عالم ربّانی ، حضرت شیخ مجتبی قزوینی خراسانی ، از عالمان جامع و بزرگ و کم مانند اسلام بود. ایشان با جامعیت ویژه خود در همه علوم اسلامی، توجّهی خاص به «قرآن کریم» داشت و قرآن کریم را سرچشمه همه علوم حقیقی، معارف روحی، اسرار تربیتی، سرّ صعود روحانی و بقای جاودانی می‌دانست. درباره تلاوت قرآن دو دستور بسیار مهم داشت که برای خوانندگان جوان این نوشتار بیان و تحریر می‌شود:

1ـ «تلاوت فجری».

2ـ «تلاوت عقلی».

درباره «تلاوت فجری» می فرمود:

خواندن قرآن کریم در پایان سحر و به هنگام طلوع فجر تأثیری خاص دارد که هرکس برآن مواظبت کند به آن آثار می‌رسد. در این باره نظر به اشارات آیه 78 سوره «اسراء» داشت (إِنَّ قرآنَ الفَجر کانَ مَشهُوداً).

آن بزرگوار می‌فرمود:

اینکه خداوند می‌فرمایند: قرآن فجر مشهود و محسوس است و دیده می‌شود، به درستی برای من روشن نبود و حقیقت آیه در هاله‌ای از ابهام قرار داشت. از این‌رو، برآن شدم که سحرگاهان قرآن بخوانم و آن را تا طلوع فجر ادامه دهم. پس از مدتی حقایقی از آیات برمن آشکار شد که تحمل آن دشوار و خارج از طاقت من بود. دریافتم که معنای آیه این است که تلاوت قرآن کریم، در سحر و هنگام طلوع فجر موجب آن می‌شود که حقایق آیات برای انسان مکشوف و محسوس گردد.

از این‌رو، آن بزرگوار به شاگردان و دوستداران معارف قرآنی به عنوان دستورالعمل، توصیه می‌فرمودند که:

«بعد از تهجد و نماز شب، قرآن تلاوت کنید و سعی کنید آن‌را تا طلوع فجر ادامه دهید.»

آثاری از یافته‌های خویش باز می‌گفت که باید قدر دانست و از اسرار روحانی شبها و سحرها غافل نبود؛ و یک روز این مصرع را خواند:

هر شب، شب قدر است اگر قدر بدانی.

درباره «تلاوت عقلی» می‌فرمود:

خواندن قرآن و آیات قرآن باید با صبر و توجّه و تأمّل باشد. نباید قرآن را باشتاب بخوانیم (چنانکه در احادیث نیز آمده است)،

حتی می‌فرمود:

یک آیه را ده بار بخوانید، بارها بخوانید، حتی ده روز، یک ماه… و در معانی آن خوب دقت کنید تا به حقایق آن برسید تا آیه در وجود شما جا باز کند، روح شما را تکان دهد و شما را بسازد؛ یعنی، تا مرحله فهم درست و دقیق آن و عمل به آن بالا روید و روحتان روحی قرآنی شود. تلاوت باید، «تلاوت عقلی» باشد (نه فقط «تلاوت لفظی»)؛ یعنی، با صرف زمان و کمال توجّه و تدبّر و تعقّل راستین در معانی حقایق آیات آسمانی…

 _{محمد رضا حکیمی}

.

    روز هشتم شوال، روزی است كه ویران‌گری‌های این گروه از بقیع شروع شد و مراقد مطهر و نورانی اهل‌البیت علیهم السّلام را تخریب نمودند و به هویت اسلام عزیز تاختند. لذا لازم است كه همه‌ی مسلمانان، اعم از شیعه و سنّی و مذاهب مختلف، در این روز، جنایات آنان را محكوم نمایند و همه با هم تجدید بنای این مشاهد عزیز و احیای سوابق درخشان اسلام را مطالبه نمایند.

باید این واقعه‌ی دلخراش را همه ساله مسلمانان روز عزا و مصیبت اعلام كنند و آن را محكوم نمایند. باید تا وقت نگذشته، این آثار نوسازی شود، مخصوصاً مشاهد و مقاماتی، مثل محل ولادت نبی اكرم در مكّه مكرمه و مدفن جدّ بزرگوار و عموی عالی‌مقام و همسر فداكار آن حضرت و محله بنی‌هاشم بازسازی شود.

و در مدینه منوره، أحد، مشهد حضرت حمزه و سایر شهداء و بقیع مظلوم باید احیاء شود؛ مخصوصاً مقام و حرم ائمه طاهرین؛ حضرت امام حسن مجتبی و امام زین العابدین و امام محمد باقر و امام ‌جعفر‌صادق علیهم ‌السلام؛ این مفاخر بی‌نظیر عالم اسلامیت و بشریت تجدید شود. خانه امام جعفر صادق علیه السلام كه از همان خانه‌های مذکوره در قرآن مجید است به حال اول باز گردد.

خصوصاً شیعیان برای به یادماندن این اسناد تاریخ و این اهانتی را كه در حرمین شریفین به اهل بیت پیغمبر اكرم صلی الله علیه و آله شده و هنوز هم ادامه دارد، این روز را روز حزن اهل بیت علیهم ‌السلام و روز مصیبت و حمله و هجوم به تاریخ اسلام دانسته و با اجتماعات با شكوه و اقامه مجالس عزاداری و عرض تسلیت به ساحت مقدس حضرت بقیة الله الاعظم ارواح العالمین له الفداء، این جنایتی را كه علیه اسلام و قرآن و شخص پیغمبر اكرم و اهل بیت آن حضرت بوده، محكوم كنند و فراموش ننمایند كه این جنایت، فراموش‌شدنی نیست.

«یریدون لیطفئوا نور الله بأفواههم و الله متمّ نوره ولو كره الكافرون».

آیت الله صافی

.

   افسوس كه بیشتر این مشاهد و مقامات را تخریب نمودند. خسارات بزرگی به تاریخ اسلام به واسطه‌ی از بین‌بردن این اسناد تاریخی وارد شد كه جبران‌پذیر نیست، و پشتوانه‌های تاریخی دین مبین را ویران نمود.

هدف شوم دشمنان در این اهانت بزرگ و در این سیاست، از بین‌بردن پشتوانه‌های تاریخ اسلام و اسناد و آثار خارجی و عینی تاریخ بود؛ آثار و ابنیه و مقامات و مشاهدی كه تا دنیا برقرار است باید محفوظ بماند و در پاسداری از حریم و حرمت آن‌ها، كمال اهتمام مبذول شود، متأسفانه این مشاهد مقدسه را منهدم نمودند.

در دنیای كنونی كه دولت‌ها و مردم به حفظ سوابق فرهنگی و مواریث افتخارآمیز خود اهتمام دارند، این مواریث عزیز منهدم گردید و یا نام آن‌ها را عوض نمودند.

هیچ امت و هیچ فرد آگاهی، تاریخِ خود را این‌گونه ضایع نمی‌سازد. هیچ تاریخ مكتوبی نمی‌تواند جایگزین این آثار باشد. هر ملت دیگری اگر در حد یكی از این آثار و كمتر و كمتر هم داشت، حفاظت آن را سرلوحه سیاست خود قرار می‌داد. تخریب این مشاهد و به فراموشی‌سپردن حتی قبة الخضراء، یكی از مقاصد مهم سیاست‌های اسلام‌ستیزی دشمنان بود.

چه نقشه‌‌ی پر خسارتی بود كه به توطئه‌ی استعمار و به دست گروهی جاهل اجرا شد؛ إنا لله و انا الیه راجعون

آیت الله صافی

.

   حرمین شریفین، بقعه‌هایی دارد كه بسیاری از آن‌ها منسوب به خاتم‌الانبیاء حضرت محمد صلّی الله علیه وآله وسلّم است. سزاوار است كه مقامات جلیله و كریمه‌ای كه همه مضاف به نام آن حضرت است، به مرور اعصار باقی بماند و مقامات ایشان در مكّه و در مدینه، همچون مقام ابراهیم باید معروف و مشهور باشد.

همان‌گونه كه نام ابراهیم، پیام‌آور بزرگ توحید به آن مقام جاودانگی دارد؛ نام محمد و رسالت او به توحید و مقامات او در حرمین شریفین باید جاودان بماند و خواهد ماند.

همان‌طور كه تخریب مقام ابراهیم و جلوگیری از عبادت خدا و نماز در آن به عنوان شرك‌گرایی جایز نیست؛ منع از تعظیم و تكریم مقامات محمدی ــ كه هر كدام جلوه‌ی مقام ابراهیمی است ــ به این عناوین جایز نیست.

مكان‌های مقدس مكه و مدینه اگرچه به نام دیگران هم باشد، همه نام و جایگاه پیامبر اسلام و شعاع نام آن حضرت است. همه مكمل دعوت به توحید و تاریخ دین توحید و عقیده به توحید و پیام توحید و اعزاز كلمه‌ی توحید است. اگر ابراهیم به این مقام واحد یاد می‌شود؛ محمد صلّی الله علیه و آله به همه‌ی این مقامات متعدد یاد می‌شود كه همه جاودانگی دارد.

آیت الله صافی 

.

   بقیع، عنوان بقعه‌ای از بقاع مدینه طیبه است كه حافظ آثار بخش‌های مهمی از تاریخ صدر اسلام است و در طول چهارده قرن و اندی كه از هجرت می‌گذرد، همواره یادآور روزهای بزرگی است كه هركدام در معرفی اسلام و رسالت الهی حضرت رسول اكرم صلّی الله علیه و آله از اسناد مهم تاریخ است.

پاسداری از این آثار و حفاظت از آن‌ها، پاسداری از مبانی دعوت به توحید و قرآن كریم است.

این آثار و سایر آثار تاریخی كه در حرمین شریفین قرار دارد، همواره بین مسلمانان، با عظمت و قداست و مورد احترام بوده و هست و مردم، سیره‌ی پیغمبر، مجاهدات پیغمبر، غزوات پیغمبر، اهل‌بیت پیغمبر و اصحاب پیغمبر صلّی الله علیه و آله را در آن‌ها می‌دیدند و از اعتبار بالا و بی‌مانندی برخوردار است.

_{آیت الله صافی گلپایگانی}

.

 قال الله تعالي: في بيوت اذن الله ان ترفع و يذكر فيها اسمه…

در تفسير اين آيه ي شريفه، در كتب معروف تفسير، مثل الدر المنثور سيوطي روايت است كه از حضرت رسول صلي الله عليه واله سوال شد كه بيوت جليله ي مذكوره ي در اين آيه، بيوت چه كساني است؟

فرمود: بيوت الانبياء.

ابوبكر با اشاره به خانه ي حضرت علي و فاطمه عليهما السلام پرسيد: اين خانه از آن خانه ها است؟
پيغمبر اكرم صلي الله عليه واله فرمود: نعم من افضلها.
واقعه ي تخريب مشاهد مشرفه و آثار اسلامي حرمين شريفين، واقعه اي است كه خسارت و زيان آن بر اسلام و تاريخ شريف اين دين حنيف از حمله ي مغول و قتل عام بلاد بزرگ مسلمانان به مراتب بيشتر، و جبران ناپذيرتر است.

هر نقطه‌ی این دو حرم، بینش‌افزا و ایمان‌پرور است. وجود پیامبر اسلام و حواشی و اطراف وجود آن حضرت، خاندان بزرگوارش، عبدالمطلب جد آن حضرت، ابوطالب عموی ایشان، فاطمه بنت اسد همسر محترم ابوطالب ــ كه به منزله مادر برای ایشان بود ــ همسرانش در مدینه و همسر یگانه‌اش خدیجه، سبط اكبرشان و نوادگان عالیقدر و حمزه عموی بزرگوار دیگرشان، بخش بسیار مهمی از تاریخ اسلام است.

هم‌چنین غزوه‌ی اُحد و بدر و مقامات و مساجدی، مانند مولد آن حضرت، كوه تاریخی حرا و غار شریف آن ــ مركز بعثت آن بزرگوار به سوی خلق و آغاز دعوت ــ و نیز خانه‌ی امّ‌ هانی ــ جایگاه شروع معراج ــ و ده‌ها مكان مقدس دیگر، همه تاریخ این دین حنیف را معرفی می‌كند، و حرمین شریفین علاوه بر كعبه‌ی معظمه و مسجد النبی، نیز به اعتبار این اماكن تاریخی و محترم، دارای عالی‌ترین هویت است.

قرآن مجید، «بیت» را به وجود آیات بینات و مقام ابراهیم، معزز و مكرم معرفی نموده و «مقام ابراهیم علیه‌السّلام» به این نسبت مورد احترام است.

آیت الله صافی گلپایگانی

.