به همت بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی همزمان با برپایی شانزدهمین نمایشگاه دستاوردهای پژوهش و فناوری مشهد، در مراسمی از کتاب “رقیه بنت الحسین(ع) در انساب و تاریخ” رونمایی شد.

 کتاب “رقیه بنت الحسین(ع) در انساب و تاریخ” در مراسمی با حضور حجت‌الاسلام والمسلمین «مهدی شریعتی تبار» مدیرعامل بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی، حجت‌الاسلام والمسلمین «محمد حسن پاکدامن» مولف کتاب و جمعی از اصحاب رسانه و قلم در محل تالار فردوسی نمایشگاه بینن المللی مشهد رونمایی شد.

نویسنده این اثر در حاشیه این مراسم عنوان کرد: این پژوهش پس از یک دهه فعالیت علمی و هدفمند در گروه تراجم و انساب بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی به عنوان نخستین متن تحلیلی شخصیت‌شناسی حضرت رقیه(س) تدوین شده است.

پاکدامن ابراز کرد: موضوع این اثر درباره شخصیت‌شناسی حضرت رقیه بنت الحسین(ع) و رفع شبهاتی است که در منابع پراکنده درباره آن حضرت گزارش شده است.

وی با بیان اینکه با تحقیق در منابع تاریخی و نسب‌شناسی به دور از تعصب و جانبداری نظریات تحلیلی خود را به نگارش درآوردم افزود: پرداختن به اثبات وجود حضرت رقیه(س) در انساب، تاریخ و نقد و تنقیح حاشیه‌ها و داستان‌های ناشناخته و غیر واقعی از دغدغه‌های من در این اثر بوده است.

این پژوهشگر ابراز کرد: این پژوهش از یک سو در پی اثبات وجودی و ماهوی این شخصیت در انساب و تاریخ است و از طرفی تلاش دارد تا با پیراستن حاشیه‌ها و داستان‌های ناشناخته و مجعول اسطوره‌ها و خرافات را کنار زده و به متنی از واقعیت دست یابد.
لازم به یادآوری است، نمایشگاه دستاوردهای پژوهش و فن آوری مشهد، از ۱۳ تا ۱۶ آذر ماه سال جاری از ساعت ۱۰ تا ۱۸ در نمایشگاه بین المللی مشهد در حال برگزاری است.

منبع:ابنا،16آذر94

وجود مقدّس حضرت نبی اکرم، جامع عظمت‌های انسانی و بزرگواری‌های یک انسان بی‌مانند بود که شرح آن همه عظمت در یک پیام و یک کتاب امکان ندارد.

  اگر لقب قهرمان مناسب مقام رفیع وبلند انبیاء باشد باید آن حضرت را همان‌طور که مورّخ شهیر (توماس کارلایل) گفته در بین تمام پیامبران، یگانه قهرمان خواند و ایشان را در همه عظمت‌ها، قهرمان یگانه و موفق و بی‌نظیر بخوانیم که مهم‌تر از همه عظمت‌ها، عظمت در رسالت و دعوت می‌باشد.

آیت الله صافی گلپایگانی، 16آذر94، ابنا

نوجوان 13 ساله بغدادی که از معلولیت جسمانی رنج می‌برد، در حرم امام سوم شیعیان شفا گرفت.

 آستان مقدس حضرت ابا عبدالله الحسین(ع) از شفا گرفتن یک کودک معلول عراقی در این حرم شریف خبر داد.

بر پایه این خبر، «احمد فلاح کاظم الموسوی» نوجوان سیزاده ساله اهل بغداد در روز پنج‌شنبه 12 آذرماه (سوم دسامبر) همزمان با اربعین حسینی از معلولیت نجات یافت.

وی درحالی که درکنار سایر عزاداران در گوشه‌ای بدلیل عدم توانایی در راه رفتن نشسته بود، امام حسین(ع) را به حق مادرش حضرت زهرا(س) و بیمار کربلا امام سجاد(ع) قسم می‌داد.

احمد الموسوی پس از گذشت لحظاتی بر روی پاهای خود ایستاد و با مشاهده توان‌بخش شدن پاهایش، با صدای بلند صلوات می‌فرستاد.

شما عزیزان می توانید برای مشاهدۀ این خبر وتصاویرمربوط به نوجوان شفا یافته و مدارکی از بیماری وی  به آدرس زیر مراجعه کنید:

http://www.valiasr-aj.com/persian/shownews.php?idnews=8281

امام محمد تقى عليه السلام فرمود:

امير المؤمنين همراه حسن بن على عليهما السلام مى ‏آمد و به دست سلمان تكيه كرده بود تا وارد مسجد الحرام شد و بنشست.

مردى خوش قيافه و خوش لباس پيش آمد و به امير المؤمنين عليه السلام سلام كرد، حضرت جوابش فرمود و او بنشست آنگاه عرض كرد: يا امير المؤمنين سه مسأله از شما ميپرسم، اگر جواب گفتى، ميدانم كه آن مردم (كه بعد از پيغمبر حكومت را متصرف شدند) در باره تو مرتكب عملى شدند كه خود را محكوم ساختند و در امر دنيا و آخرت خويش آسوده و در امان نيستند و اگر جواب نگفتى ميدانم تو هم با آنها برابرى.

امير المؤمنين عليه السلام به او فرمود: هر چه خواهى از من بپرس.

او گفت: به من بگو:

1- وقتى انسان ميخوابد روحش كجا ميرود؟،

2- و چگونه مى‏ شود كه انسان گاهى بياد مى ‏آورد و گاهى فراموش ميكند؟،

3- و چگونه مى ‏شود كه بچه انسان مانند عموها و دائيهايش مى ‏شود؟
امير المؤمنين عليه السلام رو به حسن كرد و فرمود: اى ابا محمد! جوابش را بگو،

امام حسن عليه السلام جوابش را فرمود،

آن مرد گفت: گواهى دهم كه شايسته پرستشى جز خدا نيست و همواره به آن گواهى ميدهم.
و گواهى دهم كه محمد رسول خداست و همواره بدان گواهى دهم.
و گواهى دهم كه تو وصى رسول خدا هستى و بحجت او قيام كرده ‏اى- اشاره به امير المؤمنين كرد- و همواره بدان گواهى دهم.
و گواهى دهم كه تو وصى او و قائم به حجت او هستى- اشاره به امام حسن كرد.
و گواهى دهم كه حسين بن على وصى برادرش و قائم به حجتش بعد از او است.
و گواهى دهم كه على بن الحسين پس از حسين قائم به امر امامت اوست.
و گواهى دهم كه محمد على قائم به امر امامت على بن الحسين است.
و گواهى دهم كه جعفر بن محمد قائم به امر امامت محمد است.
و گواهى دهم كه موسى (بن جعفر) قائم به امر امامت جعفر بن محمد است.
و گواهى دهم كه على بن موسى قائم به امر امامت موسى بن جعفر است.
و گواهى دهم كه محمد بن على قائم به امر امامت على بن موسى است.
و گواهى دهم كه على بن محمد قائم به امر امامت محمد بن على است.
و گواهى دهم كه حسن بن على قائم به امر امامت على بن محمد است.
و گواهى دهم كه مردى از فرزندان حسن است كه نبايد به كنيه و نام خوانده شود، تا امرش ظاهر شود و زمين را از عدالت پركند چنان كه از ستم پر شده باشد.
و سلام و رحمت و بركات خدا بر تو باد، اى امير المؤمنين!، سپس برخاست و برفت،

امير المؤمنين گفت:اى ابا محمد! دنبالش برو ببين كجا ميرود؟

حسن بن عليهما السلام بيرون آمد و فرمود: همين كه پايش را از مسجد بيرون گذاشت نفهميدم كدام جانب از زمين خدا را گرفت و برفت، سپس خدمت امير المؤمنين عليه السلام بازگشتم و به او خبر دادم.

فرمود: اى ابا محمد! او را ميشناسى؟

گفتم: خدا و پيغمبرش و امير المؤمنين داناترند،

فرمود: او خضر عليه السلام است.

اصول کافی،ج2، ص468

امام باقر عليه السلام مى ‏فرمود:

چون وفات امام حسن عليه السلام در رسيد، گريه كرد.

به او عرض شد، پسر پيغمبر! گريه ميكنى در صورتى كه نزد رسول خدا چنان مقامى دارى؟! و پيغمبر در باره تو چنين و چنان فرموده، و بيست بار پياده به حج رفته‏ اى، و سه بار تمام دارائيت را نصف كرده ‏اى حتى كفشت را (و در راه خدا به فقرا داده‏ اى).

فرمود: من تنها براى دو مطلب ميگريم:

• بيم موقف (حساب روز قيامت يا از بيم خدا) 
• و از جدائى دوستان.

امام صادق عليه السلام فرمود:

حسن بن على عليه السلام در يكى از سفرهاى عمره‏ اش همراه مردى از اولاد زبير بود كه به امامتش معتقد بود، در يكى از آبگاهها، زير درخت خرماى خشكى كه از تشنگى خشك شده بود، فرود آمدند، در زير آن درخت فرشى براى امام حسن انداختند و در برابرش فرشى براى زبيرى، زير درخت خرماى ديگرى، زبيرى سر بالا كرد و گفت: اگر اين درخت خرماى تازه مى‏ داشت از آن ميخورديم.

امام حسن فرمود: خرما ميل دارى؟

زبيرى گفت: آرى.

حضرت دست بسوى آسمان برداشت و دعا كرد به سخنى كه من آن را نفهميدم، پس درخت سبز شد و بحال خود برگشت و برگ و خرما برآورد.

ساربانى كه مركوب از او كرايه كرده بودند، گفت: به خدا اين جادو است.

امام حسن عليه السلام فرمود: واى بر تو، جادو نيست، بلكه دعاى مستجاب پسر پيغمبر است، پس به سوى درخت بالا رفتند وهر چه خرما داشت چيدند و آنها را كفايت كرد.

اصول کافی، ج2،ص362