شخصی زیر درخت گردو ایستاده بود و می‌گفت: «خدایا! همه کارهایت درست است فقط نمی‌فهمم چرا گردوی به این کوچکی را بالای این درخت بزرگ قرار داده‌ای ولی هندوانه به آن بزرگی را لای بته‌های کوچک! » همین‌طور که داشت با خدا درددل می‌کرد ناگهان بادی وزید و گردویی روی صورتش افتاد و از بینی‌اش خون آمد. او به خودش آمد و گفت: «خدایا! کارت درست است. اگر یک هندوانه بالای درخت بود، معلوم نبود چه بلایی سرم می‌آمد!»

_{قصه های طنز آیت الله مجتهدی ره}

علامه حلی در سنین کودکی پیش دایی‌اش که محقق بود می‌رفت و درس می‌خواند. وقتی درسی را یاد نمی‌گرفت یا شیطنت می‌کرد، دایی دنبالش می‌کرد تا تنبیهش کند. علامه کوچک اما سریع یک آیه سجده‌دار می‌خواند و دایی‌اش به سجده می‌رفت، آن وقت خودش پا به فرار می‌گذاشت و فرار می‌کرد.

_{داستانهای طنز آیت الله مجتهدی ره}

یکی از علما چند شب در هیأتی منبر رفت. شب آخر، پاکت چند شبی را که منبر رفته بود از صاحب مجلس گرفت. شخصی جلوی عالم را گرفت و گفت: «حاج آقا! بی‌زحمت یک دعا در گوش من بخوانید». آن عالم دعا را خواند. بعد آن شخص گفت: «آقا! من را حلال کنید». حاج آقا گفت: «حلالت کردم». چند دقیقه بعد آن عالم رفت تا برای خانه‌اش خرید کند. وقتی خواست پول اجناس را به صاحب مغازه بدهد، دست کرد داخل جیبش و دید ای داد بی‌داد! خبری از پول و پاکت نیست. عالم به لهجه ترکی گفت: «ددم وای! حلالش هم کرده‌ام».

داستانهای طنز آیت الله مجتهدی

عالم ربّانی ، حضرت شیخ مجتبی قزوینی خراسانی ، از عالمان جامع و بزرگ و کم مانند اسلام بود. ایشان با جامعیت ویژه خود در همه علوم اسلامی، توجّهی خاص به «قرآن کریم» داشت و قرآن کریم را سرچشمه همه علوم حقیقی، معارف روحی، اسرار تربیتی، سرّ صعود روحانی و بقای جاودانی می‌دانست. درباره تلاوت قرآن دو دستور بسیار مهم داشت که برای خوانندگان جوان این نوشتار بیان و تحریر می‌شود:

1ـ «تلاوت فجری».

2ـ «تلاوت عقلی».

درباره «تلاوت فجری» می فرمود:

خواندن قرآن کریم در پایان سحر و به هنگام طلوع فجر تأثیری خاص دارد که هرکس برآن مواظبت کند به آن آثار می‌رسد. در این باره نظر به اشارات آیه 78 سوره «اسراء» داشت (إِنَّ قرآنَ الفَجر کانَ مَشهُوداً).

آن بزرگوار می‌فرمود:

اینکه خداوند می‌فرمایند: قرآن فجر مشهود و محسوس است و دیده می‌شود، به درستی برای من روشن نبود و حقیقت آیه در هاله‌ای از ابهام قرار داشت. از این‌رو، برآن شدم که سحرگاهان قرآن بخوانم و آن را تا طلوع فجر ادامه دهم. پس از مدتی حقایقی از آیات برمن آشکار شد که تحمل آن دشوار و خارج از طاقت من بود. دریافتم که معنای آیه این است که تلاوت قرآن کریم، در سحر و هنگام طلوع فجر موجب آن می‌شود که حقایق آیات برای انسان مکشوف و محسوس گردد.

از این‌رو، آن بزرگوار به شاگردان و دوستداران معارف قرآنی به عنوان دستورالعمل، توصیه می‌فرمودند که:

«بعد از تهجد و نماز شب، قرآن تلاوت کنید و سعی کنید آن‌را تا طلوع فجر ادامه دهید.»

آثاری از یافته‌های خویش باز می‌گفت که باید قدر دانست و از اسرار روحانی شبها و سحرها غافل نبود؛ و یک روز این مصرع را خواند:

هر شب، شب قدر است اگر قدر بدانی.

درباره «تلاوت عقلی» می‌فرمود:

خواندن قرآن و آیات قرآن باید با صبر و توجّه و تأمّل باشد. نباید قرآن را باشتاب بخوانیم (چنانکه در احادیث نیز آمده است)،

حتی می‌فرمود:

یک آیه را ده بار بخوانید، بارها بخوانید، حتی ده روز، یک ماه… و در معانی آن خوب دقت کنید تا به حقایق آن برسید تا آیه در وجود شما جا باز کند، روح شما را تکان دهد و شما را بسازد؛ یعنی، تا مرحله فهم درست و دقیق آن و عمل به آن بالا روید و روحتان روحی قرآنی شود. تلاوت باید، «تلاوت عقلی» باشد (نه فقط «تلاوت لفظی»)؛ یعنی، با صرف زمان و کمال توجّه و تدبّر و تعقّل راستین در معانی حقایق آیات آسمانی…

 _{محمد رضا حکیمی}

.

باید انسان یك مقدار زیاده بر معمول تقلیل غذا و استراحت بكند تا جنبه حیوانیت كمتر، و روحانیت قوت بگیرد، و میزان آنها را هم چنین فرمود: كه انسان

• اولا روز و شب زیاده از دو مرتبه غذا بخورد حتى تنقل مابین الغذائین نكند.
• ثانیا هر وقت غذا مى خورد باید مثلا یك ساعت بعد از گرسنگى بخورد، و آن قدر بخورد كه تمام سیر نشود، این در كمّ غذا.

و اما كیفش باید غیر از آداب معروفه ،

• گوشت زیاد نخورد، به این معنى كه شب و روز هر دو نخورد، و در هر هفته دو سه دفعه هر دو را یعنى هم روز و هم شب را ترك كند، و یكى هم اگر بتواند للتكلیف نخورد، 

• و لامحاله آجیل خور نباشد و اگر احیانا وقتى نفسش زیاد مطالبه آجیل كرد استخاره كند.

• و اگر بتواند روزه هاى سه روزه هر ماه را ترك نكند.

• و اما تقلیل خواب مى فرمودند شبانه روز شش ساعت بخوابد.

• و البته در حفظ لسان و مجانبت اهل غفلت اهتمام زیاد نماید.

 اینها در تقلیل حیوانیت كفایت مى كند.

و اما تقویت روحانیت :

• اولا دائما باید همّ و حزن قلبى به جهت عدم وصول به مطلوب داشته باشد.

• ثانیا تا مى تواند ذكر و فكر را ترك نكند كه این دو جناح سیر آسمان معرفت است . در ذكر عمده سفارش اذكار صبح و شام اهم آنها كه در اخبار وارد شده .

• و اهم تعقیبات صلوات و عمده تر ذكر وقت خواب كه در اخبار ماءثور است ، لاسیما متطهرا در حال ذكر به خواب رود. و شب خیزى مى فرمودند زمستان ها سه ساعت ، تابستان ها یك ساعت و نیم .

• و مى فرمودند كه در سجده ذكر یونسیه یعنى در مداومت آن كه شبانه روزى ترك نشود، هر چه زیادتر توانست كردن اثرش زیادتر، اقل اقل آن چهارصد مرتبه است خیلى اثرها دیده ام . بنده خود هم تجربه كرده ام چند نفر هم مدعى تجربه اند.

• یكى هم قرآن كه خوانده مى شود به قصد هدیه حضرت ختمى مرتبت صلوات الله علیه و آله خوانده شود.

بدان كه باید تخم و ریشه سعادت را  در مزرعه دلت‏ بكارى و غرس كنى.

این‏جا را دریاب، این‏جا جاى تجارت و كسب و كار است; و وقت هم خیلى كم است.

وقت‏ خیلى كم است و ابد در پیش داریم.

این جمله را از امیرالمۆمنین علیه السلام عرض كنم، فرمود: «ردوهم ورود الهیم العطاش‏» ; یعنى شتران تشنه را مى ‏بینید كه وقتى چشمشان به نهر آب افتاد چگونه مى ‏كوشند و مى ‏شتابند و از یكدیگر سبقت مى ‏گیرند كه خودشان را به نهر آب برسانند، شما هم با قرآن و عترت پیغمبر و جوامع روایى كه گنج‏هاى رحمان‏اند این چنین باشید.

بیایید به سوى این منبع آب حیات، كه قرآن و عترت است.

وقت ‏خیلى كم است و ما خیلى كار داریم. امروز و فردا نكنید.

امام صادق علیه السلام فرمود:

«اگر پرده برداشته شود و شما آن سوى را ببینید، خواهید دید اكثر مردم به علت تسویف، به كیفر اعمال بد این‏جاى خودشان مبتلا شده ‏اند .»

!!!تسویف یعنى سوف سوف كردن، یعنى امروز و فردا كردن، بهار و تابستان كردن، امسال و سال دیگر كردن. وقت نیست، و باید به جدّ بكوشیم تا خودمان را درست ‏بسازیم.!!!

_{علامه حسن زارۀ آملی}