گاهی در امور روزمره مواردی پیش می آید که انسان به قول معروف میان خرمن  وخرگاه می ماند . یکی از این مواردجایی است که باید به یک جلسۀ علمی برویم واتفاقا آن جلسه همزمان می شود با تشییع یک مومن . خوب، انسان مختار است هرکدام را بخواهدانتخاب کند اما آنچه از روایات برمی آید ترجیح جلسۀ علم بر تشییع است از جمله روایت زیر:
شخصى از انصار نزد پيامبر آمد و پرسيد اگر در يك زمان تشييع جنازه و مجلس علم با هم باشد در كدام يك بهتر است شركت كنم؟

فرمود: اگر براى تشييع جنازه‌اى افرادى باشند كه عهده‌دار شوند حضور يافتن در مجلس علم

• از هزار تشييع جنازه
• و عبادت هزار مريض 
• و از نماز هزار شب
• و روزه هزار روز
• و از هزار صدقه
• و از هزار حج مستحب
• و هزار جهاد مستحب برتر است. 

                     (بحار/١/٢٠٤)

یکصد و پنجاه موضوع از احادیث اهل بیت علیهم السلام، صفحه 314

   قاسم بن محمد بن ابى بكر يكى از فقها و دانشمندان مدينه بود كه اتفاق بر دانش او داشتند.

شخصى از او سؤالى كرد گفت: نمى‌دانم.

آن شخص گفت: من به سوى تو آمدم و كسى غير تو را نمى‌شناسم.

قاسم گفت: نگاه به طول محاسن من و جمعيت فراوانى كه اطراف من هستند نكن سوگند به خدا اگر زبانم را قطع كنند بهتر از آن است كه بدون علم سخن بگويم. 

یکصد و پنجاه موضوع از احادیث اهل بیت علیهم السلام، صفحه 316

تا به حال شده است که با یک پرسش نا مربوط از دهان یک آشنای دورو یا حتي نزدیک …. انقدر غمگین شوی که نتوانی تا چند دقیقه خودت را جمع و جور کنی ….
راستی چرا مردم از هم این همه سئوال می پرسند….

چرا مثلا می پرسند :روی صورتت جوش در آورده ای؟…
چرا این همه لاغر شده ای؟
رنگت چرا این همه پریده ؟؟؟

اینها سئوال های خالی کننده ای هستند…..
و بدتر از این ها اینکه بپرسی
فلانی کجاست؟ چند تا بچه داری؟چرا بچه دار نشدی؟ چرا بچه ات اینهمه چاق است؟ چرا خانه ات این همه قدیمی است…خانه ی قدیمت بهتر نبود؟

چرا سئوال هایی می کنیم از یکدیگر که ممکن است هم را مجروح کنیم …

ادامه »

از جمله آثاری که عمل خالص از خود به جای می گذارد :

•  ١ - محبوبيت نزد خداوند؛ قال على عليه السلام: «احبّ عباد اللّه من اخلص» . (نهج البلاغه / خطبه ٨٧)

• ٢ - آزادگى؛ قال على عليه السلام: «بالاخلاص يكون الخلاص» . (تنبيه الخواطر / ٢ / ١٥٤)

• ٣ - سعادت؛ قال على عليه السلام: «السعيد من اخلص الطاعة» . (غرر الحكم / ١ / ٤٦)

•  ٤ - رسيدن به هدف؛ قال على عليه السلام: «اخلص تنل» . (غرر الحكم / ٢٢٤٨)

• ٥ - بصيرت؛ قال‌على عليه السلام: «عند تحقّق الاخلاص تستنير البصائر» . (غررالحكم/٦٢١١)

• ٦ - جارى شدن حكمت از قلب بر زبان؛ قال رسول الله صلى الله عليه و آله: «ما اخلص عبدللّه عزّوجلّ اربعين صباحاً الاّ جرت ينابيع الحكمة من قلبه على لسانه» . (بحار / ٧٠ / ٢٤٢)

• ٧ - پذيرفته شدن اعمال؛ قال رسول الله صلى الله عليه و آله: «اذا عملت عملاً فاعمل لله خالصاً لانّه لا يقبل اللّه من عبادة الاعمال الاّ ما كان خالصاً» . (بحار / ٧٧ / ٣٠) قال الصادق عليه السلام: «قال الله عزّ و جلّ: انا خير شريك من اشرك معى غيرى فى عمل عمله لم اقبله الاّ ما كان خالصاً» . (كافى / ٢ / ٢٩٥)

   هنگامى كه موسى عليه السلام بر شعيب عليه السلام وارد شد، شعيب به او گفت: در منزل ما غذا بخور. موسى عليه السلام نپذيرفت. و گفت: مى‌ترسم اين غذا عوض آب كشيدن براى دختران تو باشد و ما اهل بيت هرگز عمل براى آخرت را در برابر زمين پر از طلا نمى‌فروشيم. فقال شعيب: «و لم ذاك؟ فقال موسى: ولكن اخاف ان يكون هذا عوضاً عمّا سقيت لهما و انّا اهل‌بيت لا نبيع شيئاً من عمل الاخرة بملأ الارض ذهباً» شعيب فرمود: رسم ما بر اين است كه از مهمان پذيرايى كنيم آن گاه موسى عليه السلام پذيرفت. (بحار ١٣/٢١)

یکصد و پنجاه موضوع از احادیث اهل بیت علیهم السلام، صفحه 153

    برخى از نگاه‌ها در اسلام عبادت محسوب مى‌شود و بعضى  ممنوع و حرام است:

نگاه های عبادت 

• ١ - نگاه به صورت حضرت على عليه السلام
•  ٢ - نگاه به صورت والدين
•  ٣ - نگاه به قرآن كريم
•  ٤ - نگاه به كعبه؛

 قال النّبى صلى الله عليه و آله: «النظر الى على ابن ابى طالب عبادة و النظر الى الوالدين عبادة و النظر الى المصحف عبادة و النظر الى الكعبة عبادة» . (بحار/٨٩/١٩٩) 

شخصى به نام حجر مذرى گويد سالى به حج رفتم، در آن سال جمعى از مهاجران و انصار و على عليه السلام نيز در مكه بودند، ابوذر را نيز ديدم كه در مراسم حج شركت كرده روزى با ابوذر در مسجد الحرام نشسته بوديم در اين ميان حضرت على عليه السلام آمد و از جلوى ما عبور كرد، ديدم ابوذر به آن حضرت نگاه كرد و به نگاه خود ادامه داد به او گفتم خدا تو را رحمت كند چه زمانى چشمت را از تماشاى حضرت على عليه السلام برمى‌دارى؟ گفت: اين كه نگاه مى‌كنم به دليل آن است كه از پيامبر صلى الله عليه و آله شنيدم كه فرمود:

ادامه »