شیوۀ دعا کردن

امام جواد علیه السلام:

انى اذا اءردت الاستخارة فى الاءمر العظيم استخرت الله ماءة مرة…اءقول: اءللهم انى اءسئلك باءنك عالم الغيب و الشهادة، ان كنت تعلم اءن كذا و كذا خير لى، فخره لى و يسره، و ان كنت تعلم اءنه شر لى فى دينى و دنياى و آخرتى فاصرفه عنى الى ما هو خير لى و رضنى فى ذلك بقضائك فانكه تعلم و لا اءعلم و تقدر ولا اءقدر و تقضى و لا اءقضى انك علام الغيوب.

من هنگامى كه تصميم مى گيرم در مساءله مهمى از خدا طلب خير كنم، صد بار از خدا طلب خير مى كنم و اين چنين مى گويم:

«خدايا از تو خواستارم، تو از ظاهر و باطن آگاهى، اگر مى دانى كه فلان چيز براى من خير است پس آن را براى من برگزين و آسان گردان، و اگر مى دانى كه آن براى دين و دنياى من بد است پس آن را به چيزى كه براى من خير است تبديل كن و مرا به قضاى خودت راضى و خشنود كن، چون تو آگاهى و من ناآگاه، تو توانايى و من ناتوان، و تو حكمرانى و من حاكم نيستم، تو از غيبها نيز آگاهى.»

 محاسن برقی،ص۶۰۰

روزى مامون كه به قصد شكار از قصر خود بيرون آمده بود، در گذرگاه به عده اى از كودكان كه امام جواد عليه السلام هم در ميان آنان بود، برخورد نمود.
کودكان همگى گريختند، جز آن حضرت مامون نزد ايشان رفت و پرسيد:
- چرا با كودكان ديگر نگريختى؟

حضرت جواب داد:
- من گناهى نكرده بودم كه بگريزم و مسير هم آن قدر تنگ نبود كه كنار بروم تا راه تو باز شود.
از هر كجا كه مى خواستى مى توانستى بروى .
مامون پرسيد: تو كيستى؟
حضرت پاسخ داد:
من محمد بن على بن موسى بن جعفر بن محمد بن على بن حسين بن على بن ابى طالبم !

ماءمون پرسيد:
- از علم و دانش چه بهره اى دارى؟
امام عليه السلام جواب داد:
- مى توانى اخبار آسمان ها را بپرسى
مامون از او جدا شد و به راه خود ادامه داد، باز سفيدى…..بر روى دستش بود مى خواست با آن شكار كند.

ماءمون باز را رها كرد و باز دنبال دراّجى پرواز كرد، به طورى كه مدتى از ديده ها ناپديد شد و پس از زمانى ، در حالى كه مارى (دربرخی کتب ماهی)

را زنده صيد كرده بود، بازگشت . ماءمون مارى را جاى مخصوص گذاشت . سپس به اطرافيانش گفت:
مرگ آن كودك ، امروز به دست من فرا رسيده

آن گاه از همان راهی که رفته بود برگشت به همان محل كه رسيد. فرزند امام رضا عليه السلام را ديد كه در بين تعدادى از كودكان است ، احضار كرد.

از او پرسيد:تو از اخبار آسمان و زمين چه مى دانى؟

امام جواد عليه السلام پاسخ داد:
 من از پدرم و پدرانم از پيامبر صلى الله عليه و آله وسلم و ايشان از جبرئيل و جبرئيل از پروردگارم جهانيان شنيدم كه فرمود:

ميان آسمان و زمين دريايى است مواج و متلاطم كه در آن مارهاى است كه شكم هاشان سبز و پشت هاشان نقطه هاى سياه دارد، پادشاهان.آنها را با بازهاى.. سفيدشان شكار مى كنند تا دانشمندان را با آنها بيازمايند.
مامون با شنيدن اين پاسخ گفت:

 تو و پدرانت و جدت و پروردگارت همه راست گفتيد

بحارالانوار:ج۵۰،ص۵۶

• به گفته مفسّرین، آیه شریفه «وَالْاَرْضَ بَعْدَ ذلِکَ دَحیها؛ و زمین را بعد از آن با غلتانیدن گسترش داد» (نازعات:30) اشاره به دحوالارض دارد

• و «منظور از آن نیز این است که در آغاز، تمام سطح زمین را آب های حاصل از باران های سیلابی نخستین فراگرفته بود. این آب ها به تدریج در گودال های زمین جای گرفتند و خشکی ها از زیر آب سر برآوردند و روز به روز گسترده تر شدند تا به وضع فعلی درآمدند.» و نخستین برآمدگی نیز که آشکار شد، کعبه بوده است.

• در این باره در آیه دیگری به بیانی دیگر می خوانیم: «وَ هُوَ الَّذی مَدَّ الْاَرْضَ؛ و اوست کسی که زمین را گسترش داد». (رعد: 3)

•  در تفسیر این آیه نیز آمده است:

«خداوند زمین را به گونه ای گسترد که برای زندگی انسان و پرورش گیاهان و جانداران آماده باشد؛ گودال ها و سراشیبی های تند و خطرناک را به وسیله فرسایش کوه ها و تبدیل سنگ ها به خاک پر کرد و آنها را مسطح و قابل زندگی ساخت؛ درحالی که چین خوردگی های نخستین آن، به گونه ای بودند که اجازه زندگی به انسان را نمی دادند»

آسمان و گسترش زمین(دحوالارض) در قرآن

خلقت زمین و آسمان [تفسیر آیات 9 - 12 سوره فصلت]

سبک زندگی، مجموعه ای از اعمال و رفتار است که وقتی در کنار هم قرار میگیرند، پازل زندگی ما را می سازند.

 انسان منتظر، باید نوعی از سبک زندگی را انتخاب کند که وقتی گزارش اعمالش را در محضر مولایش عرضه میکنند، لبخند رضایت را بر لبان ایشان بنشاند. لذا لازم است اولا نسبت به آن سبک زندگی که مورد نظر امام عصر هست معرفت پیدا کند و ثانیا با دقت و تامل، آن را در زندگی به کار گیرد.

 سبک زندگی مهدوی همان سبک زندگی دینی است؛ لیکن کسی که دغدغه اش مهدویت و ظهور است، آن اعمال دینی را با نیت رضایت مولایش انجام میدهد. مثلا اگر به تربیت فرزند فکر میکند، دنبال این است که چگونه فرزندی مهدی یاور تربیت کند. یا اگر صدقه میدهد، در صدر نیت هایش، سلامتی امام عصر میباشد.

انسان منتظر، همیشه به این نکته توجه دارد  امام عصر را حاضر و ناظر بر انتخابهایش میبیندو منتظر ظهور است نه منتظر حضور .

انسان منتظر، یک روایت را همچون تابلویی بر دیوار قلبش نصب کرده است و در لحظات مختلف زندگی، مدام به آن فکر میکند و سبک زندگی اش را حول محور این روایت، انتخاب میکند.

 موسی بن سیار گوید: همراه امام رضا به شهر توس رسیدیم. صدای شیون می آمد… عده ای، جنازه ای را تشییع میکردند. دیدم امام رضا از اسب پیاده شده و نزدیک جنازه رفتند. او را بلند کرده و به خود چسبانید. وقتی جنازه را نزدیک قبر بردند، حضرت خود را به جنازه رساندند. دستشان را به سینه او نهادند و فرمودند: ای فلان بن فلان، تو را به بهشت بشارت باد. از این به بعد، دیگر وحشت و ترسی بر تو نیست.

گفتم: این میّت را میشناسید؟ فرمودند: آیا نمیدانی که اعمال شیعیان ما هر صبح و شام بر ما عرضه میشود؟ پس اگر خطایی در اعمالشان دیدیم، از خدا برایش طلب بخشش میکنیم، و اگر کار خوبی دیدیم برایش طلب پاداش میکنیم. (بحارالانوار ج49)

کتاب “کمال الدین و تمام النعمه”

نویسنده این کتاب، شیخ صدوق، از بزرگترین شخصیتهای جهان اسلام و از برجسته ترین چهره های درخشان علم و فضیلت است که به دعای امام زمان متولد شده است.

شیخ صدوق در ابتدای کتابش  می نویسد: در خواب دیدم در مکّه در حال طواف کعبه هستم. در دور هفتم مولایم حضرت قائم را دیدم که بر در کعبه ایستاده. با دلی مشغول و حالی پریشان نزدیک شدم… سلام کردم و پاسخ دادند و فرمودند: “چرا درباره غیبت کتابی نمی نویسی تا غم و اندوهت برطرف شود؟” گفتم: ای فرزند رسول خدا، قبلا درباره غیبت نوشته ام. فرمودند: “نه به آن طریق؛ اکنون به تو فرمان میدهم کتابی درباره غیبت بنویسی و در آن، غیبت های پیامبران را یادآوری کنی”

 این کتاب شامل ۲بخش است:

۱-شامل مباحث کلی و احادیث جامعی درباره غیبت در امّت های پیشین و اثبات اینکه غیبت امام زمان امری تازه نیست بلکه دارای سابقه طولانیست.

۲-موضوعاتی مانند: ولادت، امامت، غیبت و دلایل آن، تشرّفات، نامه های صادره از حضرت و… (درسنامه مهدویت، ج۱، ص۶۱)