آﻣﺪم اﯾﻨﺠﺎ دوﺑﺎره…ﻟﺸﮕﺮت ﯾﺎدش ﺑﺨﯿﺮ

ﻗﺎﺳﻢ و ﻋﻮن و زﻫﯿﺮ و ﺟﻌﻔﺮت ﯾﺎدش ﺑﺨﯿﺮ

اوﻟﯿﻦ ﺑﺎری ﮐﻪ اﯾﻨﺠﺎ آﻣﺪم ﯾﺎدت ﮐﻪ ﻫﺴﺖ؟
ﺷﺪ رﮐﺎﺑﻢ ﺳﺎﻗﯽ آب آورت ﯾﺎدش ﺑﺨﯿﺮ

اوﻟﯿﻦ ﺑﺎری ﮐﻪ اﯾﻨﺠﺎ ﭘﻬﻦ ﺷﺪ ﺳﺠﺎده ام
ﺑﺎ اذان دﻟﺮﺑﺎی اﮐﺒﺮت ﯾﺎدش ﺑﺨﯿﺮ

ﺣﺎل ، ﻣﻦ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ام اﻣﺎ ﻧﻪ ﻣﺜﻞ ﺑﺎر ﻗﺒﻞ
ﻗﺎﻣﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺮو ﺧﻮاﻫﺮت ﯾﺎدش ﺑﺨﯿﺮ

از اﻣﺎﻧﺘﺪاری ام دارم ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻣﯿﮑﺸﻢ
ﺑﭽﻪ ﻫﺎی ﻣﻦ ﻓﺪای دﺧﺘﺮت… ﯾﺎدش ﺑﺨﯿﺮ

روﺿﻪ ی دﯾﺮوزﻣﺎن اﯾﻦ ﺑﻮد ﺑﺎ ﺑﯽ ﺑﯽ رﺑﺎب
ای ﻋﺮوس ﻣﺎدر ﻣﻦ اﺻﻐﺮت ﯾﺎدش ﺑﺨﯿﺮ

ﻣﻦ ﺧﻮدم اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻪ ﺟﺴﻤﺖ ﭘﯿﺮﻫﻦ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه ام
دﺳﺘﺒﺎف ﯾﺎدﮔﺎر ﻣﺎدرت ﯾﺎدش ﺑﺨﯿﺮ

رﻓﺘﯽ و ﺑﺎ اﺷﮏ ﻫﺎﯾﻢ ﺑﺪرﻗﻪ ﮐﺮدم ﺗﻮ را
ای ﺑﺮادر آن وداع آﺧﺮت ﯾﺎدش ﺑﺨﯿﺮ

ﻣﺜﻞ ﺟﺪم ﻣﯽ ﺷﺪی در ﭘﯿﺶ ﭼﺸﻤﺎن ﻫﻤﻪ
وای ﻣﻦ !ﻋﻤﺎﻣﻪ ی ﭘﯿﻐﻤﺒﺮت ﯾﺎدش ﺑﺨﯿﺮ

ﺳﺎرﺑﺎن در ﭘﯿﺶ ﭼﺸﻤﺎن ﺧﻮدم ﺣﺮاج ﮐﺮد
ﮔﻮﺷﻮاره ﻫﺎم…ﻧﻪ اﻧﮕﺸﺘﺮت… ﯾﺎدش بخیر

السلام علیک یا ام المصائب یا زینب کبری(س)

سکوت غمباری  کویر را فراگرفته وتنها صداي پاي اشتران از دل كوير مي آيد.

كارواني خسته و غم ديده و محزون هر كسي سر به كنج كجاوه گذاشته و آرام آرام مي گريد،

باد با رقص جنون آميز خود شن هاي صحرا را پا به پاي خود به وجد آورده و به آسمان مي برد.

صداي زوزه باد هر از گاهي مصيبت ديدگان را از دل درياي غم بيرون مي آورد.

آري، كاروان اُسراء اينك به سمت مدينه باز مي گشت، مدينة النّبي كه اينك محزون و داغدار پسر پيامبر بود.

هنگامي كه كاروان به دوراهي عراق و مدينه رسيد، ناگهان نسيمي از جانب كربلا دختر امام حسين (عليه السلام) را متوجّه خود كرد.

آه چه لحظه اي بود، صداي شيون او بلند شد و همه را متوجّه خود نمود همگي مست نسيم كوي حسين (عليه السلام) گشتند.

با هم به ساربان گفتند كه ما را از دشت كربلا و مزار يار عبور ده.

قافله مسير خود را تغيير داد. زمان فراق ديگر به سر آمده بود و عاشقان به كوي معشوق نزديك مي شدند.  

ادامه »

آيت الله حاج ميرزا احمد سيبويه، ساکن تهران، از آقاي شيخ حسين سامرايي که از اتقياي اهل منبر در عراق بودند، نقل کردند:

در ايامي که در سامرا مشرف بودم، در روز جمعه اي، طرف عصر به سرداب مقدس رفتم. ديدم غير از من احدي نيست. حالي پيدا کردم و متوجه مقام حضرت صاحب الأمر عليه السلام شدم.

در آن حال صدايي از پشت سر شنيدم که به فارسي فرمود:

به شيعيان و دوستان بگوييد که خدا را به حق عمه ام حضرت زينب عليهاالسلام قسم دهند، که فرج مرا نزديک گرداند.

ستاره‏ ي درخشان شام ص 330، به نقل از شيفتگان حضرت مهدي عليه‏السلام ج 1، ص 251.

شب و روز اربعین ، هرلحظه به یاد مولا وصاحب وامام زمانمان باشیم، دعای فرج رافراموش نکنیم . بی بی حضرت زینب سلام الله علیها را واسطه قرار داده واز خداوند سلامتی وفرج مولا رابخواهیم.

اللهم عجل لولیک الفرج

مرحوم حاج محمدرضا بقال ساکن شيراز، کوي آستانه، هر ساله در روز اربعين، چهل من برنج طبخ مي کرد و به مردم مي داد.

سالي که به کربلا مشرف مي شود، همان مقدار چهل من را معين مي کند و به فرزندش سفارش مي کند که در روز اربعين، اين چهل من برنج را طبخ کند و به مردم بدهد.

شب بعد از اربعين، در کربلا در خواب حضرت سيدالشهداء عليه السلام را مي بيند و آن حضرت مي فرمايند: محمدرضا، امسال که کربلا آمدي؛ اطعام را نصف کردي!

چون بيدار مي شود، معناي اين سخن را نمي فهمد تا اينکه پس از مراجعت به شيراز و گذشتن سه روز از ورودش و اطعام در آن سه روز، از فرزندش مي پرسد: امسال در روز اربعين چه کردي؟ گفت: به سفارش شما عمل کردم!

بالاخره پس از اصرار زياد، فرزندش اقرار کرد که بيست من بيشتر طبخ نشد و بيست من ديگر را گذاردم براي وليمه دادن در هنگام مراجعت شما، که آنها در اين سه روز طبخ شد. 

 داستانهاي شگفت، ص 361.

    گروه تروریستیداعش، یک جوان از قبیله الجبور را به جرم فرار به سمت مناطق تحت کنترل بسیج مردمی عراق به صلیب کشیده و به قتل رساند.

  گروه تروریستی تکفیری داعش، یک مرد سنی از قبیله الجبور را به اتهام فرار به سمت مناطق خارج از حکومت خود به صلیب کشید.

این جوان که به خاطر ترس از حملات وحشیانه داعش به مناطق شیعه نشین گریخته بود و قصد همکاری با سازمان بسیج مردمی عراق (الحشد الشعبی) را داشت، پس از دستگیری همانند تصویری که مسیحیان از حضرت مسیح(ع) برای خود متصور هستند، به صلیب آویخته و سپس تیرباران شد.

اطلاعاتی در دست است که پنج تن دیگر از جوانان همین قبیله، با اتهامات مشابهی، به همین روش به صلیب کشیده شده و تیرباران شدند.

از بدو ورود داعش به عراق، این گروه تروریستی بسیاری از علما و مردم سنی مناطق مختلف از جمله شهر موصل و دیگر شهر‌ها را به قتل رسانده است. در هیچ یک از این قتل‌ها، اتهامات قابل قبولی طرح نشده و تنها بهانه‌ای برای کشتن افراد مذکور مطرح شده بود.

این اولین بار نیست که داعش جوانان عراق و سوریه را به این شکل اعدام می‌کند. پیش از این نیز چندین جوان عراقی و سوری با اتهامات مختلف از جمله روزه خواری، به صلیب کشیده بودند.

 گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع)،تاریخ انتشار: ١٠ آذر ١٣٩٤ 

    گاندي معمارِ استقلال هند و رهبر ملي مردم اين کشور، براي آزادي هندوستان ازسلطه انگليس ، هسته مرکزي قوي يک تشکيلات سياسي را پايه ريزي نمود و حزب کنگره را رهبري نمود و با تمرد از قوانين ، عدم تقبل پست هاي دولتي ، عدم همکاري با مأموران انگليسي و تحريم اجناس بريتانيايي ، يعني با اصل «مقاومت منفي » باسلطه انگليس مبارزه نمود و روح آزادي و بازگشت به هويت و سنت هاي اصيل هندي را احياء کرد. در آخرين بار که دولت انگليس در سال 1942 ميلادي او را بازداشت کرده گاندي هنگام توقيف ، فرياد «يا مرگ يا استقلال » را سر داد.

وقتي حر به امام حسين گفت : اگر جنگ کني کشته خواهي شد.امام فرمود:

مرا از مرگ مي ترساني ؟ که برادر اويسي ما گفته است : من حتماً مي روم و جوانمرد را از مرگ ، ننگ و عاري نيست . اگر عملش براي حق باشد… و با بذل جان خودبا مردمان و نيکوکار مواسات کند و از مردم مطرود و ملعون جدا شود… اين خواري براي توبس است که زنده بماني و مورد ظلم و تجاوز قرارگيري و نتواني از حق خود دفاع کني ،چقدر مرگ در راه وصول به عزت و احياي حق سبک و راحت است . مرگ در راه حق و عزت ، زندگاني جاويد است و زندگاني با ذلت ، حياتي جزء مرگ نيست … . مرحبا و آفرين به کشته شدن در راه خدا و ليکن شما توانايي به نابودي مجد و عظمت مرا نداريد، پس دراين صورت مرا باکي از مرگ نيست «موت في عز خير من حياة في ذل »

گاندي در تفحص زندگاني امام حسين و علت جاودانگي و پايداري آن به يک مسأله مهم رسيده و همانا درسي از سرور آزادگان اخذ نموده و آن را براي استقلال هند به کار بسته است ، يعني او به پيروي از امام ، به مردم هند که طرفدار استقلال هند بودند اعلام نمود مرگ را به بازي و مسخره بگيريد و نترسيد.

«من براي مردم هند چيز تازه نياوردم ، فقط نتيجه اي را که از مطالب و تحقيقاتم درباره تاريخ زندگي قهرمان کربلا به دست آورده بودم ، ارمغان ملت هند کردم .اگر بخواهيم هند را نجات دهيم واجب است همان راهي را بپيماييم که حسين بن علي پيمود… .»