کاش بودم  شبيه  آيينه

ساده و بی ريا و بی کينه

بازدارد، هوای شبگردی

دلم اين خرقه پوش پشمينه

از شراب غمت بنوشانم

جرعه اي اعتقاد ديرينه

آه از آن دم که شعله ور گردد

کوه آتشفشان اين سينه

رفته اي و به شوق آمدنت

مي شمارم هنوز، آدينه

ايوب پرندوار

دارم دِلَکي که بنده ی کوی علی است
روی دل او هميشه بر سوی علی است

هر چند هزار رو سياهی دارد
می نازد از اينکه منقبتگوی علی است

من شيفته ی علی شدم شيدا نيز
پنهان همه جا گفته ام و پيدا نيز

اين پايه مرا بس است و بالاترازين
امروز طلب نمی کنم فردا نيز