه اولين كساني كه در بقيع دفن شدند، از مهاجران، عثمان بن مظعون و از انصار، اسعد بن
زراره بوده است ، و يا آن كه گفته شود كه اسعد بن زرارة، در بقيع دفن شد؛ پيش از آن كه آن مكان، به عنوان قبرستان عمومي، در نظر گرفته شود.

موسسه تحقیقاتی حضرت ولی عصرعج

در این روز در سال 1343 قبور ائمه بقیع علیهم السلام و نیز قبر حضرت حمزه سیدالشهداء علیوه السلام در احد به دست وهابیون تخریب گردید

وهابیون اضافه بر قبور مطهر ائمه معصومین علیهم السلام، قبور دیگری را نیز تخریب کردند که عبارتند از:

1- قبر منسوب به فاطمه زهرا سلام الله علیها؛

2- قبر مطهر فاطمه بنت اسد مادر امیرالمؤمنین علیهما السلام؛

3- قبر مطهر حضرت ام البنین مادر حضرت اباالفضل العباس علیهما السلام؛

4- قبر مطهر ابراهیم فرزند پیامبر صلی الله علیه و اله وسلم؛

5- قبر مطهر اسماعیل فرزند حضرت صادق علیه السلام؛

6- قبور دختر خواندگان پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم؛

7- قبر حلیمه سعدیه دایه پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم؛

8- و قبور شهدای زمان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم.

وهابیون در سال 1343 در مکه مکرمه گنبدهای حضرت عبدالمطلب و ابی طالب و خدیجه و فاطمه زهرا سلام الله علیهم اجمعین و زادگاه پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم و «خیزران» عبادتگاه سری پیامبراکرم صلی الله علیه و آله وسلم را با خاک یکسان نمودند.

در جدّه نیز قبر حوا و دیگر قبور را تخریب کردند.

در مدینه نیز گنبد منور نبوی را به توپ بستند، ولی از ترس مسلمانان قبر شریف را تخریب نکردند.

با تخریب قبور مطهر ائمه بقیع علیهم السلام اشیاء نفیس و ارزشمند را به یغما بردند.

وهابیون قبر حضرت حمزه سیدالشهداء وشهدای احد را با خاک یکسان کردند، و گنبد و مرقد حضرت عبدالله و آمنه پدر و مادر پیامبراکرم صلی الله علیه و آله وسلم را و دیگر قبور را هم خراب کردند.

وهابیون در همین سال به کربلای معلی حمله کردند و ضریح مطهر را کندند و جواهرات و اشیاء نفیس حرم مطهر را که اکثراً باارزش و گرانبها بود غارت کردند.

قریب به 7000نفر از علما، فضلا، سادات و مردم را کشتند و سپس به سمت نجف اشرف حرکت کردند ولی خوشبختانه موفق به غارت نشدند و شکست خورده برگشتند.

«علی لعنة الله علی القوم الظالمین»

__________________

منبع: تقویم شیعه, عبدالحسین نیشابوری

    روز هشتم شوال، روزی است كه ویران‌گری‌های این گروه از بقیع شروع شد و مراقد مطهر و نورانی اهل‌البیت علیهم السّلام را تخریب نمودند و به هویت اسلام عزیز تاختند. لذا لازم است كه همه‌ی مسلمانان، اعم از شیعه و سنّی و مذاهب مختلف، در این روز، جنایات آنان را محكوم نمایند و همه با هم تجدید بنای این مشاهد عزیز و احیای سوابق درخشان اسلام را مطالبه نمایند.

باید این واقعه‌ی دلخراش را همه ساله مسلمانان روز عزا و مصیبت اعلام كنند و آن را محكوم نمایند. باید تا وقت نگذشته، این آثار نوسازی شود، مخصوصاً مشاهد و مقاماتی، مثل محل ولادت نبی اكرم در مكّه مكرمه و مدفن جدّ بزرگوار و عموی عالی‌مقام و همسر فداكار آن حضرت و محله بنی‌هاشم بازسازی شود.

و در مدینه منوره، أحد، مشهد حضرت حمزه و سایر شهداء و بقیع مظلوم باید احیاء شود؛ مخصوصاً مقام و حرم ائمه طاهرین؛ حضرت امام حسن مجتبی و امام زین العابدین و امام محمد باقر و امام ‌جعفر‌صادق علیهم ‌السلام؛ این مفاخر بی‌نظیر عالم اسلامیت و بشریت تجدید شود. خانه امام جعفر صادق علیه السلام كه از همان خانه‌های مذکوره در قرآن مجید است به حال اول باز گردد.

خصوصاً شیعیان برای به یادماندن این اسناد تاریخ و این اهانتی را كه در حرمین شریفین به اهل بیت پیغمبر اكرم صلی الله علیه و آله شده و هنوز هم ادامه دارد، این روز را روز حزن اهل بیت علیهم ‌السلام و روز مصیبت و حمله و هجوم به تاریخ اسلام دانسته و با اجتماعات با شكوه و اقامه مجالس عزاداری و عرض تسلیت به ساحت مقدس حضرت بقیة الله الاعظم ارواح العالمین له الفداء، این جنایتی را كه علیه اسلام و قرآن و شخص پیغمبر اكرم و اهل بیت آن حضرت بوده، محكوم كنند و فراموش ننمایند كه این جنایت، فراموش‌شدنی نیست.

«یریدون لیطفئوا نور الله بأفواههم و الله متمّ نوره ولو كره الكافرون».

آیت الله صافی

.

   افسوس كه بیشتر این مشاهد و مقامات را تخریب نمودند. خسارات بزرگی به تاریخ اسلام به واسطه‌ی از بین‌بردن این اسناد تاریخی وارد شد كه جبران‌پذیر نیست، و پشتوانه‌های تاریخی دین مبین را ویران نمود.

هدف شوم دشمنان در این اهانت بزرگ و در این سیاست، از بین‌بردن پشتوانه‌های تاریخ اسلام و اسناد و آثار خارجی و عینی تاریخ بود؛ آثار و ابنیه و مقامات و مشاهدی كه تا دنیا برقرار است باید محفوظ بماند و در پاسداری از حریم و حرمت آن‌ها، كمال اهتمام مبذول شود، متأسفانه این مشاهد مقدسه را منهدم نمودند.

در دنیای كنونی كه دولت‌ها و مردم به حفظ سوابق فرهنگی و مواریث افتخارآمیز خود اهتمام دارند، این مواریث عزیز منهدم گردید و یا نام آن‌ها را عوض نمودند.

هیچ امت و هیچ فرد آگاهی، تاریخِ خود را این‌گونه ضایع نمی‌سازد. هیچ تاریخ مكتوبی نمی‌تواند جایگزین این آثار باشد. هر ملت دیگری اگر در حد یكی از این آثار و كمتر و كمتر هم داشت، حفاظت آن را سرلوحه سیاست خود قرار می‌داد. تخریب این مشاهد و به فراموشی‌سپردن حتی قبة الخضراء، یكی از مقاصد مهم سیاست‌های اسلام‌ستیزی دشمنان بود.

چه نقشه‌‌ی پر خسارتی بود كه به توطئه‌ی استعمار و به دست گروهی جاهل اجرا شد؛ إنا لله و انا الیه راجعون

آیت الله صافی

.

   حرمین شریفین، بقعه‌هایی دارد كه بسیاری از آن‌ها منسوب به خاتم‌الانبیاء حضرت محمد صلّی الله علیه وآله وسلّم است. سزاوار است كه مقامات جلیله و كریمه‌ای كه همه مضاف به نام آن حضرت است، به مرور اعصار باقی بماند و مقامات ایشان در مكّه و در مدینه، همچون مقام ابراهیم باید معروف و مشهور باشد.

همان‌گونه كه نام ابراهیم، پیام‌آور بزرگ توحید به آن مقام جاودانگی دارد؛ نام محمد و رسالت او به توحید و مقامات او در حرمین شریفین باید جاودان بماند و خواهد ماند.

همان‌طور كه تخریب مقام ابراهیم و جلوگیری از عبادت خدا و نماز در آن به عنوان شرك‌گرایی جایز نیست؛ منع از تعظیم و تكریم مقامات محمدی ــ كه هر كدام جلوه‌ی مقام ابراهیمی است ــ به این عناوین جایز نیست.

مكان‌های مقدس مكه و مدینه اگرچه به نام دیگران هم باشد، همه نام و جایگاه پیامبر اسلام و شعاع نام آن حضرت است. همه مكمل دعوت به توحید و تاریخ دین توحید و عقیده به توحید و پیام توحید و اعزاز كلمه‌ی توحید است. اگر ابراهیم به این مقام واحد یاد می‌شود؛ محمد صلّی الله علیه و آله به همه‌ی این مقامات متعدد یاد می‌شود كه همه جاودانگی دارد.

آیت الله صافی 

.