تصمیم گیری برای ازدواج یکی از بزرگترین تصمیم گیری های عمر شما است که برای آنکه خوب از پسش برآیید باید مهارت تصمیم گیری را بلد باشید. مهارت تصمیم گیری اگرچه یک مهارت عمومی است اما در موضوع ازدواج بیشتر از هر وقت دیگری به کارتان می آید.

اگر در مواجهه با افراد نمی توانید قضاوت درستی درباره آنها داشته باشید، اگر نمی توانید دو کفه خوبی ها و بدی های آنها را همزمان با هم ببینید و اگر برای هر تصمیم گیری مدت ها مردد می مانید، این نکته ها را بخوانید و قدم به قدم به کار ببندید:

گام اول:  ضرورت و چرایی گرفتن این تصمیم را مشخص کنید

آیا شما باید در این باره تصمیم بگیرید یا کس دیگر؟ تا چه زمان لازم است که این تصمیم گرفته شود؟ چرا این تصمیم برای شما مهم است؟ تصمیم شما روی چه کسانی تاثیر می گذارد؟ چه ارزش هایی در این تصمیم برای شما اهمیت دارد؟ فرضا درباره انتخاب همسر، از خود بپرسید چقدر در اتخاذ این تصمیم شما نقش دارید و چقدر خانواده یا شرایطتان؟ آیا خود را مجبور به این تصمیم می کنید یا آزادانه تصمیم می گیرید؟ مزایا و محدودیت های شما در ازدواج با این فرد چیست؟ و…

گام دوم: هر گزینه ای را که به ذهنتان می رسد یادداشت کنید

ذهن خود را نسبت به هرآنچه که به تصورتان می رسد باز بگذارید. ذهنتان را آزاد بگذارید و آن را سانسور نکنید. اینجا زمان داوری نیست. فقط مطمئن باشید که هرآنچه ممکن است را نوشته اید. درباره طرف مقابل تان بدون هیچ سوگیری احساسی یا اخلاقی قضاوت کنید. شاید در روابط اجتماعی اخلاقی نباشد که بگویید از فلان شخص به خاطر ظاهرش خوش نمی آید، اما در ازدواج باید این فاکتور را بررسی کنید و در صورتی که نمره منفی به ظاهر او می دهید، در فهرست معایب او وارد کنید.

گام سوم: ببینید که کجا می توانید اطلاعات بیشتری در مورد گزینه های ممکن به دست آورید

اگر شناخت شما از طرف مقابل کم است، یک دلیلش کمبود اطلاعات است. منابعی که می تواند اطلاعات بیشتری به شما دهد عبارتند از: دوستان، خانواده، همکاران، سازمان های دولتی، شبکه های اجتماعی که فرد در آن عضو است و… همه موارد را بررسی کنید و در تحقیق کردن تا حدی پیش بروید که به تصمیم شما کمک کند. تحقیق بیش از حد همان قدر خطرناک است که تحقیق کم. با تحقیق بیش از حد وسواسی می شوید و با تحقیق کم، ممکن است راه را اشتباه بروید.

گام چها رم:  گزینه های تان را بررسی کنید

اگر چند گزینه ازدواج دارید که به هیچ کدام تمایل یا گرایش عاطفی بیشتری احساس نمی کنید، آنها را روی کاغذ با هم مقایسه کنید و در نهایت با مشورت با یک روانشناس یا مشاور خانواده تطابق آنها را با شخصیت خود و شرایط فردی و خانوادگی تان بسنجدید.

گام پنجم: فهرست بندی و اولویت بندی

تمام ویژگی های فرد مورد نظر را فهرست کرده و آنها را اولویت بندی کنید. ببینید که کدام ویژگی های او با معیارهای شما جور است و کدام نیست. ارزشی را که هر ویژگی او برای شما خواهد داشت مشخص کنید و ببینید وزن این ارزش در زندگی مشترک شما چقدر خواهد بود.

اگر گرایش قلبی شما به یک فرد باشد، یا به عبارت ساده تر او را دوست داشته باشید اما نتیجه ازدواج با او برای شما مناسب نباشد، این تصمیمی عقلانی نیست.

گام ششم : بررسی نتیجه

نتیجه بررسی هایتان را به عنوان واقعیت در نظر بگیرید و تصور کنید چه احساسی دارید اگر با فردی که دارای ویژگی های مکتوب شما است، ازدواج کنید؟ چقدر برایتان کنار آمدن با او سخت یا وقت گذراندن با او لذتبخش است؟ اثری را که آن فرد بر شما می گذارد به صورت واضح یادداشت کنید.

گام هفتم:  کنترل کنید

کدام موارد را می توانید تغییر بدهید و بسازید؟ اگر وضعیت مالی یا تحصیلی او مورد نظر شما نیست آیا می توانید آن را اصلاج کنید؟ آیا می توانید شهر محل زندگی تان را تغییر دهید؟ آیا می توانید در مورد نقاطی که با هم تفاهم ندارید، به یک انتخاب مشترک برسید؟

گام هشتم:  آیا این انتخاب عقلانی است؟

اگر گرایش قلبی شما به یک فرد باشد، یا به عبارت ساده تر او را دوست داشته باشید اما نتیجه ازدواج با او برای شما مناسب نباشد، این تصمیمی عقلانی نیست. اگر گزینه ای را دوست نداشته باشید اما نتیجه آن برای شما مناسب باشد هم باز گزینه ای عقلانی نیست. تصمیم عقلانی آن است که هم آن را دوست داشته باشید و هم برای شما نتایج عقلانی در بر داشته باشد.

گام نهم:  شروع کنید

وقتی تصمیمتان را گرفتید، سنگ هایتان را با خود و اطرافیانتان وا بکنید و بله را بگویید. در اینجا تردید یا نگرانی، تنها باعث ملالت می شود. شما بهترین کاری که در آن مقطع می توانسته اید را انجام دادید. اگر بخواهید می توانید در آینده تصمیم تان را عوض کنید. در نظر داشته باشید که هیچ تصمیمی، وحی منزل نیست و هر ازدواجی باید در زمان خودش به درستی انجام شود. اما هنوز ۵۰درصد ماجرا زیر سقف مشخص می شود. پس دست دست نکنید و اگر تا این مرحله شناخت کافی کسب کرده اید و تصمیم منطقی تان را گرفته اید، آن را عملی کنید. مهم این است که در مقطع فعلی و با پتانسیل فعلی تان بهترین تصمیم را بگیرید. در این راه حتما از مشورت بزرگان و مشاوران دلسوز و با تجربه هم استفاده کنید.

گام دهم:  اوضاع چطور پیش می رود؟

در هر نقطه خاصی در مسیر هدف، تصمیم خود را بازنگری کنید. آیا این رابطه بر اساس انتظار شما پیش می رود؟ آیا این ازدواج شما را خوشحال می کند؟ آیا می خواهید تصمیم تان به همین صورت باشد یا اینکه می خواهید آن را تغییر دهید؟ اگر تصمیم شما، آنچه در نظر داشتید را برآورده نمی سازد، فرایند تصمیم گیری را بازنگری کنید. در این بازنگری، این پرسش ها را بپرسید: «آیا اطلاعات کافی را نداشتم؟ چه ارزش هایی به میان آمده اند؟ چه چیزی عوض شده که رابطه ما را تغییر داده است؟ آیا این ازدواج مطابق با ارزش های من است یا ارزش های دیگران؟ آیا می توان برای بهبود آن کاری کرد؟»

منتظران منجی

ادامه »

تکفیری ها از هر حربه ای برای جذب نیرو استفاده می کنند. یکی از این حربه ها «جهاد نکاح» است.

جهاد نکاح اصطلاحی است که حدودا از سال 2013 رایج شد. این اصطلاح اولین بار توسط یک مفتی وهابی از کشور تونس مورد استفاده قرار گرفت. بر اساس این فتوا، آن مفتی سلفی از دختران و زنان عرب برای تأمین نیازهای جنسی جنگجویان مسلح که علیه حکومت سوریه می جنگند،‌ به خاک سوریه بروند.

بسیاری از مفتی های وهابی دیگر کشورهای عربی به وی‍ژه عربستان سعودی نیز بعد از آن در اظهار نظرهای مختلفی از چنین فتوایی حمایت کرده و خواستار افزایش «جهاد نکاح» زنان شدند.

«محمد العریفی» از مفتی های سرشناس وهابیت عربستان نیز با صدور فتوایی، اعلام کرد که: حتی زنان شوهردار هم می توانند تن به «جهاد نکاح» بدهند.

چندی پیش نیز شیخ «ناصر العمر»‌ از شیوخ سلفی سعودی با صدور فتوایی جدید، «جهاد نکاح با محارم» را نیز حلال اعلام کرد. بر اساس فتوای او، اگر جنگجویان دختر یا زنی برای نزدیکی با وی پیدا نکردند،‌ می توانند با محارم خود این کار را انجام دهند.

با ظهور تکفیری‌ها در سوریه و استفاده از حربه «جهاد نکاح» برای جذب نیرو، این بار اخباری از مجاز شمرده شدن عمل شنیع دیگری از تروریست‌های متحد با داعش در لیبی به نام «جهاد نکاح ذکور» به گوش می‌رسد.

روزنامه الجزائری «الشروق» در دو شماره دوشنبه (ص و 17) و سه‌شنبه (ص 9)، روزهای 12 و 13 خرداد به این موضوع پرداخت و «ناهد زرواطی» خبرنگار آن گفت‌وگوهایی با برخی از اعضای «انصار الشریعه» که توسط نیروهای مبارزه با تروریسم لیبی بازداشت شده‌ و اکنون در زندان هستند، انجام داد.

داعش لیبی یا «انصار الشریعه» اگر چه شاید اختلافاتی با هم داشته باشند اما در چندماه اخیر هماهنگی محکمی با یکدیگر داشته‌اند. سرکردگان بازداشت شده هر دو گروهک ، بیعت خود را (با داعش) در منطقه «سرت» که زادگاه «معمر قذافی» دیکتاتور معدوم لیبی است، اعلام کرده‌اند؛ شهری که سنگر اصلی آنها به شمار می‌رود. داعش روز به روز در حال جذب نیروی بیشتری است و این افراد فقط تابعیت لیبیایی ندارند بلکه از تابعیت‌های الجزائری، تونسی، سوریه، مصری و سودانی نیز هستند.

بیشتر سرکردگان داعش در لیبی دارای تابعیت الجزائری هستند و این سرکردگان در سوریه و عراق آموزش دیده‌اند و روابط محکمی با شاخه داعش در عراق دارند.

گزارش خبرگزاری اهل بیت (ع)،ابنا

«ناصر العمر» شیخ سعودی در فتوای جدیدی قائل به حلال بودن جهاد نکاح نظامیان تروریست با خواهران خود در سوریه شد و تاکید کرد:

در هنگام جنگ علیه شیعیان، هیچ نوع حرامی برای نظامیان وجود ندارد.

به نقل از پایگاه البغداد تایمز، وی در گفت وگوی خبری با شبکه وهابی الوصال بیان کرد:

                    اگر در زمان جنگ، نظامیان دسترسی به زنان فعال در زمینه جهاد نکاح نداشته باشند، می توانند با خواهران خود نکاح کنند.
ناصر العمر در ادامه ضمن ستمکار معرفی کردن شیعیان و نظام های دولتی شیعه از جمله نظام دولتی سوریه، مدعی شد: شیعیان با اسلام جنگ می کنند.
وی در ادامه ادعاهای خود افزود: برخی افراد از فتاوی که به نفع نظامیان هستنذ، انتقاد می کنند ، اما زبان به انتقاد از جرایم کفر و ستم علیه کودکان و زنان که به وسیله شیعیان کشته می شوند، نمی گشایند!
العمر پیشتر نیز فتوای جواز به بردگی گرفتن زنان شیعه و توزیع آنان بر تروریست ها را صادر کرده بود.
این اولین بار نیست که یک شیخ سعودی فتاوی جنسی جنجال برانگیز صادر می کند.

 لعنة الله علی عدوّ اهل البیت علیهم السلام

موسسه تحقیقاتی حضرت ولی عصر(عج)،١٥ خرداد ١٣٩٤

از حضرت آیت الله بهجت قدس سره سوال شد:« حضور قلب، چگونه حاصل می شود؟
درجواب فرمودند: اگر مقصود، حضور قلب است، با نوافل و عبادات مستحبّه تحصیل می شود و از آن جمله، تبدیل فرادا به جماعت است. تحصیل حضور قلب به این می شود که در اوقات غفلت به خود فشار نیاورد؛ و در اوقات حضور، اختیاراً آن را از دست ندهد.
ودردستورالعملی دیگرفرمودند: در آنی که متوجه شدید، اختیاراً منصرف نشوید!   ( به سوی محبوب،62)

ونیز فرموده اند: یکی از عوامل حضور قلب این است که: در تمام بیست و چهار ساعت، باید حواسّ (باصره، سامعه و…) خود را کنترل کنیم؛ زیرا برای تحصیل حضور قلب، باید مقدماتی را فراهم کرد! باید در طول روز، گوش، چشم و هم چنین سایر اعضا و جوارح خود را کنترل کنیم!(برگی از دفتر آفتاب،133)

حجة السلام والمسلمین قدس، یکی از شاگردان آیت الله بهجت می گوید:
« آقا همیشه سفارش می کردند برای احیای شریعت نگذارید سنتها فراموش شود وعرفیات یا بدعتها جای آن را بگیرد.
روزی فرمودند:
« مرحوم حاج شیخ مرتضی طالقانی ( ازاستادان اخلاق و علمای بزرگ نجف، که استاد اخلاق آقا نیز بوده است ) همراه با عده ای از علما از جمله آیت الله العظمی خوئی به افطار دعوت بودند، وقتی غذا آماده می شود و همگی سر سفره می نشینند حاج شیخ مرتضی طالقانی می فرماید: نمک در سفره نیست و اقدام به تناول غذا نمی کنند. با اینکه بین مجلس افطاریه تا آشپزخانه بسیار فاصله بوده ( و ظاهراً از خانه ای دیگر غذا می آورده اند ). به هر حال مرحوم طالقانی دست به غذا دراز نمی کند و دیگران حتی آیت الله خوئی نیز به احترام ایشان غذا شروع نمی کنند و طول می کشد تا نمک را بیآورند. بعد از ختم جلسه و هنگام رفتن، آیت الله خوئی خطاب به ایشان می فرماید: حضرت آقا، اگر شما به این اندازه به ظاهر سنت مقید هستید که اگر کمی نمک تناول نکنید غذا نمی خورید، پس در این گونه مجالس کمی نمک با خود همراه داشته باشید تا مردم را منتظر نگذارید. آقای طالقانی فوراً دست به جیب برده و کیسه کوچکی را درآورده و می فرماید: با خودم نمک داشتم ولی می خواستم سنت اسلامی پیاده شود و متروک نباشد. »

حجة السلام قدس -از شاگردان آیت الله بهجت - می گوید:

« روزی آقا(آیت الله بهجت)فرمودند: در تهران استاد روحانیی بود که لُمعَتین را تدریس می کرد، مطلع شد که گاهی از یکی از طلاب و شاگردانش که از لحاظ درس خیلی عالی نبود، کارهایی نسبتاً خارق العاده دیده و شنیده می شود.
روزی چاقوی استاد ( در زمان گذشته وسیله نوشتن قلم نی بود، و نویسندگان چاقوی کوچک ظریفی برای درست کردن قلم به همراه داشتند ) که خیلی به آن علاقه داشت، گم می شود و وی هر چه می گردد آن را پیدا نمی کند و به تصور آنکه بچه هایش برداشته و از بین برده اند نسبت به بچه ها و خانواده عصبانی می شود، مدتی بدین منوال می گذرد و چاقو پیدا نمی شود. و عصبانیت آقا نیز تمام نمی شود.
روزی آن شاگرد بعد از درس ابتداءً به استاد می گوید:
« آقا، چاقویتان را در جیب جلیقه کهنه خود گذاشته اید و فراموش کرده اید، بچه ها چه گناهی دارند. » آقا یادش می آید و تعجب می کند که آن طلبه چگونه از آن اطلاع داشته است.

از اینجا دیگر یقین می کند که او با (اولیای خدا) سر و کار دارد، روزی به او می گوید: بعد از درس با شما کاری دارم. چون خلوت می شود می گوید: آقای عزیز، مسلم است که شما با جایی ارتباط دارید، به من بگویید خدمت آقا امام زمان(عج) مشرف می شوید؟
استاد اصرار می کند و شاگرد ناچار می شود جریان تشرف خود خدمت آقا را به او بگوید. استاد می گوید: عزیزم، این بار وقتی مشرف شدید، سلام بنده را برسانید و بگویید: اگر صلاح می دانند چند دقیقه ای اجازه تشرف به حقیر بدهند.

مدتی می گذرد و آقای طلبه چیزی نمی گوید و آقای استاد هم از ترس اینکه نکند جواب، منفی باشد جرأت نمی کند از او سؤال کند ولی به جهت طولانی شدن مدت، صبر آقا تمام میشود و روزی به وی می گوید: آقای عزیز، از عرض پیام من خبری نشد؟ می بیند که وی ( به اصطلاح ) این پا و آن پا می کند. آقا می گوید: عزیزم، خجالت نکش آنچه فرموده اند به حقیر بگویید چون شما قاصد پیام بودی ( و ما علی الرسول إلا البلاغ المبین )
آن طلبه با نهایت ناراحتی می گوید آقا فرمود: لازم نیست ما چند دقیقه به شما وقت ملاقات بدهیم، شما تهذیب نفس کنید من خودم نزد شما می آیم. »

مرکز نشر آثار