عبد اللّه بن احمد طائى از پدرش و او از امام رضا (ع) و او از پدرانش نقل مى‌كند كه على بن ابى طالب (ع) در مسجد جامع كوفه بود كه مردى از اهل شام برخاست و سؤالاتى كرد كه از جملۀ آنها اين بود كه گفت:

به من خبر بده از شش پيامبرى كه دو نام داشتند؟ فرمود:

• يوشع بن نون كه همان ذو الكفل است
•  يعقوب كه همان اسرائيل است
•   خضر كه همان حلقيا است 
•  يونس كه همان ذو النون است
•   عيسى كه همان مسيح است 
• و محمد كه همان احمد است،

 صلوات خدا بر همۀ آنان باد.

الخصال،ترجمه جعفری، 1 ،469

   داود بن كثير رقّى مى‌گويد: هنگامى كه ما نزد امام صادق (ع) نشسته بوديم، مردى از كنار ما عبور كرد در حالى كه در دست او يك پرستوى سر بريده بود، امام صادق (ع) به سوى او جست و آن را از دست او گرفت و به زمين زد، سپس فرمود:

آيا عالم شما به اين كار دستور داده يا فقيه شما چنين كرده است؟

پدرم از جدّم نقل مى‌كند كه پيامبر خدا (ص) از كشتن شش حيوان نهى كرده است:

زنبور عسل و مورچه و قورباغه و جغد و هدهد و پرستو،

• اما زنبور عسل چيز پاك مى‌خورد و چيز پاك مى‌سازد و آن همان است كه خدا به او وحى كرده است و از انس و جنّ محسوب نمى‌شود،

•  اما مورچه، مردم در زمان سليمان بن داود دچار قحطى شدند و بيرون آمدند تا طلب آب كنند، ناگهان به مورچه‌اى برخورد كردند كه به روى پاها ايستاده بود و دستانش را به آسمان بلند كرده بود و مى‌گفت: خدايا من مخلوقى از مخلوقات تو هستم ما از فضل تو بى‌نياز نيستيم، پس ما را از نزد خود روزى بده و ما را به سبب گناهان نادانان از فرزندان آدم مؤاخذه مكن. سليمان به مردم گفت: به خانه‌هايتان برگرديد كه خداوند شما را به سبب دعاى ديگران سيراب خواهد كرد،

•  و اما قورباغه، وقتى آتش به ابراهيم روشن كردند، جانداران زمينى به خدا شكايت كردند و اجازه خواستند كه بر آن آب بريزند، خداوند به هيچ يك از آنها اجازه نداد مگر قورباغه كه دو سوم او سوخت و يك سوم او باقى ماند،
• و اما هدهد، او راهنماى سليمان (ع) به سرزمين بلقيس بود،

• و اما جغد، او يك ماه راهنماى آدم (ع) از سرزمين سرنديب به سوى سرزمين جده بود،

• و اما پرستو، گردش او در آسمان براى اظهار تأسف از آنچه بر اهل بيت محمد (ص) كردند و تسبيح او، گفتن الحمد للّه رب العالمين است، آيا نمى‌بينيد كه او مى‌گويد: و لا الضالين.

الخصال (ترجمۀ جعفری) - 1، صفحه 477

صبّاح المزنى از امام صادق (ع) نقل مى‌كند كه فرمود:

پيامبر (ص) يك صد و بيست مرتبه به آسمان عروج كرد

و هيچ مرتبه‌اى نبود مگر اينكه خداوند متعال در آن او را به ولايت على (ع) و پيشوايان (ع) توصيه كرد

پيش از آنكه او را به واجبات توصيه مى‌فرمايد.

الخصال (ترجمۀ جعفری) - 2، صفحه

انس مى‌گويد: آن شب كه پيامبر (ص) به معراج رفت، پنجاه نماز واجب شد سپس كاستى يافت تا به پنج نماز رسيد، سپس ندا شد:

اى محمد! سخن نزد من تغيير نمى‌يابد، تو را در مقابل اين پنج تا پنجاه تا مى‌دهم.

أبو الحسن ازدى از امام صادق (ع) نقل مى‌كند كه فرمود:

چون خداوند به پيامبرش تخفيف داد تا پنج نماز شد، به او وحى كرد كه:

اى محمد. پنج تا در برابر پنجاه تا.

_{الخصال (ترجمۀ جعفری) 1، صفحه 393}

پنج چيز در ميزان عمل چه سنگين هستند
ابو سالم، چوپان پيامبر خدا (ص) نقل مى‌كند كه از پيامبر شنيدم كه فرمود:پنج چيز در ميزان عمل چقدر سنگين هستند:

• سبحان اللّه 
• و الحمد لله
• و لا اله الاّ اللّه 
• و اللّه اكبر
•  و فرزند صالح كه از مسلمانى بميرد و او صبر كند و به حساب خدا بگذارد.

الخصال (ترجمۀ جعفری) - 1، صفحه 389

از امام حسن عليه السلام است كه:

من قرأ القرآن كان له دعوة مجابة امّا معجّلة و امّا مؤجّلة 

هركس قرآن بخواند، يك دعاى مستجاب دارد؛ دير يا زود.

و فرمود:

من قرأ ثلاث آيات من آخر سورة الحشر اذا أصبح فمات من يومه ذلك طبع بطابع الشّهداء و إن قرأ اذا أمسى فمات فى ليلته طبع بطابع الشهداء 

هركسى هنگام صبح سه آيه آخر سوره حشر را بخواند، و در آن روز بميرد، مُهر شهدا خواهد خورد و چون شب شود و بخواند و بميرد، نيز ممهور به مهر شهدا مى شود.

بحارالانوار، ج 92، ص 204 وص 310.