شبی مقدس اردبیلی(رحمة الله علیه) پیامبر اسلام صلی الله علیه واله را در خواب دید، در حالی که حضرت موسی علیه السلام در خدمت آن بزرگوار نشسته بود، حضرت موسی علیه السلام از حضرت رسول صلی الله علیه واله سوال کرد این مرد کیست؟ پیامبر  صلی الله علیه واله فرمودند از خودش بپرس.

حضرت موسی  علیه السلام از مقدس اردبیلی رحمة الله علیه پرسید: اسمت چیست؟ مقدس جواب داد: احمد، متولد اردبیل، ساکن نجف، در فلان کوچه وفلان خانه زندگی می کنم، حضرت موسی علیه السلام گفت: من فقط اسم تورا پرسیدم، چیز دیگری نپرسیدم! مقدس اردبیلی گفت: پس چرا وقتی خداوند متعال  از تو یک سوال کرد که در دستت چیست؟ فقط نگفتی عصا، چیزهای دیگر هم گفتی که با این عصا برگ های درختان را برای گوسفندان فرو میریزم وبه آن تکیه می دهم، حضرت موسی علیه السلام گفت: بله، درست است که علمای امت پیامبر صلی الله علیه واله از انبیاء بنی اسرائیل بالاترند.

پیامبر صلی الله علیه واله: علماء أمتی افضل من أنبیاء بنی اسرائیل.

آیت الله مجتهدی تهرانی، آداب الطلاب، شاکر برخوردار، ص99.

امام صادق (علیه السلام) فرموده است، از جمله سخنانى كه خداوند متعال به موسى بن عمران (علیه السلام) فرموده اين است:

اى پسر عمران هر كس بگويد مرا دوست مى‏ دارد و چون شب فرا رسد چشمش را خواب در ربايد، در دوستى و محبت من صادق نيست.(دروغ می گوید)
مگر چنين نيست كه هر دوستى، خلوت كردن با دوست را دوست مى‏ دارد؟

اى پسر عمران! من بر دوستان خود آگاهم. آنان چنانند كه چون شب آنان را در برمى‏ گيرد چشمها و دلهاى ايشان سرگردان است و عقوبت من مقابل چشمهاى آنان مجسم مى‏ شود. آنان با من چنان گفتگو مى‏ كنند كه گويى مرا مى بينند و چنان با من سخن مى‏ گويند كه گويى در حضور منند.

اى پسر عمران! با دل خود نسبت به من خاشع، و با تن خود براى من فروتن باش، و در تاريكى‏ هاى شب از چشم خود اشك بيفشان و مرا فرا خوان كه تو مرا نزديك و اجابت‏ كننده خواهى يافت.‏

 روضة الواعظین،ص527.

امام صادق (علیه السلام) فرمود:

از نشانه‌هاى تواضع آن است كه:

١-به نشستن در پايين مجلس خوشنود باشى.

٢-به كسى كه او را ملاقات مى‌كنى سلام نمايى.

٣-مجادله و بگو و مگو را رها كنى اگر چه حق با تو باشد.

٤-دوست نداشته باشى به خاطر تقوايى كه داراى ستايش شوى.

آداب معاشرت از دیدگاه معصومان علیهم السلام، صفحه 88

اگر چه هرگونه توجّهی به پروردگار عالم تأثیری انکار ناپذیر دارد؛ ولی این نکته را نیز باید در نظر گرفت که برای وارد شدن به هر جا و کسب توفیق کامل در هر کار، باید از راه آن وارد شد. قرآن مجید در این زمینه می فرماید:

«وَلَیسَ الْبِرُّ بِأَنْ تَأْتُوا الْبُیوتَ مِنْ ظُهُورِهَا وَلَکنَّ الْبِرَّ مَنْ اتَّقَی وَاْءْتُـوا الْبُیـوتَ مِـنْ اْبـوَابِهَا وَاتَّقُوا اللهَ لَعَلَّکمْ تُفْلِحُونَ».(بقره/189)

بهترین راه در زمینه دعا و توسّل، راه هایی است که اهل بیت عصمت و طهارت(ع) خود به ما نشان داده اند و آن، پذیرفتن ولایت آنها و تلاش و کوشش خالصانه در این راه است.

محمّـد بن مسلم، از اصحاب امام باقر و امام صادق(علیهما السلام)، در حدیثی نقل می کند:

از امام(ع) پرسیدم: کسی را می شناسیم که در عبادت، خضوع و خشوع بسیار دارد؛ ولی امامت شما را نپذیرفته است؛ آیا عبادت ها و کـوشش های دینی او به حالش سودی دارد؟ امام(ع) در پاسخ فرمودند: «ای ابامحمّد! مثال ما اهل بیت، مثال آن خاندانی است که در بنی اسرائیل بودند که هر گاه چهل شب به درگاه خـدا راز و نیاز می کردند، دعایشان به اجابت می رسید؛ ولی یکی از آنها چهل شب عبادت و راز و نیاز کرد و دعایش مستجاب نشد. آن شخص نزد حضرت عیسی(ع) رفت و گلایه کرد و از آن بزرگوار خواست که برای او دعا کنند. حضرت عیسی(ع) وضو گرفتند و نمازی خواندند و برای آن شخص دعا کردند. پس از آن، خداوند به پیامبرش وحی فرمود: «بنده من از غیر آن دری که باید نزدم آید، آمد و دلش به نبوّت شما ثبات و قرار نداشت و به همین دلیل دعایش مستجاب نگردید.»

این حدیث شریف نشان می دهد که اعتقاد کامل و یقین استوار به پروردگار عالم، پیامبر گرامی(ص) و ائمه اطهار(ع)، شرط لازم برای استجابت دعاست و بدون باور داشتن ولایت اهـل بـیـت(ع)، استجابت دعا با مانع روبه رو خواهد شد.

اصول کافی،ترجمه مصطفوی،ج4،119

از مسعدة بن صدقه، گويد: شنيدم امام صادق (ع) در پاسخ اين پرسش كه: شما را چه شده است كه زنا كار را كافر ننامى و تارك نماز را كافر مى‏خوانى، دليل فرق ميان اين دو چيست؟
فرمود: براى آنكه زناكار و هر كه به او مانند باشد همانا اين كار را به خاطر شهوت كند، زيرا شهوت بر او چيره گردد و تارك نماز تنها از راه خوار شمردن و بى‏ارزش دانستن آن است كه نماز نخواند و اين براى آن است كه زناكار از نزديك شدن با زن، كامياب شود و به واسطه طلب لذّت، قصد آن زن كند، و هر كه ترك نماز كند و به قصد ترك نماز برآيد، قصد ترك نماز براى او لذّتى ندارد و چون لذّت و كامجوئى در ميان نباشد، استخفاف و خوار شمردن و بى‏ارزش دانستن در ميان مى‏آيد و هر گاه استخفاف به ميان آمد، كفر واقع شود.
گويد: از امام صادق (ع) پرسش شد، به او عرض شد: چه فرق است ميان كسى كه به زنى نگاه كند و با او زنا كند و يا مى بنوشد و ميان كسى كه نماز را نخواند تا زناكننده و مى‏خوار استخفاف كن و خوار شمار نباشند چنانچه نماز نخوان استخفاف كن و خوار شمارنده است و حجّت و دليل در اين باره چيست؟ و چه علّتى دارد كه تو ميان آنها فرق گذارى؟ فرمود: حجّت و دليل در اين جا اين است كه هر آنچه تو خود را در آن وارد كنى (و از روح تو خيزد) داعى و غلبه شهوت تو را بر آن وانداشته كه در مورد زنا و مى خوارى وجود دارد و تو خودت باشى كه خويش را به ترك نماز بخوانى و در اين جا شهوت نيست و اين همان استخفاف و بى‏اعتنائى است و اين است فرق ميان آن دو قسم.

اصول کافی ، ترجمه کمره ای ،ج5، ص401

 منقولست كه هر كس بسوزاند هفتاد قرآن را و بكشد هفتاد ملك مقرّب را و زنا كند با هفتاد دختر باكره به نجات (از عذاب الهى) نزديكتر است از كسى كه عمدا نماز را ترك كند.

ارشادالقلوب دیلمی،ترجمهرضایی،ص445؛

ترجمۀ مسترحمی،ص264؛

ترجمۀ سلگی ص492